Verkocht aan de duivel

Hoodstuk 5

Mijn ogen zijn nog rood van het huilen als ik die avond weer in slaap val.
De volgende ochtend wordt ik al vroeg gewekt door de gordijnen die nog open stonden en sla het deken zo goed als ik kan om mijn nog naakte lijf.

De 'leugendetector' blijkt een man te zijn rond de 35 jaar. 

De leugendetector komt op me aflopen en staat naast mijn tweepersoonsbed. 
Hij heeft ruim tien minuten met zijn handen in zijn haar gezeten nadat ik mijn verhaal heb gedaan.
Hij zegt aarzelend 'Ik geloof wat je zegt.' En gaat op de rand van het matras zitten en kijkt me aan.
'Maar ik weet niet of ik de baas kan overtuigen dat je de waarheid spreekt.' Zijn blik is afwezig, alsof hij diep in gedachten zit. Na een paar seconden stilte, slikt hij en zegt,
'Ik kan natuurlijk altijd vragen of je aan de veiling mee mag doen.' Hij kijkt me weer aan. 'Dan wordt je niet vermoord.' zegt hij met medelijden in zijn stem. Alsof hij weet dat ik niks waard ben en dus kan worden geëlimineerd. 
'Wat is de veiling?' Vraag ik twijfelend, voordat ik een eindje bij hem vandaan ga zitten.
'De veiling is een methode die wij gebruiken om gevangenen en vooral gijzelaars te martelen. Je kan als lid van de maffia een mens kopen op de veiling, startbod 10.000 euro. Als koper mag je alles doen met je gevangene.
Als de gijzelaar terug moet, bijvoorbeeld wanneer de schuldige geld heeft betaald, krijg je de helft van je geld terug. Maar als de gevangene na acht maanden nog steeds bij je is... mag je kiezen of je hem of haar laat vermoorden, doorverkopen of houdt.'
Ik slik bij het horen van deze methode en besef dat is hier ook onderdeel van zou kunnen worden. Als kers op de taart voegt hij eraantoe,
'De meeste kiezen voor vermoorden.'

Hoe ben ik hierin terecht gekomen?

'Maar als het me dus lukt de baas over te halen je niet te vermoorden, ga je niet dood.
In ieder geval, nóg niet... En ik denk dat je best wel populair zou zijn op de veiling. Maak je geen zorgen, meestal komen alleen de wat minder rijke mensen naar de veiling. Die laten iets niet zomaar vermoorden nadat ze er zoveel voor hebben betaald.'
Hoe hij het woord "iets" uitspreekt, veroorzaakt een rilling over mijn rug. Ik ben dalijk niet meer waard dan een bos bloemen die tekoop staat op een veiling. 
Ik zeg niets en staar naar de deken. 

Na een tijdje besluit de man dat het beter is om ze me alleen laten en de man vertrekt.

*

De man is al een tijdje weg en ik moet toegeven dat ik zijn gezelschap mis. Er moeten al uren voorbij zijn gegaan sinds hij is vertrokken en ik ben al heel lang bezig met de kamer bestuderen.
Natuurlijk heb ik ook geprobeerd om los te komen, maar het touw is te strak vastgebonden. De huid eronder is rood en geschaafd van mijn ontsnappingspoging. Mijn polsen zitten nog vast, maar mijn enkels heb ik net weten te bevrijden door het touw heen en weer te bewegen over een scherpe rand. 

Ik besluit om op te staan en mijn benen protesteren omdat ik er al zolang niet op heb gestaan. Ik neem het bedlaken met me mee, zodat ik bedekt ben.
Ik niet dat ze het erg vinden om een aantal verborgen camera's neer te zetten, denk ik als ik de mannen van gisteren afweeg.
Ik kijk behoedzaam rond in de kamer, alsof er ergens een camera aanstaat die me opneemt. 

Ik sta voor de kast met de spiegel en trek - met moeite door mijn vastgebonden polsen - een la open. Er ligt niet veel in, een borstel, een paar boeken en een paar sokken.
Een voor een trek ik wat lades open en vind niet veel dat ik kan gebruiken. Als ik bij een ander kastje ben, vind ik in de tweede la een... pistool.
Ik stop even met wat ik aan het doen ben, en draai me dan om, maar ik stap op mijn laken en val naar achteren. Ik probeer me ergens aan vast te grijpen, maar gordijnen die ik had gevonden, vallen kletterend op de vloer.
De paal waaraan het grodijn vastzat, komt met een harde bons op mijn pols. Mijn hoofd raakt de muur hard en ik val verder tot ik helemaal op de grond lig.
Het laken is van me af gegleden en ik ben nu tot aan mijn middel onbedekt.

En alsof dat niet genoeg is, hoor ik de deur van mijn kamer opengaan en stapt er iemand naar binnen.