Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[-Söz ver
"Neden her seferinde böyle yapıyorsun?"Jimin'in çığlığı yurt odasını doldurduğunda yerimde korkuyla titredim.
"Sakinleş Jimin."Jin hyung yaslandığı kapı pervazından çekilerek kollarını bağladı.Büyük koyu kahve gözlerini üzerimden çekmiyordu ve seğiren çenesinden onun da fazlasıyla sinirli olduğu biliyordum.
Bugün şans eseri Jin hyung nöbetçiydi ve bizi dışarda öyle görünce hızla içeri alıp odama kadar getirmişti. Odam diyorum çünkü tek kalıyordum.Tüm odalar iki kişilikti.Hatta bazılarında üç kişi kalanlar da oluyordu fakat babam sağolsun benim 'rahatsız olmamam' için tek oda ayarlatarak vicdanını biraz olsun rahatlatmaya çalışmıştı.
Jin hyung ve Jimin oda arkadaşıydılar ve benim yan tarafımda kalıyorlardı. Bu yüzden sık sık birbirimizin odasında değişim yaparak yattığımız oluyordu.Bazı fırtınalı geceler gök gürültüleri yüzünden odamda tek başıma kalmaya korkup Jimin'in yanına sokularak uyuduğum oluyordu.
"Hayır!Neden sorunlarını bizimle paylaşmak yerine kaçıp gidiyorsun?Senin gözünde bu kadar vasıfsız biri miyim!"diye bağırdığında gözlerim tekrar sulanmaya başlamıştı.
"Tanrım!Sana ne oluyor böyle?Benden kaçtı hyung!"Gözlerini büyüterek beni biraz da Jin hyunga şikayet etmeye başladı.Delirmiş gibi bağırıp duruyordu ve sesi bir kaç oktav kalınlaşmıştı.
"Yine kendini kesmek için tek başına kalacağı bir yer arıyordu!Buna eminim!"
Söyledikleriyle elim utançla gömleğin altında kalan bileğimdeki izlerin üzerine gitti.Kendimi kesen bir psikopat değildim fakat bir anlık sinirle bileğime jilet atmaya kalkışmıştım.Jimin gelmeseydi muhtemelen şuan bir ölüydüm.
Ne zaman geldiğini bile farkedememiştim.Sadece banyo kapısı birden açılmış ve Jimin elimde jileti görmesiyle kollarıma asılıp derin bir kesik atmamı engellemişti.Ufak bir çizikle kurtulmuş ve revirde bunun proje ödevimi yaparken elimden fırlayan maket bıçağı yüzünden olduğunu söylemiştim.Pek iyi bir yalan değildi fakat revirdeki hemşire hanımı inandırabilmiştim ya da uğraşmamak için inanmış gibi davranmıştı...
O günden beri Jimin bir gölge gibi beni takip ediyordu.Tuvalete bile benimle gidiyor olması beni endişelendirse de bu şekilde davranmasının benim suçum olduğunun son derece farkındaydım.
Dolan gözlerim sızdırmaya başladığında sindiğim duvar köşesinden bir kaç adımda yanına ulaşıp kollarımı sıkıca bedenine bağladım.Anında beni koynuna çekerek sarılmama karşılık vermişti.Şimdi ikimiz de odanın ortasında birbirimize sarılmış gürültülü bir şekilde ağlıyorduk.
