Youth || Muke Clemmings ✔️

24.

Wtorek spędziłem w swoich czterech ścianach. Nie robiłem zbyt wiele. Większość czasu przeleżałem na łóżku, słuchając muzyki z publicznych playlist Michaela. Niewiele jadłem, czym przyprawiłem rodziców o dodatkowe zmartwienia. Jack regularnie sprawdzał, jak wygląda moje samopoczucie. Wieczorem przyszła Maggie, która próbowała mnie pocieszyć, jednak niewiele to dało. Zaproponowała, abym spędził czas z nią oraz bratem, dlatego niechętnie wyczołgałem się ze swojego pokoju do salonu, gdzie we trójkę obejrzeliśmy drugą część „Sekretne Życie Zwierzaków Domowych". Pogodny duch filmu animowanego nie poprawił nastroju, ale doceniłem ich chęci. Informacja doszła do Ashtona, dlatego on w ciągu dnia pisał wiadomości, ponieważ nie zjawiłem się w szkole. Mama przeraziła się moim porannym stanem, bo posiadałem ogromne cienie pod oczami oraz napuchniętą twarz, więc poleciła, żebym został w domu. Ashley wykazała się swoim gołębim sercem i również wyraziła zainteresowanie, kiedy tylko zarejestrowała brak mojej osoby w ławce podczas lekcji biologii . Poinformowała, że Calum wcale nie trzyma się lepiej, czego dowiedziała się od Beatrice, która towarzyszyła chłopakowi większość dnia.

Ucieczka Michaela uderzyła we mnie bardzo mocno. Wręcz wwierciła się w umysł, siejąc spustoszenie. Nieustannie towarzyszy stres, przez który nie mogę zmrużyć oka oraz zaciska pętle na żołądku, dlatego nie posiadam apetytu. Wylałem wiele łez z zatroskania. Nieustannie sprawdzałem aktywność Michaela w mediach społecznościowych z nadzieją, że zobaczę pieprzoną zieloną kropkę obok zdjęcia profilowego, która potwierdzi, że żyje.

Nie mogę przestać o nim myśleć. Nie chodzi wyłącznie o to, że w pewnym sensie zostaliśmy kochankami. Mamy z Michaelem głębszą relację, aniżeli to zauroczenie. Znamy się od kołyski, a więc szmat czasu. Przeżyliśmy wiele wzlotów oraz upadków, ale zawsze przewijaliśmy się w swoich życiach. Gdy nadchodziła potrzeba porozmawiania, odzywaliśmy się. W tym momencie nie posiadam żadnych możliwości, aby nawiązać z nim kontakt. Przepadł niczym kamień w wodę. I nie mam pojęcia, czy jeszcze kiedykolwiek go zobaczę.

Napisałem do niego kilka wiadomości z nadzieją, że odczyta tekst chociażby z panelu powiadomień, ponieważ wszystkie doszły. Było to światełko w tunelu, bo oznacza to, że posiadał zasięgu oraz dostęp do Internetu w komórce, co zwiększa szanse na odnalezienie chłopaka przez policjantów. Karmię się optymizmem, który pojawił się w tamtym momencie.

Dzisiejsza noc była lżejsza niż poprzednia, jednakże przed snem wypiłem trzy kubki z melisą na uspokojenie. Prawdopodobnie ilość napoju sprawiła, że łatwiej przyszedł sen. Rano czułem się w miarę dobrze, jak na sytuację, w której się znajduję, dlatego ogarnąłem się i przyszedłem do szkoły. Właściwie to mama odwiozła mnie pod same wejście, całą drogę wertując temat samopoczucia psychicznego. Było to zarazem urocze oraz doprowadzające do szału, jednak schowałem negatywne emocje głęboko w sobie, aby nie sprawić rodzicielce przykrości.

Wchodząc do szkoły, dostrzegam plakat rozwieszony na drzwiach wejściowych. Informuje on o zaginięciu jednego z uczniów, czyli Michaela Clifforda. Ogłoszenie zawiera aktualne zdjęcie nastolatka oraz krótki opis wyglądu, do którego powstania przyczyniłem się, ponieważ wyznałem rodzinie, że prawdopodobnie byłem osobą, która widziała go ostatni raz przed ucieczką. Pominąłem wszelkie pikantne szczegóły (jeśli mogę to ująć w ten sposób), skupiając się na konkretach, interesujących policję. Daryl spisał moją wypowiedź na kartkę i zawiózł to na posterunek.

Rodzice nie potrafią pozostać obojętni wobec tych wydarzeń, ponieważ z Michaelem posiadają dobre relacje. Nie powinno to nikogo dziwić, skoro spędziłem z chłopakiem znaczącą część dzieciństwa. Zawsze traktowali go odpowiednio oraz posiadali wyłącznie życzliwe intencje.

Wszyscy uczniowie szkoły oficjalnie dowiedzieli się o tym we wtorkowy poranek, ponieważ dyrekcja zorganizował apel ze szkolnym psychologiem. Od Ashtona wiem, że przeprowadzono to bardzo profesjonalnie oraz odpowiednio.