Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 7

'Ik heb alles wat ik weet al verteld.' zeg ik met opeengeklemde kaken.
'Oh schattebout,' zegt Duke. 'ons hou je niet voor de gek. Dit is geen gezellig kletspraatje, dit is een ondervraging. Tim (de leugendetector van het vorige hoofdstuk) zegt dat je niets weet, maar als nichtje van Martin geloven wij daar niks van.
En nu praten, want wij aarzelen geen moment om je pijn te doen en te krijgen wat we willen.' Ik schrik bij het horen van zijn laatste woorden en de directheid die in zijn stem klinkt. Duke en Dane staren me nu allebei aan en hebben hun handen in hun zakken.
Terwijl het aan Duke duidelijk te zien is dat hij geen geduld meer heeft, kijkt Dane me met een woeste kalmte aan. Ik slik en kijk ze een voor een aan.
'Ik weet niet wat mijn oom heeft gedaan, maar ik weet écht niets.' mijn stem trilt. 'Als ik ook maar iets wist, zou ik het jullie vertellen. Ik ben niet iemand die met mijn leven gokt.' zeg ik. 'En ik ben ook niet bereid dood te gaan, omdat iemand mij niet geloofd.' Nu pas besef ik dat mijn stem niet trilt omdat ik bang ben, maar omdat de ingehouden woede het overneemt.
'Ik zwéér dat ik niets weet over Martin of wat hij heeft gedaan. En geloof me als ik zeg dat ik hem nog maar één keer in mijn leven heb gezien, en daar weet ik zelf niet eens meer iets van.' 

Duke en Dane kijken me aan. De twijfel is van hun gezicht af te lezen. Ik blijf hun aanstaren en deins niet terug. Als een van hun nu een pistool trekt, ga ik niet dood als een lafaard. 

Dane komt na een minuut of twee in beweging en zet drie stappen richting mij, want ik zit ondertussen al op het bed. Hij stopt als we voet aan voet staan en ik kijk omhoog recht zijn blauwe ogen in. 

<Auteur>

Oke jongens, voor de mensen die al weten wat een POV is, die kunnen even doorlezen. POV betekent "Point Of View" en staat in het Nederlands voor "perspectief". Een perspectief betekent dat iets vanuit dat gezichtspunt bekijkt. Ik ga daar ook mee werken, je krijgt dan eigenlijk een kijkje in het hoofd van bvb Dane (wat zo gaat gebeuren). Ik kondig POV aan als het erboven staat en als het eindigt zeg ik bvb weer "POV Sara" neer. Dan zie je alles weer vanuit Sara's perspectief. Veel plezier met lezen! Ik hoop dat je deze methode leuk vind ;)

<Auteur is weer weg😄>

-POV van Dane-

Ze is hooguit ouder dan 18. Ik ben aan het nadenken over wat ze heeft gezegd. Sara James beweert haar oom nog maar één keer gezien te hebben. Ik lachen bij het idee, want ik weet zeker dat het niet waar is.
Maar ergens denk ik dat ze toch de waarheid spreekt, want ze lijkt niet iemand die met haar leven wed, zoals ze als zei.
Ik besluit te kijken wat voor meisje ze is en pak mijn pistool dat achter mijn t-shirt in mijn broekband zat. Als ik de loop van mijn CZ85 op haar voorhoofd druk, ademt ze trillend in via haar neus, maar doet verder niets. Ik duw de loop nog wat harder en hou mijn hoofd schuin.
Al die tijd heeft ze nog geen oogcontact verbroken en ik ben verrast.
De meeste meisjes hadden nu allang hun ogen neergeslagen, gehuild of op z'n minst hebben geknipperd. Maar zij... Ik zucht en haal het veiligheidslot van mijn pistool af. Nog steeds niets. Geen reactie. Haar bruine ogen blijven me aanstaren. 

Ik hoor dat Duke dichterbij komt en naast haar gaat staan.
'Wij spelen niet graag spelletjes Sara. je hebt geluk dat Dane je nog een kans geeft, mijn geduld raakt sneller op.'
Ik hoor een klik en kijk naar achteren. Duke heeft ook een pistool vast en richt die op haar voorhoofd, het veiligheidsslot er net vanaf gehaald. Ik kijk weer terug naar Sara, maar zie nu dat haar blik gericht is op Duke. Alleen kijkt Duke niet terug naar Sara, maar naar mij en knikt.

Mooi. 

Ik mag kiezen wat ik ga doen met haar.

'Je zegt dus dat je je oom nog maar één keer hebt gezien, en daar herinner je je niets van?'
Ze knikt.
'Je weet dat hij een bedrijf runt, maar niet wat voor een bedrijf?' Ze knikt weer. De loop duw ik wat harder tegen haar voorhoofd en ze buigt iets naar achteren. 'En je weet zeker dat je leven al deze leugens waard zijn?' Ze draait haar hoofd iets naar rechts en doet haar ogen eindelijk dicht.
Als ze ze weer open doet, zijn ze gericht op mij. En ze blijft stil. 

Oké.

Ik haal verbreek het oogcontact niet als ik de loop verder naar achteren haal en net iets naar recht verschuif en schiet. Er zit een rond gat in de vloer en er komt rook vanaf. Als ik haar weer aan kijk, zie ik dat haar oor is geschampt. 

Ze huilt niet eens, ze knippert niet eens. 

'Ik. Spreek. De. Waarheid.' zegt ze met opeengeklemde kaken.

En vreemd genoeg geloof ik haar. Ik zet een stap naar achteren en blijf haar aankijken. Duke bergt zijn pistool weer omhoog, maar ik hou het wapen vast.

'Je weet dat als je liegt, dat ik niet aarzel je te doden. Ook al je geen goede band hebt met je oom. Ik laat je nu met rust, maar verwacht niet dat dit de laatste keer is dat je me ziet.' 

Duke loopt naar me toe en legt zijn hand om mijn schouder.
'We laten zeker niet zo'n lekker snoepje verloren gaan. We zien je wel bij de veiling.'
Met die laatste woorden lopen we naar de deur. Ze blijft staan en zegt niets.
Als ik de deurklink vastpak en de deur open wil doen, hoor ik haar stem. Ze vraagt het zo voorzichtig mogelijk, alsof ze weet dat het iets negatiefs is.
'Wat is de veiling?' Ik duw de klink naar beneden en trek de deur open. Duke stapt naar buiten en ik volg. Net voordat ik de deur sluit, kijk ik achterom en maak oogcontact. 'Daar kom je gauw genoeg achter Sara. En dan had je gehoopt niet zo'n knap gezichtje te hebben.'