Yaprak Kız

27

Selamm!
Hoşgeldinizz

İlk öncelikle teşekkürlerimi sunmak istiyorum... 100K OLMUŞUZZZ!

Tereddütle çıktığım bu yolda bana aile olduğunuz için size çok teşekkür ederim, sizi seviyorum...

Srana2133 variskalpben ithaflar size...
isteyen yazsın buraya :)

Ayrıca Onur beyimize de hesap açılmış OnurKutuplu bir bakın isterseniz.

Bir de şey var, ilk bölümler 4K okunup sadece 400 civarı oy almış. 10 kişiden sadece biri mi oy veriyor. Lütfen ama, oylarsanız sevinirim...
Neyse, oy verip yorum atarsanız çok sevinirim, iyi okumalar....

Yaprak'tan:

Alekta movik movik
Alekta movik movik

Seslerin nereden geldiğini anlamasam da uyanma dürtüm beni dürtüyordu.
Kendimi sanki daha bir saatçik uyumuş gibi hissediyordum. Belki de bir saat uyudum.

Gözlerimi aralamamla kendime gelip etrafıma bakınmaya başladım. Hastanede olduğumuzu anlamamla, Efe'yi korumak için arabanın önüne yanlışlıkla atladığımı ve sümük gibi yere yapıştığımı hatırladım. Kısacası bir gidip gelmiştim.

Odadan kıkırtı duymamla çenesi çıkmışlar gibi son cümlemi sesli söylediğimi anlamış bulundum.

Doktor olarak kabul ettiğim beyaz önlüklü bir adam "Yaprak günaydın, ben doktor Kaan Karaman. Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu.

"I don't understand you!" dedim. Kaşlarımı da çatmıştım. Tamam, ilk başta Türkçe konuşmuştum ama hep ameliyattan çıktıktan sonra İngilizce konuşarak Show Haber'e çıkmak istemişimdir.

Doktor anlamış olacak ki gülüp "Sen iyisin tamam." dedi. Ben söylemeden de anlayabiliyormuşsun işte ne zorluyorsun!

"Yaprak, bir buçuk gündür buradasın. Bir gündür de yoğun bakımda uyutuluyorsun. İç kanama geçirdin ama şu an riskli bir durum yok, sadece ağrı çekebilirsin. Onun haricinde kaburganda ve sol ayak bileğinde ezilme var, nefes alıp verirken veya yürürken canın yanabilir. Kaburganda da ezilme olduğu için bir süre uzun mesafe yürümemeni tavsiye ederim. Boğazında da kesik vardı, o yüzden çok yüksek sesli konuşmamanı tavsiye ederim. Zaten yutkunurken veya konuşurken de ağrılar çekebilirsin. İlaç ve ağrı kesici vereceğim ama senin de dikkatli olman gerekiyor." dedi.

"Oha" dedim. Bu ne! Ne oldu bana? Ahiretten mi düştüm ben, bir ölmediğim kalmış!

Herkes daha çok gülerken doktor "Geçmiş olsun." diyip çıktı. Ben de etrafıma göz attım. Hayatımdaki herkes odamdaydı, hastane odasını da sahiplendim yalnız hemen.

Dünyam odadaydı, tanıdığım yer edindiğim herkes buradaydı. Ben arada öleyim böyle ya!

Gülümseyip "Merhaba dünyalılar." diyerek el salladım. Boğazım gerçekten acıyordu, yutkunduğumda özellikle. Ama dayanılamaz bir şey değildi. Dayanırdık...

Odadaki varlıklara göz gezdirdiğimde herkesin gözlerinin kızarmış olduğunu fark ettim. Bu kaşlarımı çatmama neden olurken gözüm Efe'ye takıldı. Başını eğmiş ayakkabılarına bakıyordu. Kendini suçluyordu...

"Efe... Gel bi." diyip yanıma çağırdım. O bana bakıp yanıma doğru yavaşça yürürken ben de yüz kilo olduğunu düşündüğüm kolumu kaldırdım geldiği an kafasına şaplat atıp koluna vurdum.
"Ben sana demedim mi-" diye konuşacakken sözümü kesip "Abla, özür dilerim." dedi.