Malédiction D'éternité // Tomarry

28-Voldemort

Merhaba!

Nasılsınız?Umarım iyisinizdir.

Pek beklenen bir bölümle karşınızdayım, başlıkta anlaşılacağı üzere.Neyse, okumaya geçin.

Medya;Jaymes Young-İnfinity

İyi okumalar dilerim~!

Birkaç günlük yolculukları, samimiyetle, Tom'un kendi okul yıllarını anlatmasıyla ve gelecek planları yapmalarıyla geçti.Tom henüz anlatmamıştı fakat Arnavutluğa girmiş, ormana epeyce yaklaşmışlardı.Harry bu yolculuk için kenara sakladığı paralarını kullanmıştı.Aksi takdirde otobüse binemezlerdi zaten.

Ormanın girişinde duran ikili bir süre ağaçları izledi, çimenliğe oturdu.Tom uzun bir konuşma olacağını söylediği için Harry köyden geçerken yanlarına konuşurken didikleyebilecekleri bisküvilerden ve içeceklerden almış, onları oturdukları zaman çıkarıp Tom'un eline tutuşturmuştu.Genç biraz gururlu olduğu için istediğini söylemekte zorluk çekiyordu.

"Walpurgis Şövalyeleri ilk yenilik yapmak için kurduğum gruptu.Ben hortkuluk olduktan sonra asıl parçam yazmaya, benimle konuşmaya devam etti.Mezun olduktan sonra grup dağılmadı, toplanmaya devam ettiler.Avery, Black, Malfoy, Nott, Mulciber gibi birçok isim vardı.Tom profesör olmak, Hogwarts'a yakın durmak istiyordu, evimiz olarak görüyorduk.Dippet onu tecrübesiz olduğu için gönderdi ve iki üç yıl sonra döndü, Dumbledore onu reddetti.Tom Savunma Profesörünün koltuğunu lanetlediğini söylüyor ama ne kadar doğru bilemiyorum."

"Kesinlikle lanetlemiş.Her sene profesörün değiştiğini duydum."

"Sonra Tom dünya turuna çıktı.Geri döndüğünde beş yıl geçmişti.Walpurgis Şövalyeleri olarak toplantılara, çalışmalara devam ettik.Tom ise daha fazla hortkuluk yapmaya başladı.Ya diğeri yok edilirse?Bu soru dolayısı ile paranoyak olmuştu.1970 yıllarında ise Walpurgis Şövalyeleri, ölüm yiyenlere dönüştü."

Harry'nin zümrüt yeşili gözleri irileşti, uzanarak Tom'u omuzlarından sarstı."Bana Voldemort olduğunu söyleme!"

Tom ise başını çevirdi, cevap vermedi.

"Elbette öylesin!Tanrım!Merlin!Biliyordum!Bunu biliyordum!"diye bağırdı elleriyle saçlarını sıkarken.Üzerindeki yiyecekleri çimene itip ayağa kalktı ve hararetli bir şekilde yürümeye başladı."Merlin!Neden daha önce bulmadım seni?Birinci sınıfta bilseydim felsefe taşını verirdim!"

"Gerçekten iyi misin?Gerçek benliğim aileni öldürdü ve sen bana felsefe taşını vermekten bahsediyorsun."

"Aptal Dumbledore elimden almasaydı zaten Felsefe Taşını kullanacaktım!Aptal Dumbledore!Aptal!Aptal!Bana anlatmamasına şaşmamalı!"diye bağırmaya devam ettiğinde Tom ona hafif bir şokla bakıyordu.Yaşayan Çocuk'u delirtmiş olabilirdi.Bunun kalbinde oluşturduğu hisler konusunda gerçekten karışıktı.Hem acıyor, hem seviniyor, hem de bir şekilde yardım etmek istiyordu.Ama en baskını sevinçti, intikam isteyen küçük kısmı sevinçle ağlıyordu."Ben çok aptalım, Tom.Abraxas ilk ölüm yiyenlerden birisiydi!Çoktan bağlantıyı kurmuş olmalıydım!"

Tom yakınlarda durduğu için onun elinden tutarak çekti ve yanına doğru oturmasını sağladı."Hala yardım etmek istediğinden emin misin?"

"Seni delirmiş halde başıboş bırakırsam öldürmem gerekebilir ama bunu yapamayacağım için elbette yardım edeceğim.Hortkuluklar yüzünden delirdin, değil mi?O zaman hortkulukları ona geri verirsek akıl sağlığı yerine gelir."

"Sana saygı duyuyorum.Bir kişiye asla bu kadar bağlanamam."

"Teşekkür ederim.Asıl Tom'u arayalım mı?"dedi ve ikili başlarını sallayıp kalktı, ormana girdiler.Adımları yavaş, acelesiz olmakla beraber, Tom Harry'nin tepkisine şaşırsa da daha rahattı.Nasıl olmazdı?Çocuk hala ailesinin ölümünden bahsetmemiş olsa bile beklediği tepki değildi.Kesinlikle Harry'nin ona Felsefe taşını vermediği için kendine sinirlenerek bağırmasını beklemiyordu.