Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 15

POV Sara

Ik loop zijn huis binnen en het eerste wat ik zie is de gigantische tuin in het midden, die is afgesloten met glas aan alle kanten, een soort buitentuin. Om de boom heen staan een aantal struikjes met gele en witte bloementjes eraan. 
Verder is er nog een hoek met een bank, waarvan bijna alles zwart is. Er staan nog wat andere banken in de kamer en een grote boekenkast met beeldjes, lades en vreemd genoeg, boeken.

Een moderne trap met witte treden gaat aan het einde van de kamer recht omhoog. Bovenaan is er een reling, die uitkijkt over de grote woonkamer. Op de loft is er een kleine zithoek en een hal die waarschijnlijk naar de slaapkamers leidt.
Als ik naar links kijk, zie ik een moderne zwarte keuken, met een eettafel groot genoeg voor 10 man. 

Zo te zien houd de maffiazoon van zwart...
Ik draai nog een keer rond en als ik weer met mijn neus naar de binnentuin sta, zie ik Justin zachtjes gniffelen.
Shit.
Ik was helemaal vergeten dat hij hier ook nog was. Hij moet me nu al wel vreemd vinden, niet dat het me iets uitmaakt.
Ook hier is veel rijkdom zie in één kamer, en ik durf te wedden dat hij het heeft verdiend met moorden, martelen en drugsverkoop.
Ik hef mijn kin en strijk mijn jurk plat en doe alsof het me niks uitmaakt, maar vanbinnen walg ik van alles dat er in de kamer staat. Ik kijk naar de torenhoge ramen en bedenk dat het me niet gaat lukken eruit te ontsnappen, tenzij ik zeven meter naar beneden wil vallen, mijn dood tegemoet.
Ik kijk mijn koper aan en zorg ervoor dat mijn gezicht zo emotieloos is als het maar kan.
Vreemd genoeg ziet Justin er nogal... zenuwachtig uit. Hij wrijft de hele tijd met zijn hand over zijn nek en zijn kaken staan strak.

Ik vraag me af of hij net zo zenuwachtig is voor wat er gaat gebeuren. 

POV Justin 

Shit. Dit is lastiger dan verwacht. Hoe praat je tegen iemand die je net hebt gekocht en vier uur buiten hebt laten wachten?
Zenuwachtig gaat mijn hand naar mijn nek, een tik die ik al heel erg lang heb om mezelf tot rust te brengen.
Sara merkt het op en kijkt naar mijn hand. Snel haal ik hem weg en steek mijn handen in de zakken van mijn spijkerbroek. 
Nadat ik mr. Macini heb rondgeleid en achtergelaten met mijn vreselijke vader, heb ik iets anders aangetrokken.
Een simpele outfit met een broek en een wit t-shirt, niet al te intimiderend, want normaal draag ik op maat gemaakte pakken.
Maar nu begin ik spijt te krijgen van mijn kledingkeuze. Doordat ik zo'n koukleum ben, is het standaard 20 graden in het appartement, maar op de en of andere manier zweet ik superveel.  
Goed begin.

Nu pas merk ik dat ik al heel lang naar Sara aan het staren ben. Ze heeft ondertussen haar armen over elkaar geslagen en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

POV Sara

Ik zeg meerdere malen hallo tegen Justin, maar hij lijkt in een soort trance.
Hij staart me al de hele tijd aan en ik sla mijn armen over elkaar. Ik probeer mijn borst te bedekken, want zijn blik rust erg laag.
Ik frons mijn wenkbrauwen als ik hem zie knipperen.
Zo.
Dat duurde lang.
'Uhm, ook hallo?' Zeg ik nogmaals. En dit keer krijg ik een hakkelend antwoord. 

POV Justin

'Uhm, ook hallo?'
Zegt ze twijfelend. En de geamuseerdheid druipt van haar woorden af.
'Oh. Hoi. Ja. Uh- sorry. Uhm..'
Wauw. Laten we dit even vergeten en overnieuw beginnen, zeg ik tegen mezelf.
'Hey.'
Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Na alles wat je had kunnen zeggen, kwam dit eruit.
'Hoi?' Zegt Sara vragend.
Het is lang geleden dat ik een normaal gesprek heb gehad met iemand buiten mijn familie. Ik kan wel wat extra oefening gebruiken zoals het er nu uitziet.
'Ik ben Justin Mendós. Maar dat wist je waarschijnlijk al.'
...En je bent mijn eigendom, wil ik er nog achter zeggen. Neh, geen goed idee.
'Volg mij maar.' Komt er uiteindelijk uit.
En ik loop naar de keuken.
'Heb je dorst? Ik kan wat inschenken. Water, soda, wijn. Wat je wilt.' En ik laat een betoverende lach zien. Er komt een verbaasde uitdrukking op haar gezicht en friemelt met haar handen aan haar iets wat korte jurk. 

POV Sara

Dit had ik zeker niet verwacht toen ik verkocht werd aan een van de meest beruchte maffiazonen. Hij komt zo onrustig over.
Hij vraagt wat ik wil drinken. Water, soda of wijn.
En wat ik dan zie, is totaal onverwacht.
Justin laat weer een van zijn kwajongensgrijzen zien, maar dit keer ziet hij er heel erg vrolijk uit.
'Nou?' Zegt hij.
Ik vertrouw hem niet en ga dus voor het glas met water. ik denk terug aan alle films die ik heb gezien en bedenk me dat er ook gif op de rand van het glas kan zitten. 
'Doe maar een glas water.'
'Oké.'
Hij loopt naar de kraan en vult hem met water. Daarna pakt hij een citroen en snijdt er een plakje vanaf. Met een zachte "plons" gooit hij hem in het water en herhaalt alles voor zijn eigen glas.
Om een simpel glas water vragen kan dus niet eens.
Hij neemt een slokje van zijn water en ik zie ineens een verandering in zijn houding. Hij gaat strak staan, richt zijn ogen op het aanrecht en dan naar mij.
Van de Justin die net voor me stond is niet meer te zien. Zijn ogen staan donker en hij kijkt me streng aan, bijna moordlustig.
'Zo, Sara James,' En hij laat even een pauze horen 'ik heb je niet voor niets gekocht natuurlijk. Mijn huis, mijn regels.'
Oh chips. Nu gaan we terug naar dat gedeelte.
Hij brengt zijn glas omhoog en neemt nog een slok. Zijn lippen krullen wanneer hij ziet dat ik elke beweging volg.

Totaal onverwacht zet hij zijn glas neer en slaat hij zijn armen over elkaar. Ik probeer hem niet te laten zien dat ik schrok van het geluid, maar ik voel mijn wangen al rood worden van schaamte.
'Dus, de regels.' Zeg ik om mijn schrik te verbergen.
'Oh meisje.' Zegt hij met een medelijdende blik. 'Er zijn er maar drie, die je nooit mag breken. Je komt er wel achter. En nu de trap op, ik heb genoeg van je. De linkerdeur is van jou.'
Hij stuurt me weg? Ik dacht dat hij iets anders zou doen. Ik kom niet in beweging en sla mijn armen over elkaar en blijf staan. 

Justin buigt zijn hoofd een beetje, bijna op een roofdierachtige manier, en knijpt zijn ogen tot spleetjes.
'Ik weet niet wat je nu probeert, maar voor het geval je me niet gehoord had, ik zei; Ga. Naar Boven.'
Hij zegt de laatste woorden kortaf en een tikje geërgerd. 
Ik zet mijn halfvolle glas met water ook hard neer en Justin kijkt naar mijn handen die het loslaten. Boos en bedeesd draai ik naar de moderne trap en pak de leuning vast. 
Als ik bij de laatste trede ben, kijk ik nog een keer naar beneden en zie Justin nog net een leren jas aantrekken. Hij loopt naar de deur en houdt zijn vinger op een scanner, waarna de deur open klikt. 
Ik snuif en loop door naar het halletje met twee deuren. Justin vlucht weg en laat me hier helemaal alleen achter, hij verwacht blijkbaar dat ik zijn kamer met rust laat.
Ik loop dus naar de rechterdeur en duw de klink omlaag, zoals verwacht is hij op slot, maar het was het proberen waard. 
Ik draai me om mijn as en loop met aarzelende stappen naar de andere deur. Ik weet niet wat ik verwacht, een cel? Een darkroom?

Ik open de deur en laat een verstikt geluid horen. 
Ik had dit zeker niet verwacht.