Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[-Benden nefret etme
"Git artık."Çıt çıkmayan odada cansız sesim rahatsız edici bir şekilde dağıldı.
Sesimle, yüzünde yer etmiş olan o sinir bozucu ifadesizliğinin kırıldığını gördüm.Hâlâ eski haline dönmemiş olan kızıl irisleri titrer gibi olmuş fakat saniyesinde toparlamıştı.Az önce yaşadığımız onca şeyden sonra benden böyle bir cümle beklemiyor olmalıydı.
Dudaklarını araladı.İnce parçalar normalde olduğundan biraz daha şişkin ve kızıl görünürken bunun bir kaç dakika önceki sert öpüşme yüzünden olduğunu biliyordum.
Üzerime doğru koca adımlar attı.Aramızdaki mesafenin her azalışında burnumun ucunu sızlatıp ağlama isteğimi fitilleyen o erkeksi kokusunu alış şiddetim de artıyordu.Bu koku benim için yapılmış bir uyuşturucu gibiydi.Beni bağımlı hale getirdiği yetmezmiş gibi sağlıklı düşünmemi de engelliyordu.
Kesinlikle bu adam bana yaklaşmamalıydı.O benden uzak olduğunda her şey daha kolaydı çünkü.
"Küçüğüm."dedi neredeyse dibime kadar girdiğinde.
Kalp şekilli dudaklarım seğirdi.Histerik bir kahkaha attım bolca sarsılarak. Ellerim havadaki bir şeyleri kavramak ister gibi aramızda yükseldi. "Ne küçüğüm,yok küçüğüm falan."
"Tamam,tamam olmasın."Havadaki ellerimi hiç beklemeden bileklerimden yakaladı hızlıca.Koca ellerinin içinde kaybolan ince bileklerime kaydı gözlerim o aşağı indirirken.Saniyelik bir bakıştı ama o kocaman ellerin bileklerimi rahatlıkla kırabilecek güçte olduğunu farketmeme yeterdi.
"Güzelim,benim güzelliğim."dedi yavaşça.Baş parmakları,sıkıca tuttuğu bileklerimin üstünü nazikçe okşadı."Dinle beni,sana her şeyi anlatacağım.Senin istediğin her detaya kadar sen dur diyene dek...Dinle beni güzelliğim."
Bedenim yine bir deli gibi sarsıldı.Beni zehirliyordu.Beni yine,bana söylediği süslü kelimelerle zehirliyordu.İşin garip yanı ise beynimin düşmanı olan kalbim,bir aptal gibi hızlanıp bu zehrin dört bir yana dağılmasını büyük bir zevkle sağlıyordu.
"Hiçbir şey duymak istemiyorum.Git buradan."dedim titreyen sesimle."Ben senin hiçbir şeyin değilim.En başından beri böyleydi bu."Hemen ardından bileklerimi kurtarmak için sertçe çekmiştim fakat o da bunu yapacağımı bilirmiş gibi hazırlıklıydı.Bileklerimi kurtarmama izin vermeden beni aynı şekilde kendine çekmiş ve göğüslerimizin birbirine sertçe çarpmasını sağlamıştı.
Aramızdaki yakınlıkla alınlarımız birbirine sürtündü ve ben bu minicik temasla bile gözlerimi kapatmamak için büyük bir savaş veriyordum.
"Bugün," dedi dişlerinin arasından.Sıcak nefesini dudaklarım üzerine üfledi."Bugün,burada beni dinleyeceksin Jung Hoseok.Öyle kolay kaçıp gidemezsin."
