Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[-Böyle olmak zorunda değilsin
"İyi iş çıkardın,aferin sana."Taehyung'un dalga geçen sesini duysam da tepki veremedim. Onun yerine yatağımda uyumakla meşgul olan Yoongi'ye bakıyordum.
Siyah uzun saçları alnına koyduğum bez parçası yüzünden ıslaktı ve yanakları da ateşinin olduğunu belli edercesine hafif kızarık duruyordu.Bu haliyle alışık olduğum Yoongi'den tamamen farklıydı.
"Sizin hasta olabildiğinizi bilmiyordum."dedim Yoongi'nin morarmış göz altlarına bakarken.Sesim uzun süre ağladığım için pürüzlü çıkıyordu.
"O hasta değil."Taehyung konuştuğunda şaşkın bakışlarımı ona cevirdim.Hala camımın önünde hiçbir derdi yokmuş gibi oturuyordu.
"Nasıl hasta değil?"Nasıl hasta değildi!Yatağımdaki adam adeta ateşler içinde yanıyordu.Bu hali tekrardan kalbimi sızlatırken yüzümü acıyla buruşturdum.
"Muhtemelen senin peşinde dönmekten ruh çekemedi ya da bilirsin,sana yaranmaya çalışacak kadar aptal olduğundan avlanmayı hepten bırakmış olabilir."Elini önemsiz bir şeyden bahsediyormuş gibi havada salladı."Karnı aç olduğundan da güçten düşmüş olmalı.Yaşamak için sadece iki seçeneği var ve ikisini de elinin tersiyle itiyor."
Yoongi benim yüzümden avlanmayı mı bırakmıştı?Şayet böyleyse hastalanmasının suçlusu da ben oluyordum.Içim pişmanlıkla kavruldu.
Yaşamak için bunu yapmak zorundaysa bu onu yine de suçlu yapıyor muydu ki?
"Yoongi avlanmazsa ölecek mi?"Dedim korkuyla.Sesim fazlasıyla yüksekti.Öyle ki uzun süre ağladığım için hassas olan boğazım yanmaya başlamıştı.
Bir anlığına Yoongi'yi bir daha asla göremediğimi düşündüm.Kalbime müthiş bir acı saplandı.Gözlerim anında sulanırken Taehyung'un o rahat ifadesinin bozulduğunu gördüm.
"Hayır,hayır."Dedi birbirine bağladığı kollarını tedirginlikle çözüp ellerini havalandırırken."Hayır, avlanırsa tekrar eski gücünü toplayacaktır ya da gerçekten eşi olup ona yardım edersen bir daha avlanmaya ihtiyaç bile duymaz."Beni sakinleştirmek için hızlı hızlı konuşuyordu.
"N-ne nasıl yardım edebilirim?"Şayet onu iyileştirebileceksem her şeyi yapabilirdim.Hem de her şeyi...
"Bilirsin işte,"O hınzır sırıtışı tekrar yüzünü kapladı."Bir eş gibi, eşlerin yaptığı bir şey-"
"Kapa çeneni."Yoongi'nin derinden gelen sesini duyduğumda kocaman açtığım gözlerimle yatağıma döndüm.Çoktan dik konuma gelmişti ve alnına koyduğum bez parçası sol elinde duruyordu.Bezi komodinime bıraktığında bakışlarını,kasılan çenesiyle Taehyung'a döndermişti."Sana Hoseok'un yanına bile yaklaşmamanı söyledim ve sen odasına kadar geliyor musun?"Irisleri kızıla dönerken hiçbir şeyi umursamadan üzerine atıldım.
"Yoongi!"Bedenimi bedeninin üzerine attığımda şaşırsa da kolları anında belimi sarmış ve beni biraz daha kucağına çekmişti."Yoongi beni çok korkuttun,"dedim tekrar ağlamaya başlarken."Sana bir şey olacak diye öyle korktum ki..."Koca eli ince belimi kavrayıp yatıştırıcı bir şevkatle okşadı.
İnce dudaklarını kulağımda hissettim."Buradayım güzelim.Sorun yok."Sıcak nefesi kulağımı gıdıkladı.Hıçkırmaya devam ederken kollarının arasına biraz daha sokuldum.
"Şu gördüklerime bak.İtiraf edemesen de beni sevdiğini sanırdım Hoseok."Taehyung ağlar gibi çıkan sesiyle yakındı."Hem sorun yok da ne demek?Böyle devam edersen geberip gideceksin ve ona gelin olmanın gerçeklerinden bile bahsetmemişsin."
Gelin olmanın gerçekleri de ne demekti?Yoongi'nin kollarından çıkmak için bir hamle yaptım fakat kolları beni bırakmak yerine geniş göğsüne daha çok yapıştırdı."Taehyung!"dişlerinin arasından tısladı.
"Ne yani yalan mı?Neyse ölmen işime gelir.Böylece Hoseok bana kalır."Yoongi'nin sabrının sonlarına geldiğini hızla inip kalkan göğsünden anlayabiliyordum.Taehyung onu sinir etmekten zevk alsa da bu fazlasıyla tehlikeliydi."Ben de onu kucağıma alıp aşk yuvamıza götürürüm."Taehyun'un söylediği son şeyin ardından büyük bir gök gürültüsü yankılandı.O kadar yakındı ki sanki okulun içinde gibiydi.
"Tahyung git!"dedim.Sesim göğsünden ayrılmama izin vermeyen adam yüzünden fazlaca boğuktu.
Taehyung yapmacık bir şekilde iç çekti."Öyle olsun bakalım.Sonra tekrar gelirim."
"Taehyung!" Yoongi tekrar kükredi."Seni bir daha Hoseok'un yakınlarında görürsem kafanı bedeninden ayırırım!"
Ardından arkamdan gelen bir kaç gürültü işittim.Taehyung camdan girdiği gibi çıkıyor olmalıydı.Eh,Yoongi ona saldırmadan burayı terk ederse bu hepimiz için daha iyi olurdu.
Bir kaç dakikalık sessizliğin ardından Yoongi'nin dudaklarını saçlarımın üzerinde hissettim."Güzelim benim."Saçlarıma dayalı olan burnundan kocaman bir nefes çekti."Benim güzelliğim."
Kapanmak için uğraşan göz kapaklarını zorla açtım.Konuşmamız gereken şeyler vardı ama bu adam beni bir şekilde uyuşturup her şeyi unutturuyordu.
"Yoongi sen avlanıyor musun?"dedim hiç beklemeden.Birden sorduğum soruyla bedeninin kasıldığını hissettim."Bana dürüst ol.Yakın zamanda hiç ruh çektin mi?"
"Hayır."Sesindeki yorgunluk alt dudağımı titretti."Hayır artık avlanmıyorum."
"Neden?Benim yüzümden mi bunu yapmıyorsun?"Gözlerim tekrar sulandı."Taehyung avlanmazsan öleceğini söyledi!Nasıl bu kadar sakin olabiliyorsun? "
Beni göğsünden hızla ayırdı.Koca elleri yanaklarımı buldu."Güzelliğim,sorun yok.Bana bir şey olmaya-"
Hızla lafını kestim."Nasıl olmayacak?Daha bir kaç saat önce üstüme bayıldın!Gözlerinin altları mosmor ve seni hiç görmediğim kadar cansız duruyorsun!"Derince bir nefes aldım."Taehyung bana gelinin olursam sana yardım edebileceğimi söyledi."dediğimde gözleri anında koyulaştı.Saniyeler içinde çenesinin kasıldığına şahit oldum. "Bir daha avlanmak zorunda bile kalmazmışsın!Neden bana bunları anlatmadın?Senin gelinin olacağ-"
"Hayır Hoseok!"Sertçe konuştuğunda lafım ağzımda tıkılı kaldı."Kendini hiçbir şeye mecbur hissetmeni istemiyorum.Benim için bunu yapmak zorunda değilsin."
Kaşlarım çatıldı."Ne yani şimdi de beni istemiyor musun!Sürekli peşimde dönen sensin ama gelinin olmama izin vermiyorsun öyle mı!"Son dediğimle gözlerinde şimşekler çakmaya başladığını gördüm.Gözleri çoktan kızılın en koyu haline bürünmüştü bile ama yine de susmadım."Taehyung seni kurtarabileceğimi söyledi diyorum!Böyle olmak zorunda değilsin.Bir daha kimsenin ölümüne sebep olmayacaksın!"
"Beni nasıl kurtarabileceğini biliyor musun da boş boş konuşuyorsun!"dedi bağırarak.
"Anlat o zaman!"Şimdi ikimiz de bağırıyorduk.
Beni sertçe itip yatağımla bir bütün hâline getirdi.Kalkmak için hamle yaptığımda çoktan üzerime abanmıştı."Gelinim olup bacaklarını benim için aralayacak mısın?Enerjini ancak böyle kendime çekebilirim."
Gözlerim sonuna kadar açıldığında dudaklarının kıvrıldığını gördüm.
