Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 30

Twee weken later

POV Sara

Toen Justin thuiskwam en me vertelde over het plan, was ik verbaasd. Voor zover ik weet zijn mijn familie en zijn familie al jaren in een oorlog en hebben ze gezworen elkaar uit te roeien. Dus de plotselinge verandering veranderd veel. Justin heeft uitgelegd waarom hij samenwerkt met mijn oom, Martin. Hij vind dat zijn vader hem en Victor, Alice en de rest heeft gebruikt. Gemarteld. Onderdrukt. Meneer Mendós is voor hem geen familie meer. Duke en Dane hebben hun broers en zus verzameld om het plan te vertellen. Victor en Gavin stemde meteen in, maar Alice had nog haar twijfels. 

Eerder die week

'Is het wel een goed idee om heel vaders rijk met de grond gelijk te maken? Ik bedoel, wat gebeurd er als Sara's familie alles gaat overnemen? Zijn onze mannen daar wel blij mee, of zorgen ze voor een opstand? Ik vind dat we moeten nadenken over een opvolger.' Ze zette haar handpalmen op de tafel en leunde naar haar vijf broers toe. 'Of op zijn minst een evacuatieplan, want ik weet zeker dat er oproer ontstaat. Iedereen wilt de nieuwe baas zijn.' Iedereen bleef stil en leek na te denken. Wilt iemand de maffia eigenlijk wel overnemen? Het heeft niet bepaald iets positiefs gebracht in hun leven. 

'Victor?' Alice richt haar blik op haar oudste broer. 'Wat vind jij ervan? Je bent je hele leven getraint om de maffia over te nemen. Wil je dat nog steeds als vader weg is?' 

'Dood,' zegt Duke 'niet als hij weg is, we gaan hem doden.' Dane knikt. 'Hij heeft ons geleerd om moordmachines te zijn. We gaan hem laten zien hoe goed we de technieken weten. Dat verdienen we wel na al die jaren.' 

'Nee.' Victor draait zich om en loopt naar een van de zitstoelen in Justin zijn woonkamer. Hij ploft er op neer en kijkt naar het plafond. 'We kunnen hem niet doden.' Er komt een lage grom uit Duke zijn kant. 'Hoezo? We kunnen hem niet doden? Die sadist verdient het om te sterven door zijn creaties. Hij ziet ons als niets anders dan dat.' 

'Geloof me, ik zou niets liever willen dan die man een keer flink op zijn mond te slaan, maar we kunnen het simpelweg niet. Als de maffialeden erachter komen dat we onze vader hebben vermoord voor macht, volgen ze ons niet. En dan komen we er al helemaal niet levend uit.' Victor richt zijn blik op mij, 'Als we willen dat we niet verdacht worden van moord, moet de familie van Sara hem uitschakelen. Of een andere maffia. Begrepen?' Hij kijkt de kring rond en zijn ogen vallen op Alice. 

'Ik ben bereid de maffia over te nemen, maar ik kan dat niet zonder jullie hulp. Niemand raakt die man aan zonder dat we een waterdicht plan hebben. Ik wil geen één van jullie vingerafdrukken moeten verwijderen van zijn lijk.' 

Iedereen knikt, en na een tijdje Duke ook. Niemand praat en het blijft zeker een minuut stil. 

'Ik ga maar weer eens.' zegt Gavin plots. Hij werpt een blik op mij en voel achter me Justin onrustig bewegen. Gavin doet al de hele week vreemd als hij in één kamer is met mij. Alsof hij iets tegen me wilt zeggen, maar niet het lef heeft om op me af te stappen. Ik weet dat Justin hem minder vertrouwt en het liefst naast me staat als Gavin erbij is. Hij denkt dat zijn broer me leuk vind. Justin heeft verteld dat Gavin normaal nooit zo aardig doet tegen een onbekende en vind zijn gedrag verdacht. 

Hij loopt de woonkamer uit en trekt de zware deur achter zich dicht. Gavin heeft het nooit zo goed kunnen vinden met zijn familie, hij zondert zich altijd af en doet de klusjes die van hem gevraagd worden. Volgens Justin is het de laatste jaren erger geworden, hij kijkt niet eens meer om naar zijn moeder. Maar die heeft ook nooit een goede band met Gavin gehad.

Nu

'Waar zit je met je hoofd?' Justin gaat geruststellend met zijn hand over mijn rug.
'Ik was aan het terugdenken aan het gesprek van deze week. Ik hoop dat we snel een plan kunnen bedenken.'
Ik breng de dampende kop thee naar mijn lippen en neem voorzichtig een slokje. Nadat Gavin was weggegaan, ging de rest ook. Alleen Victor bleef nog even zitten. Hij vertelde dat hij van plan was de maffia over te nemen en ons allemaal leidende functies zou geven. En omdat Martin hem helpt, wil hij vrede sluiten en samenwerken. Zo is het stabiel en kunnen ze rekenen op de steun van mijn oom.

'We hebben er al een; samenwerken, een sadistische klootzak van een vader vermoorden en de maffia overnemen. Alleen miet het iets gedetailleerder.' Voegt hij eraan toe.

'Snap ik, maar wat als er iets misgaat? Ik wil niet dat jullie gewond raken.'
De afgelopen weken met Justin waren buitengewoon. We zijn aan het daten? Denk ik... ik heb het nog niet gevraagd. Maar we proberen in ieder geval elke minuut van de dag bij elkaar te zijn. Veel kunnen we niet doen, want voor de buitenwereld ben ik een gekochte slaaf van Justin. Dus we hebben in zijn vleugel wat films gekeken, spelletjes gedaan en... andere dingen.
Vriendjes zijn nieuw voor mij, ik had het altijd te druk met werken, mama en school. Dus soms weet ik niet hoe ik me moet gedragen als ik bij Justin ben.

'Maak je daar maar geen zorgen om Sara, we zijn met meer dan tien mensen! En hij is in zijn eentje.'
Hij geeft me een kusje op mijn wang en pakt mijn hand vast.
'Drink je thee trouwens maar snel op, want we moeten weg.'

Huh? Dat hoor ik niet vaak. De afgelopen weken ben ik bijna niet buiten geweest.

'Waar gaan we naartoe?' Vraag ik, en neem snel nog een slok van mijn thee.
'Mijn vader.' Justin haalt zijn hand weg en loopt naar de kapstok, waar hij een regenjas vanaf haalt en aantrekt. De grijze wolken hangen al dagen als een mantel over het terrein van de villa heen.

'Waarom?' Mijn hart gaat sneller kloppen. Vorige keer was het een ramp.

'Pap wilt iets belangrijks aankondigen. Iedereen moet erbij zijn en hij vind het niet erg dat ik jou meeneem.' De kille houding die Justin altijd aanneemt als hij het over zijn vader heeft, is terug.

De ergste scenario's flitsen door mijn hoofd. Heeft hij het plan door? Weet hij van de overval van mijn oom, Martin? Waarom mag ik überhaupt erbij zijn?

'Oké...' fluister ik, en klem de thee in mijn handen.
'Dan ga ik me maar klaarmaken. Ik denk dat deze outfit niet geschrikt is.'

Justin komt naar me toegelopen en slaat zijn stevige armen om me heen. Ik adem zijn vertrouwde geur in en even wenste ik dat alles normaal was.
'Maak je geen zorgen, het komt goed. Al helemaal als ik erbij ben.' En hij knipoog en grijnst zijn parelwitte tanden bloot.
Ik bloos en kijk hem aan. Hij raakt mijn wang aan en zijn pupillen worden groter, lustig.
Snel, maar wel met tegenzin, maak ik me los uit zijn armen.
'Ik ga me maar eens aankleden, anders komen we nooit weg.' En ik trek mijn wenkbrouw op, met het schaamrood nog op mijn wangen.

Justin laat een blaffende lach horen en draait een rondje.
'Wie kan dit nou weerstaan?'
Ik grinnik.
'Charmeur.' Roep ik hem toe, terwijl ik naar de trap loop om naar mijn kamer te gaan.

Wanneer ik bijna boven ben hoor ik Justin nog iets mompelen.
'Dat is helemaal jou schuld, lieve schat.'

En ik glimlach nog steeds als ik me in mijn jurk pas.