ကၽြန္မ တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး တစ္ညလုံး နီးနီး စကားေျပာေကာင္းေနၾကရင္း အိပ္ယာထေနာက္က်ေတာ့သည္။သို႔ေပမဲ့လည္း ညေန လာမဲ့ ဧည္သည့္ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ျပင္ဆင္ ေနၾကေသာေၾကာင့္ အလုပ္ရွုပ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ထိ မထေနတဲ့ ကၽြန္မ တို႔ကို ေမေမလာနိူးေတာ့သည္။
တံခါး ေခါက္သံ ၾကားသျဖင့္ သရဖီမွ ထၾကည့္ေလသည္။
"ဟယ္ မထၾကေသးဘူးလား...ထေတာ့ေလ...ထထ " လို႔ ေမေမက ေျပာရင္း အခန္းထဲက လိုက္ကာ ေတြ ဖြင့္ထားေတာ့သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ၊ကဲ... ျမတ္ေရ ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ ထေတာ့..."
"ေအးပါ....ေနာက္ထပ္ ၃မိနစ္ ပဲ..ခဏ"
"ဟယ္ အိပ္ပုတ္မႀကီး..." လို႔ သရဖီက ကၽြန္မကိုေျပာရင္း နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေရမိုးခ်ိဳးေနေတာ့သည္။
ထိုေနာက္ ကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ပုစၧာတြက္ ထိုင္တြက္ေနရင္းက်န္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနေလသည္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လဲ့လဲ့ေရာက္လာသည္။
"ဟဲ့ အင္ၾကင္းက ဒီေန႔ သူေမာင္ေလး ဆုေပးပြဲ ရွိလို႔မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့.."
"ေအး မေန႔ကတည္းက ေျပာသြားတယ္ေလ..." လို႔ သရဖီက ေျပာေတာ့သည္။
"ဟဲ့ ငါမၾကားလိုက္ရပါလား..." လို႔ ကၽြန္မလည္း မၾကားတဲ့ အတိုင္း ေျပာေတာ့ ကၽြန္မကို ဝိုင္း ထု ၾကေတာ့တယ္။
" ဒါနဲ႔ ငါ အေဖဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရလာၿပီး နင္တို႔နဲ႔ ဒီည အိပ္ဖို႔...မနက္ ေက်ာင္းဖို႔လည္း အဝတ္စားေတြပါလာတယ္"
"ဟုတ္လား အဲဆိုဒီည ငါတို႔ ဟယ္ရီေပၚတာ ကား ၾကည့္မယ္"
"ပထမကားကေန စၾကည့္မွာေနာ္..."
"နင္တို႔က ဟာက လည္း မရိုးနိုင္ မခမ္းနိုင္.." လို႔ မႀကိဳက္တဲ့ သရဖီက ေျပာေတာ့သည္။
"နင္တို႔လို မက္ဂယ္ (ေမွာ္ပညာမသိေသာ္ သူမ်ား အတြက္Harry Potter ကားထဲမွ ေခၚေသာ္ နမည္)ဒီလိုမ်ိဳး ပညာေတြ နားလည္မွာ မဟူတ္ဘူး" လို႔ လဲ့လဲ့ ကစေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ငယ်ချစ်ဦး(Childhood's Beloved Flame)
Short Storyအချစ်ဦး ရှိခဲ့ရင် နားလည်နိုင်မယ်ထင်ပါတယ်
