Sixty Four: Afraid to lose you

265 18 8
                                    

Terence's Point of view

"Dahan-dahan lang Kyle baka mabulunan ka" after a long period of touring him around the campus we decide to have a snack dahil alam kong pareho kaming gutom.

He told me that he never experienced exploring outside like we did and I can see that he's really really happy. I was wondering kung anong buhay niya sa orphanage at ganun nalang ang saya nya kanina, he's like he never saw the outside world and he's really curious in everything new he see's.

I badly wanted to spend more time with him at iparanas sakanya ang gusto pa nyang makita but sad to say it's almost time.

I was adoring him eating pasta at nagkalat sa paligid ng labi nito ang cream but I didn't dare to ruin his busyness at pinagmasdan lang syang kumakain.

So this is the feeling of taking care a kid...

I wonder why Shin dreamed to have his own family and now I understand... sobrang sarap pala sa pakiramdam and I can't blame him. Maybe Yukiro is right...lahat ng lalaki pangarap ang bumuo ng sariling pamilya.

"Tuya Lance? batit ta po naiyat tanina?" nabalik ako sa realidad dahil sa hindi ko inaasahang tanong nito and I didn't know what should I say.

Sandali akong tumigil at nagiisip kung anong pwede kong isagot na hindi sya maguguluhan, he's still too young para maintindihan ng mga bagay-bagay.

Someday Kyle, someday you'll understand everything.

"Ehh kasi diba sabi mo wish mo ng ganung mama at papa sa nakita mo kanina, ehh masaya lang si Kuya mo Lance dahil alam kong magiging swerte ang mag-aampon sayo dahil napakabait at napakacute mo"

I even pinched his cheeks dahilan ng mas lalong pagkalat ng cream sa labi nito, kaya hindi ko na napigilang matawa...he's so adorable.

But honestly if time will come na may mag-aampon sakanya they're so lucky to have him, he's like an angel in disguise.

.

.

.

After ng napakahabang miryenda namin ni Kyle binuhat ko ulit sya para makabalik na kami sa may dome it's almost time at hindi ko man lang napansin ang oras he is busy looking at the paper bag he's holding at ansaya lang sya tignan habang kinakalikot ng maliliit na kamay nito ang laman nun.

Nagtake-out ako ng donuts and cake dahil halos lahat ng kinain nya kanina eh mabibigat sa tyan, he didn't even dare to touch the dessert na dapat para saming dalawa dahil naka focus lang sya yung sa pasta at spaghetti.

"Tuya Lance Thant you po ahh, isha-share to po to s mga talalo to mamaya" he was hugging the pack of dessert I gave kaya mariin kong ginulo ang buhok nito.

"Basta promise mo kay Kuya Lance magpapakabait ka dun ah?" he look me in the eyes at mababakas dun ang saya and at the same time may halo itong lungkot.

"Magtitita pa po ba tayo Tuya Lance?" another question of him that made me think for a while, we just spent a short period of time pero bat parang napalapit na ang loob ko sa batang to. He has something na parang napakagaan sa pakiramdam. Maybe because he's special on his own ways.

"Syempre naman Kyle, basta promise mo lagi ka lang good boy dun ah... I promise pupuntahan ka ni Kuya Lance dun" he printed a sweetest smile that melts my heart, I wonder who's gonna be the luckiest partner na maga-adopt sakanya.

After the program ended isa-isa ng inaalalayan ng mga S.U students ang mga bata pabalik sa service nila. I can see how happy they are habang pasakay sa kanya-kanya nilang service na may mga dala-dalang laruan.

IT'S ALWAYS YOU✓ (BOOK 2)Where stories live. Discover now