Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 29

POV Martin

Mijn oren suizen nog van de pistoolschoten als ik mijn wapen opberg. Deze jongen is gek, jarenlang is hij een mysterie geweest voor ons en nu onze grootste kans tot vrede?
En dan nog iets, blijkbaar heeft hij een geheime relatie met mijn nichtje, Sara.
'Kan ik wat hulp krijgen?' Klinkt er door de opslag.
Dane kijkt Justin aan en loopt naar de verzwakte stem toe.
'Dus,' vraag ik, 'hoe wil je dit gaan doen? Ik neem aan dat je twee broers achter je besluit staan?' Zeg ik, en werp een behoedzame blik op de twee mannen die aan komen strompelen.
'Honderd procent.' Een golf van woede flitst over het gezicht van Dane. 'Die man is al een tijd geen vader meer van mij, van ons allemaal.' Hij laat Duke voorzichtig op de grond zakken en trekt zijn t-shirt uit, trekt er een paar repen vanaf en wikkelt ze om de wond van Duke. Daarna maakt hij een kussen van de overgebleven stof en legt het onder het hoofd van zijn tweelingbroer.

Een golf van schuldgevoel overmant me. De strijd tussen onze families is al zo lang gaande. Mijn jongens, Nathan en Travis, hebben nooit vrede gekend. Hoe lang gaat dit nog zo door als ik deze deal niet aanneem? 

En wat gebeurt er dan met Sara?
'Prima, ik werk mee. Maar er zijn wel regels.'
'Natuurlijk zijn die er, maar wij zullen die alleen maar breken.' 

Zelfs met een levensbedreigende wond krijgt Duke het voor elkaar irritant te zijn. Ik negeer zijn opmerking en wil net alles opsommen, als Nathan aan komt lopen met een telefoon in zijn hand.
'Ze wil je spreken.'
Meer zegt hij niet en duwt de telefoon in mijn hand. Door de hele situatie met Justin ben ik... vergeten dat Sara nog aan de telefoon zat. Na het apparaat te hebben doorgegeven aan Nathan, heb ik er niet meer aan gedacht.
'Kan iemand me vertellen wie er nog allemaal leven?!'
Snel haal ik de telefoon weg bij mijn oor. Sara is echt een kind van haar moeder.
'Er is niks, echt waar. Justin moest even wat stoom afblazen.'
Er klinkt een geërgerde zucht. 

'Sorry, dit is allemaal nieuw voor mij. Na de schoten dacht ik dat er iemand gewond was.' 

'Oh, er is ook iemand gewond.' 

Er klinkt een stilte.

'Wie? Justin?' 

Een drukt een vervelend gevoel tegen mijn borstkas aan. Wat kan dat haar schelen? Die gast heeft niet eens een hart van steen. Hij heeft helemaal geen hart. Ik moet haar beschermen voordat ze een fout begaat en met deze jongen door blijft daten.

'Nee. Maar het maakt me niet uit als hij raak geschoten zou zijn.'

'Martin!' 

Ik kreun. Ergens snap ik wel dat ze me nog geen oom noemt, want hoelang kent ze me al? Vijf minuten? En dan ook nog eens via de telefoon. 'Het is Duke. Hij heeft een scherf in zijn been gekregen van de explosie. En verder nog wat kleine wondjes.' Sara laat een spottend lachje horen, 'het is zijn verdiende loon. Dan moet hij maar niet zo'n eikel zijn.' 

'Wordt er goed gezorgd voor je?' Ik weet dat ik Sara lang niet kan zien. Want als we willen dat het plan werkt, moeten we de schijn ophouden. 'Ja, ik heb een eigen slaapkamer, badkamer en woonkamer. Eigenlijk een eigen appartement. Ik zit in de vleugel van Justin.' 

Dat lucht op. Ik dacht dat ze in zijn bed sliep ofzo. Het drukkende gevoel op mijn borst wordt minder.

'Weet je iets van Idas en Francis? Ik had ze gestuurd om je te bevrijden.' 

'Nee. Ik heb ze het laatst gezien op de veiling. Ze zijn beiden verkocht. Idas weet ik niet meer en Francis is als cadeau weggegeven.' 

Dat was niet het plan. Ze zouden haar bevrijden in haar appartement waar ze gevangen werd gehouden. Ze moeten zijn betrapt. Ik wil haar net nog een vraag gaan stellen, wanneer Travis mijn naam roept.

'Gaan we nog de regels maken?' 

'Ja ja.'

'Oké, ik moet ophangen Sara. We gaan zorgen dat je eruit komt. Ik kan je waarschijnlijk niet meer bellen hierna. Dat is verdacht.'

'Goed...' 

Het blijft stil. 

'Ik hoop dat ik er snel uit ben, Martin.'

'Ik ook Sara. We gaan zorgen dat je vrij komt.' Ik hang de telefoon op en geef hem terug aan Justin. Ik kijk hem en zijn broers aan. 

'Er is maar één regel, we zorgen dat Sara hier levend uit komt.'

Ik staar ze streng aan. 

Justin kijkt even strak terug. 'Ik kan je verzekeren dat ik er alles aan doe om me aan die regel te houden. Ik geef om Sara.'