Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 27

2 weken later

POV Travis (Neef van Sara)

Mijn telefoon gaat voor de derde keer over en ik grom in mijn kussen.
'Nog maar een paar minuutjes!' schreeuw ik tegen het rinkelende ding. Mijn beltoon stopt ermee en ik zink tevreden weer verder in mijn kussen.

Ring
Ring
Ring

'Oké! Ik neem op!' Ik gooi mijn kussen aan de kant en sta op van mijn bed om de telefoon aan mijn oor te zetten. 'Wat?!' grom ik, zonder eerst naar het nummer te kijken. 
'Haal die reed van je uit bed want we gaan op stap.' Bromt mijn broer terug.
'Zo vroeg in de ochtend?'
En ik werp een blik op de klok, maar kan mijn ogen niet focussen.
'Gast, het is half elf!'
Oh.
'Oké, oké, ik kom eraan. Waar gaan we naartoe?'
Nathan zucht. 'Heb je ook je appjes niet gelezen? We gaan een inval doen op een van de pakhuizen van familie Mendós, sukkel. Martin denkt dat Sara misschien daar zit.'
Sara, mijn nichtje die ik nog nooit heb gezien. Ze zou naar ons komen om verder te studeren nadat opa en oma niet meer voor haar konden zorgen. Sara denkt dat haar moeder is overleden aan een hartstilstand, maar wij weten beter. Ze is vermoord door de Mendós familie en als 'cadeautje' achter gelaten bij onze voordeur, doodbloedend. Martin probeerde haar nog te redden, maar uiteindelijk is ze gestorven aan een schotwond in haar buik.

'Oké, over vijftien minuten sta ik beneden.' Ik hang op en stap onder de douche, poets mijn tanden en trek kleren aan. Eten komt later wel. Als ik de woonkamer in loop, staan mijn oom en broer en een aantal mannen rond de grote eettafel. De vrouw van Idis, Carly, staat er ook bij. Ze is een goede vriendin van de familie en al bij ons vanaf dat ik werd geadopteerd. 

'Weten we al iets meer over de ingangen en uitgangen?' vraagt Martin. 

'Ja,' zegt Steve.

(A/N Korte uitleg: dit is de man die in de avond naar Sara kwam, nadat haar moeder was 'overleden'.)

Hij wijst met de achterkant van zijn potlood naar een aantal deuren op de plattegrond. 'De normale in- en uitgang sluit als iemand het gebouw aanvalt. Verder zijn er nog twee laadpunten voor vrachtwagens, medewerkers moeten die op slot doen wanneer de pakhuisbaas hun belt, de telefoons worden op dit moment onderzocht of we ze kunnen hacken. Als we niet via die uitweg naar buiten kunnen, moeten we met de noodtrappen naar het dak en via de brandtrap naar beneden..' 

....blablablabla. Ik volg het allemaal niet meer,  ik weet niet eens wat mijn vader überhaupt met die man moet. Hij is een eerste klas eikel en geeft alleen maar om geld. Voor zover ik weet heeft hij geen familie en drinkt tijdens kerst altijd een hele drankenkast leeg. 

'Dankjewel Steve. We kunnen dus via zes manieren naar buiten. We splitsen ons op in teams en gaan zelf naar de uitgang. Nathan, Travis en ik zoeken Sara. De rest zorgt dat de bewakers zijn uitgeschakeld. Duidelijk?' 

De mannen knikken en lopen de kamer uit om zich klaar te maken. Carly loop naar ons toe als iedereen weg is. 'Breng Idis alsjeblieft weer thuis Martin. Aria en ik hebben hem nodig.' 

Ze loopt naar Martin toe en omhelst hem. 'Ik zal mijn best doen Carly, maar we weten niet of hij ook bij het pakhuis is,' Hij slaat zijn armen stevig om haar heen, 'maar we zullen er alles aan doen om hem te bevrijden als hij er wel is.' Pa kijkt Nathan en mij aan en knikt als teken dat we gaan. Hij stapt uit haar omhelzing en we lopen met zijn drieën naar de wapenkamer.

Tijd om de badguys uit te schakelen. 

POV Sara

Na het etentje bij de Mendós familie, ben ik Justin steeds meer gaan vertrouwen. Meestal zit ik alleen in zijn vleugel, soms komt Gavin langs en kletsen we wat.
In de avond komt Justin pas thuis en dan heb ik al eten gemaakt voor hem. Ik probeer elke dag wat nieuws te maken, want het is hier doodsaai... ik kan niet naar buiten of naar een andere vleugel. Justin en Gavin vinden het niet veilig, want ik hoor natuurlijk een gevangene te zijn.

Maar wat ik wel ben weet ik niet zo goed. Justin en ik zijn na die avond niet echt meer... close geweest. Alleen maar als goede vrienden denk ik.
Ik roer wat in de pan met spagettisaus en zet het op tafel. Justin kan elk moment terugkomen van zijn vorige missie samen met Duke en Dane.

Ik zet de rest op tafel en ga zitten om te wachten op Justin.

POV Justin

Duke, Dane en ik ronden net alles af in het pakhuis, wanneer ik wordt gebeld door Sara.

Gesprek:
'Hallo? Sara is alles oké?'
'Ja, natuurlijk. Ik vroeg me af wanneer je terug komt, want de spaghetti wordt koud!'

Duke en Dane kijken me vreemd aan, ze weten niet veel van wat er tussen mij en Sara speelt, alleen dat ik haar geen pijn doe en dat we hebben gezoend.

'Ik kom eraan, we gaan nu naar de auto. Het spijt me dat je niet mee kon, de plannen veranderde op het laatste moment.'
'Maakt niet uit Just, zorg nu maar dat je optijd thuis bent.'
'Ik kom er al a-'

BAM

De telefoon vliegt uit mijn hand als ik door de klap naar achteren wordt gegooid. De knal is zo hard dat er een piep in mijn oren zit. Hoestend probeer ik op te staan, maar er schiet een pijn door mijn been heen. Ik trek me omhoog aan een van de dozen die naast me staat en veeg het vuil uit mijn gezicht.
Kapotte dozen liggen verspreid over de vloer en er zit een gat in de muur.
Mannen komen binnen rennen en ik zie een bekend gezicht.
Martin James.
Natuurlijk.
Ik pak snel mijn geweer uit de holster en stommel naar een verzameling dozen.

'SARA!' Martin heeft zijn geweer geladen en signaald naar zijn mannen het gebouw te doorzoeken.
'SARA?'

Plotseling hoor ik een geluidje naast me en richt mijn geweer, klaar om te schieten.
Dane zit vijf meter verder van me, met Duke bloedend aan zijn voeten.

'Hij is gewond, zijn schouder is vermorzeld.' Zegt hij fluisterd.

Ik zucht opgelucht en signaal dat dat ik erop af ga. Dane trekt zijn jas uit en bind dat om Duke's schouder en loopt snel naar mij toe.

'We gaan via de achterkant en omsingelen ze. Op mijn teken schieten we.'

Samen sluipen we naar hun toe.

Ineens draait Travis zich om en richt zijn wapen op ons.
'Misschien weten zij waar ze zijn.'