Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
[-Sen onun gelini değilsin
Siyahlık odanın içini sararken hâlâ olayın şokundaydım.Bedenim kaskatı kesilmişti ve kalbim bu dumanın büyüyüşüne şahitlik ederken ruhum bedenimden ayrılıyormuş gibiydi.
Kulaklarımda çalan tehlike çanlarıyla insan şeklini almaya başlamış bu büyük dumana sırtımı dönerek çok da uzakta olmayan kapıya koştum.Yanan bedenimin aksine korkunun etkisiyle buz gibi olmuş olan ellerim,kurtuluşum olan soğuk demiri buldu ve hızla aşağı çekti.Açılan kapının sesi yankılandığında sevinmek için çok erkendi,çünkü anında bedenime arkamdan bir beden yaslanmış ve omzumun üstünden geçen uzun tırnaklı,kömür siyahı koca eliyle açtığım kapıyı sertçe kapatmıştı.
"Nereye kaçıyorsun ufaklık?"dedi buz gibi nefesini enseme üflerken."Daha konuşacaklarımız vardı."
Titreyen bacaklarımla kapı ile onun arasında düşecek gibi olduğumda diğer elini de kolumun altından geçirerek kapıya yaslamıştı.Şimdi iki kolu arasında sıkışmıştım ve arkamda da o vardı.
"Benden korkuyor musun?Min Yoongi'nin gelini benden mi korkuyor?" Dedi son cümleyi vurgulayarak.
O an arkamı dönüp 'ben kimsenin gelini değilim!' diye bağırmak istedim fakat dediği gibi ondan çok fena korkuyordum ve ayrıca çenem kilitlenmişti.
Her ne kadar söylediği şeyin gerçek olma ihtimali beni mutlu etse de ben Yoongi'nin hiçbir şeyi değildim işte. Sadece o gün beni Taehyung'dan korumak için böyle bir yalana başvurmuştu,ancak başarılı olamamıştı ki Taehyung ile şuan bu koca odada başbaşaydık.
Neden benimle bu derece uğraşıp beni takip ettiğini bilmiyordum.Eğer niyeti birilerini yiyerek karnını doyurmak gibi bir şeyse buraya kadar girebildiğine göre bana gelene kadar birçok seçeneği olmalıydı.
Neden ben?Neden sadece ben?
Sık nefeslerim arasında titreyen gözlerimle kaçmayı başaramadığım kapıya bakmaya devam ettim fakat biraz sonra aniden kapının üzerindeki koca eller omuz başlarımı bulmuş ve cılız bedenimi çevirerek sertçe tekrar kapıya yaslanmıştı.
Sırtım sert tahtaya vurarak tok bir ses çıkarttı."Bana cevap ver.Sen ufaklık, benden korkuyor musun asıl korkman gereken kişi Yoongi iken?"
"N-ne?"diye sordum azımdan kaçan acı inlemenin ardından.Yoongi'den neden korkmalıydım ki?Beni Taehyung'dan ve önceki gece gelen ,kapının arkasında kalmış olan tüm o yaratıklardan korumuştu.
"Ya ben,sadece etrafı temizliyorsam?" Kafasını yana yatırarak bir müddet suratımı seyretti."Sence de karnımı doyurmam dünyanın en doğal olayı değil mi?"Yüzünü buruşturduğunda aynı anda omuzumu tutuşu da sertleşmişti."Üstelik artıkları yiyorum!Bu sence de iğrenç değil mi?"
