Verkocht aan de duivel

Hoofdstuk 35

Note to future reader: 
Er is spicy stuff in dit hoofdstukje :3 (een klein beetje maar)
- xx-

POV Sara

Ik kijk rond in de kamer waar ik me zo lang veilig heb gevoeld. De ruimte is bijna helemaal opgeruimd, de kast is leeg en al mijn spullen zitten in een koffer, niet dat ik er veel heb. Ik trek mijn benen tegen mijn borst aan kijk naar mijn kale slaapkamer.
Na een aantal maanden hier te hebben geslapen, ben ik er gehechter aan geraakt dan ik had gedacht. Zelfs mijn keuken in het appartement ga ik missen, ook al heb ik er bijna niet in gekookt, wie weet kan dat niet bij Gavin. 
Ik mocht van Justin een paar boeken meenemen om te lezen bij Gavin. Ik heb de hele serie van Lord of the Rings meegenomen, voor het geval ik me weer verschrikkelijk ga vervelen. 

Achter me hoor ik de dekens verschuiven, Justin zal wel wakker zijn.
'Waar ben je over aan het nadenken?' zegt Justin met een slaperige stem. Hij wrijft in zijn ogen en gaat rechtop zitten. De wallen onder zijn ogen bewijzen dat het gisteravond laat was.
'Gewoon, dat ik het hier ga missen.' zeg ik. Ik kijk naar mijn roodgelakte tenen en wiebel ze heen en weer. Ik sluit mijn ogen en probeer de stroom van tranen tegen te houden en slik de brok in mijn keel weg. Ik ga niet huilen, ik blijf sterk. 
'Oh Sara toch.' Justin gaat achter me zitten en trekt me op zijn schoot. Zijn handen gaan over mijn schouders heen en hij geeft me een knuffel. 
'Ik zal je elke dag proberen op te zoeken.' zegt hij, en geeft me een kus in mijn nek. Rillingen gaan over mijn rug en ik denk terug aan gisteravond. Hij wikkelt zijn vuist in mijn warrige bruine haar en trekt zachtjes aan de pluk. 
'Zelfs jij weet dat dat niet kan Justin, als Adam erachter komt dat jij zoveel om me geeft dat je bereidt bent om elke dag langs te komen, dan weet hij zeker dat je om me geeft.' 

'Dat boeit me niet.' Zegt hij met een snauw.
Ik weet dat hij het niet zo bedoelt, we zijn allebei gespannen na het etentje van gisteravond.
Als Justin mijn opgetrokken wenkbrauwen ziet, zucht hij.
'Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ik ben nogal... gefrustreerd.. na alles.'
'Weet ik.'
Ik geef hem een kus op zijn wang en stap mijn bed uit. 
'Het komt goed, we vinden wel een manier.' zegt hij twijfelend. 'Als je dat nog wilt.' 
Ik draai me om en kijk hem met grote ogen aan.
'Hoe bedoel je; als je dat nog wilt?' Hij slaat zijn ogen neer en wriemelt met de draadjes van zijn joggingbroek. Dit is de kant van Justin die ik al deze maanden niet echt heb gezien, de kwetsbare kant. 
'Ik bedoel, wil je nog wel verder nadat je vrij bent?' Ik kijk hem perplex aan. Zijn ogen zijn nog steeds neergeslagen en hij kijkt me niet aan. 'Al deze maanden ben je hier vastgehouden, verkocht als een wild beest. Als je met mij een relatie hebt om te overleven, snap ik het. Dan laat ik je gaan.' Hij slikt en kijkt me eindelijk aan. Zijn ogen zijn waterig en hij heeft zijn kaken op elkaar geklemd. 
Hoe kan hij dit ooit denken? Dat ik alleen maar met hem ben om te overleven. Mijn hart... barst bijna van mijn liefde voor hem. 

'Justin.' zeg ik, met een brok in mijn keel. 'Ik geef om je, je hebt me niet alleen meerdere keren gered, maar je geeft me weer het gevoel dat ik..' stille tranen rollen over mijn wangen, 'dat ik weer leef. Ik ben zo lang de weg kwijt geweest, na mama, alles wat er is gebeurd...' 
Justin staat op van het bed en loopt naar me toe. 
'Sara..' zegt hij, 'je hebt geen idee hoe blij je me nu maakt.' Hij glimlacht en veegt de tranen met zijn duim weg. Zijn ogen schitteren in het ochtendlicht. 
'Ik hou van je Sara.' Justin geeft me een kus op mijn mond en ik kijk hem aan. 
'Ik ook van jou Justin.' fluister ik. 
Hij slaat zijn armen om me heen en mompelt, 'Ik zal je altijd veilig houden Sara.' Ik knuffel hem terug en geniet van het moment en de rust. Ik kijk naar het raam waar regendruppels naar beneden biggelen.
Justin leunt naar achteren en kijkt me speels aan. 'Je hebt het nog niet gezegd, dat je van me houdt.' Hij grijnst zijn parelwitte tanden bloot. 
Ik rol met mijn ogen en voel mijn wangen warm worden. 
'Ik kan het nog terugnemen hoor.' 
Hij laat een grommend geluid horen en nu is het mijn beurt om te grijnzen. Hij pakt me stevig vast en fluistert: 'Dat zou je nooit doen, en het heeft geen zin, ik zal altijd van je blijven houden.'
Ik kijk hem glimlachend aan en maak me los uit zijn omhelzing.
'Ik ga douchen.' zeg ik.
'Oké.' Hij grijnst speels en het duurt even voordat ik doorheb waar hij naartoe wilt. 
'Alleen. Ik ga alleen douchen.' zeg ik snel. Justin reageert niet, dus ik draai me om en loop naar de badkamer.

Ik draai de kraan open en laat het water warm worden, terwijl ik mijn pyjama uittrek en op de grond laat vallen. Stoom vult de kamer als ik de shampoo in mijn haar masseer. Ik hou mijn hoofd onder de straal water en schrik me kapot als ik ineens een paar handen op mijn heupen voel. 
Ik open mijn ogen - klaar om iemand een stomp te verkopen - maar kijk dan recht in de ogen van Justin. 
'What the hell Justin! Ik schrok me kapot!'

Hij steekt zijn tong uit als reactie en duwt me weer onder de warme douche, en gaat er ook onder staan. Zijn warrige haar wordt nat en waterdruppels blijven aan zijn lange wimpers hangen. Eeltige vingertoppen strijken over mijn heupen heen, Justin's handen dwalen af en hij zakt op zijn knieën. Zijn ogen sprankelen ondeugend wanneer hij naar me toebuigt en met zijn handen mijn onderbuik streelt.
Bij het eerste contact van zijn tong, voel ik mijn benen pudding worden en is het lastig om overeind te blijven staan. Als ik tegen de muur aan zak, voel ik de koude tegels niet eens. Zuchtend en trillend van genot haal ik mijn vingers door zijn natte haren heen en vergeet alle zorgen.

Pas toen het water uit de douche koud begon te worden, gingen we ons afdrogen. Wel ver van elkaar vandaan, anders zouden we weer afgeleid worden... door elkaar.
Justin, die een witte handdoek om zijn heupen heeft gewikkeld, staat voor mijn kledingkast waar nog precies één outfit in ligt.
'Herinner me eraan dat als we weer samen zijn, alles in een kamer houden, zodat ik niet naar de andere kant van de vleugel hoef te lopen.' Mompelt hij.
'Niet als,' zeg ik, 'maar wanneer.'
Justin kijkt me aan en rolt met zijn ogen.
'Ja ja, smartass.' Zegt hij zorgelijk, want ook Justin weet dat het plan kan mislukken.

Want als mijn oom ons niet komt bevrijden, dan ben ik overgeleverd aan Adam en zal ik voor altijd opgesloten zijn.