Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 48

POV Justin

Victor en ik zitten naast elkaar in mijn auto. Hij neemt een slok van zijn koffie terwijl hij naar de voorbij vliegende vogels kijkt. 
'Wordt je er nooit moe van?' 
Ik verbreek de stilte.

We hebben maar een opdracht gekregen van pap. Een man genaamd William Winters levend mee terug naar huis nemen.

Maar toen we aankwamen bij de drugshandelaars zeiden ze dat er geen William Winters in maanden is geweest. Dat hij hier maar een paar weken had gewerkt en was vertrokken om ergens anders klussen te gaan doen. 
Ik had gevraagd om een foto van hem toen Victor met de baas aan het praten was, bevroor mijn hart toen een bekend gezicht terug staarde. 

Het is niet William Winters wie pap wilt vinden, maar Adam Macini. 
Ik kon maar één reden bedenken waarom mijn vader naar hem opzoek is.
Hij moet van de moord van Milla afweten. 

'Moe van wat?' Zegt Victor zonder zijn ogen af te wenden van de vogels. 

'Moe van het maffiagedoe. Moorden, martelen en liegen.'
Victor zucht en drinkt zijn beker met koffie in een teug leeg. 
'Ja, maar zo ben ik opgegroeid. Ik ken niets anders.' 

Ik neem een scherpe bocht en druk het gaspedaal helemaal in als ik een lege, lange weg voor me zie.
'Wat ga je doen als we slagen tijdens het bal?' 
Victor draait zich eindelijk naar me toe. 'Ons aan het plan houden en samen met Martin de maffia leiden. Waarom ineens al die vragen?'

Er rijdt ons een zwarte SUV tegemoet en ik druk mijn gaspedaal minder in.
'Ik besef me dat we nooit aan jou hebben gevraagd of je dat überhaupt wel wilt.' Breng ik in.
Victor is stil en ik vraag me af of hij er zelf wel over na heeft gedacht of hij de maffia wilt overnemen.

'Ik-' 

De zwarte SUV zwenkt uit het niets naar ons toe. Gelukkig weet ik onze auto te draaien en rijden we de berm in, de SUV raakt onze achterkant en we klappen naar voren door de beuk. Vloekend druk ik de rem in en breng mijn hand naar mijn pijnlijke nek. 

'What the fuck?' Roept Victor uit als de airbags weer leeglopen en we allebei onze deuren openen om uit te stappen. 
'Victor.' Mompel ik. 
Hij kijkt me aan en ik wijs naar de twee andere auto's die ondertussen ons omsingeld hebben. Zijn ogen versmallen en hij en ik pakken onze wapens en trekken de autodeur open.
'Godver, ik heb hier echt geen zin in.' Mompelt hij.

Vier mannen komen naar ons toegelopen en een van hun wenkt naar de andere dat ze ons moeten vastpakken. 
'Ho ho!' Roep ik en klop op mijn broekband, waar ik mijn pistool weer heb opgeborgen.
'Raak ons aan en ik schiet je knieschijven kapot.' Ik laat mijn witte tanden zien en knipoog naar een bruinharige man.

De man die naar mij is gelopen om me te overmeesteren, kijkt twijfelend naar zijn baas, die naar hem bromt dat hij niet zo'n pussy moet zijn. 
'Laten we eerst praten.' Zegt Victor. Hij kijkt naar de twee mannen die voor hem staan en alle vriendelijkheid is uit zijn gezicht verdwenen. 
'Ik wil jullie namelijk geen pijn doen en we moeten vanavond ergens zijn.' 

De mannen beginnen te lachen en lopen op Victor af. 
Ik klem mijn kaken op elkaar en focus me op mijn eigen belager. 

Geschreeuw klinkt aan de andere kant van de auto als de twee mannen op de grond storten en naar hun armen grijpen. Victor kennende hebben ze vast allebei een schouder uit de kom. 

'Goed dan!' Roept de baas verschrikt. 
'We praten wel.' Hij is wit weggetrokken en lijkt zich eindelijk te beseffen dat Victor en ik geen grapje maken en stelt zich voor. 
'Ik ben Tristan Green.' Hij steekt zijn hand uit maar ik noch mijn broer loopt naar voren om hem te schudden. 

Tristan kucht ongemakkelijk en kijkt bezorgd naar zijn twee vrienden op de grond.

'Vertel me waarom jullie onze auto hebben gebeukt.' Zegt Victor met een chagrijnige uitdrukking. 

'William Winters.' Piept de man.
'Waarom zijn jullie naar hem opzoek?' 

Victor en ik kijken elkaar aan. Foute boel, Adam moet mensen hebben ingehuurd om zijn identiteit in de gaten te houden.
'Zijn jullie mannen van Adam Macini?' 

Alle vier worden ze nog witter dan voorheen en de baas trekt tot mijn verassing een pistool. Ik laat een scheve grijns zien en vouw mijn armen over elkaar.
'Wat weten jullie over hem?' 

'Zakenvriend.' Lieg ik. We werken samen, maar hij is allesbehalve een vriend.
'We zijn Victor en Justin Mendós.' De baas slikt en zijn wapen zakt omlaag. 

'Het spijt me verschrikkelijk.' Zegt hij snel, 'Ik had geen idee dat jullie het waren.' Hij werpt een blik op de gecrashte auto's en zijn ogen worden groot. 
'Ik zal iemand bellen om de auto te repareren en een nieuwe te brengen.'

Victor regelt de rest met de mannen en ik laat me tegen de gecrashte auto aanzakken. Ik werp een blik op mijn horloge en zie dat we nog maar een uur of twee hebben om op tijd te komen voor het diner van vanavond. 

Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en zoek het nummer van Gavin op. 

ME: A heeft mensen ingehuurd om zijn identiteit veilig te houden, William Winters is dezelfde persoon. Vader moet weten dat Milla niet is overleden aan een hartaanval, anders was hij nooit naar gaan zoeken.

GAVIN: Oké. Dat maakt dingen lastiger. 

GAVIN: Hij is weer dronken. 

Gavin gaat offline. Ik ken mijn vader goed genoeg dat het laatste bericht over hem gaat. 

Mijn telefoon trilt en ik druk weer op de aan-knop. Gavins naam verschijnt tussen mijn meldingen en ik frons als ik naar de afbeelding kijk die hij heeft doorgestuurd. 

Twee mannen, allebei rond de veertig zitten vastgebonden aan elkaar. Ze zitten op de betonnen grond in een plas bloed, wat ongetwijfeld hun eigen is en... het lijkt erop dat een van de mannen niet meer leeft. 
Afgesneden vingers liggen verspreid op de vloer en het gezicht van het levende slachtoffer is vertrokken in pijn en angst. 

GAVIN: Hij weet het hele verhaal. 

Ik werp nog een laatste blik op de slachtoffers van mijn vader en knars met mijn tanden. 

Ik twijfel of ik dit Martin moet laten weten, maar dan denk ik aan de blikken die mijn vader Sara toewierp, elke keer als ze het voor elkaar kreeg een glimlach te laten zien. 
Mijn vader hield van haar moeder. 

Als het niet het bal is waar Rohan Mendós sterft, dan wordt hij zijn eigen dood wel. 

A/N
So, so so sorry for the slow updates, maar heel veel anders zijn jullie niet verwacht lol. 
Volgende update komt asap (dus supersloom).
Laat een leuke reactie achter en veel succes met school! (voor alle studenten onder ons) 
x Lena