ကၽြန္မတို႔ ဒီလိုနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး တစ္လအၾကာ ကၽြန္မရဲ့ ေမြးေန႔ေရာက္လာေလသည္။မိဘေတြက အျမဲ ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း အလွူ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားတြင္ ေငြသား လွူေပးေလ့ရွိသည္။ကၽြန္မမိဘမ်ားႏွင့္ ဆရာသည္လည္း နဂိုကထက္ ပိုၿပီး ရင္ႏွီးသြားၾကသည္။
ေမြးေန႔ မေရာက္ခင္ (၅)ရက္အလို
"ဒီတစ္ခါျမတ္ျမတ္ေမြးေန႔က် ဘာလုပ္ေပးၾကမလဲ" လို႔ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ တိုင္ပင္ေနၾကေတာ့သည္။
"ေမာင္သေဘာပဲ.."
"အိမ္မွာပဲ ရင္ႏွီးတဲ့သူေလာက္ကို ဖိတ္ၿပီး ေရႊတိဂုံမွာ ေငြသားလွူေပးလိုက္မယ္ အဲဆို"
"ေမာင္သေဘာ...အဲဒါလည္း အဆင္ေျပတာပဲေလ"
ကၽြန္မ လည္း ေဖေဖ တို႔ စကားဝိုင္းထဲ ဝင္ပါလိုက္ေတာ့သည္။
"ဟာ ေဖႀကီးကလဲ ညက် ရင္ အေပၚထပ္ က ေလသာေဆာင္မွာ bbq party လုပ္မွာပါဆို (အဲေခတ္က ကိုရီးယား ကား ေတြတစ္အားေခတ္စားၿပီး အိမ္တိုင္း ဆလပ္ရြက္နဲ႔ သုံးထပ္သား ကင္စားၾကတဲ့ေခတ္)"
".ေအးပါ သေဘာ သေဘာ က်ဴရွင္ အသစ္ကေကာ္ အဆင္ေျပရဲ့လား"
"အင္းေျပပါတယ္"
"ေယာက်ာ္း အေမတို႔က လာမဲ့ စေန ဗုဒၶဂါယ သြားမွာေနာ္၊ ရွင္ စီစဥ္ေပးလိုက္ဦး"
"ေအးဟုတ္သား ငါေမ့ေတာ့မလို ညေန ေလယာဥ္ လက္မွတ္ သြားယူရဦးမယ္ မိန္းမ မင္းလိုက္ခဲ့ခ်ည္အေမတို႔လို အပ္တာ တစ္ခုခု ထည့္ေပးလိုက္ရေအာင္ အဲနားက ေမာ္တင္မွာ ဆင္းဝယ္မယ္"
"အင္းအင္း"
အဲဒါနဲ႔ကၽြန္မလည္း အခန္းထဲဝင္ ဟိုမိန္းမ ေတြကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမြးေန႔ကိစၥေျပာေပါ့၊လဲ့လဲ့ကေတာ့ ကၽြန္မကို ဆရာကို ဖိတ္ဖို႔ အတင္း တိုက္တြန္းေတာ့သည္။ကၽြန္မ လည္း အရဲစြန႔္ၿပီး ဆရာကို ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့သည္။
"ဟယ္လို ျမတ္လား"
ဆရာ ရဲ့ ျမတ္လား ဟု ေမးသံေၾကာင့္ ေျပာရမဲ့စကားေတြေတာင္ ေမ့ကုန္သြားသည္။
"ျမတ္ ေျပာေလ ဟယ္လို...ေအာ္ ဒီကေလးနဲ႔"
"ဆရာ....အားလားဟမ္"
YOU ARE READING
ငယ်ချစ်ဦး(Childhood's Beloved Flame)
Short Storyအချစ်ဦး ရှိခဲ့ရင် နားလည်နိုင်မယ်ထင်ပါတယ်
