IT'S ALWAYS YOU✓ (BOOK 2)

Eleven: Double Confession 2

Terence Point of view

"No...I won't stop, I'll win you back okay? just trust me abno, kahit na ipag-tabuyan moko ng paulit-ulit I won't stop, I can't let you go this time, i love you and
IT'S ALWAYS YOU, so please Lance give me another chance..." Inipon ko ang buong lakas ko para kumalas  sa yakap niya pero mas lalo lang nya kong kinukulong sa bisig nito.

"P-PLEASE....L-let me go....!" hindi ko na napigilang ang pag-tulo ng luha ko habang pinipilit na kumalas sa bisig nito.

"N-no....I won't let you go again Lance" even his voice was pleading kaya hindi ko mapigilang humagulgul sa iyak...i-im doomed!! Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, i-im confused! 

"Then try to let me go!" I'm scared to trust my heart again, minsan ko natong pinagkatiwalaan pero ang taas ng bagsak at sakit na epekto nun.

"I...I won't!" Basag na ang boses nya habang humagulgul sya sa balikat ko.

Sa huling pagkakataon nagawa ko ng makawala sa yakap nito... I can't trust this felling anymore  lalo na't alam ko na kung san lang to mapupunta.

"L-lance!" mas lalo ko lang binilisan ang pag-lalakad palayo sakanya habang mariing pinupunsan ang luhang tumulo sa pisngi ko...

.

.

.

Hindi ko alam kung sang deriksyon ang pupuntahan ko at gusto ko lang lumayo... run away from pain and play safe sa larong alam kong ako ang talo.

Hanggang sa namalayan ko nalang na nakabalik na pala ako resort at napatingala sa lalaking humarang sa nilalakaran ko...

"Bakit parang pinagsakluban ka ng langit at lupa? Hahahahah mukha ka tuluy octupus!" hindi ko na inabalang harapin sya at umiba ng direksyon pero muli lang syang humarang at parang tuwang-tuwa pa sya sa nakikita nya.

"Owhh! the baby is crying! where's his mother?!" He even act liked crying saka sya humagalpak ng tawa...

"I'm not in my mood to play around!"

"Bakit na-busted kaba? hahahaha!" wala ba talaga syang pakiramdam?

"YOU KNOW WHAT?! ALAM MO BA ANG SALITANG MAKIRAMDAM?!!!" Natigil sya sa pagtawa dahil sa pagtaas ng boses ko, hindi ko napigilan ang sarili ko sa patong-patong na bigat na nararamdaman ko, pati luha ko kusang tumulo habang hindi na sya maaninag sa nagraragasang pagtulo nito.

"I DIDN'T KNOW KUNG ANO BANG PROBLEMA MO SAKIN? IF YOU HAVE A PROBLEM ON ME THEN TELL ME! I'M WILLING TO LISTEN!! KUNG BUMABAWI KA SA PAGSIGAW KO SAYO DUN SA MALL THEN SORRY!! KUNG BUMABAWI KA SA PAGBUGA KO SAYO NG JUICE...  I DIDN'T MEAN IT, KAYA PLEASE LANG STOP PESTERING ME AROUND AT MATUTU KANG MAKIRAMDAM, NOT ALL THE  TIME KAYA KONG MAKIPAGSABAYAN SA PAMI-MESTE MO!" sinubukan kong punasan ang luha sa pisngi ko pero tuluy-tuloy parin ang pag-agos nito... F*ckk I'm literally doomed!! Nilagpasan ko na lang sya sa kinatatayuan nya at hindi na sya inintay pang sumagot... I'm tired for this day! gusto ko ng magpahinga....

"parce que tu me plais" (French for: "because I like you")

Muli lang akong napaharap sakanya dahil sa sinabi nito..

"Hindi kana nakakatuwa YUKIRO!" yan ang kauna-unahang pagkakataong nasabi ko ang pangalan nya dahil sa inis na nangingibabaw sa dibdib ko... he's too insensitive

"B-but that's the truth" I didn't even bothered to mind his expression dahil biglang nagiba ang timpla ng pananalita nya, natawa ako sakanya na may halong pagkasarkastiko...