Youth || Muke Clemmings ✔️

25.

Lekcje dłużą się niemiłosiernie. Wskazówki zegarka, który ozdabia jedną ze ścian sali lekcyjnej, wydają się przesuwać w zwolnionym tempie. Nauczyciel bezskutecznie próbuje wsadzić pokłady wiedzy do naszych głów, ale większość z nas myśli o przysłowiowych niebieskich migdałach. Wertujemy podręczniki, rysujemy w zeszytach albo korzystamy z telefonów w ukryciu.

Czerwcowe promienie słoneczne wpadają przez okna do wnętrza, ale chroni nas od gorąca włączona klimatyzacja. Zza szyby słychać uczniów, których nauczyciele puścili z lekcji kilka minut przed dzwonkiem. Został dokładnie sto dwadzieścia sekund, jednak wydają się one dłużyć w nieskończoność.

Dla zabicia czasu dyskretnie pakuję podręcznik do plecaka. Nauczyciel kontynuuje swój wykład, ale jego wyraz twarzy wyraża wyłącznie znudzenie. Wszyscy pragniemy wakacji, podczas których zaczerpiemy odpoczynku.

Z braku laku wyciągam komórkę, aby wysłać wiadomość do Ashtona. Staram się nie zostać przyłapanym, aczkolwiek nie sądzę, że w czerwcu któremukolwiek nauczycielowi chciałoby się dokładać problemów sobie samemu oraz uczniowi. Jednakże lepiej dmuchać na zimne, jak to mówią.

Mija dzisiaj czwarty dzień, od którego Michael Clifford uciekł z rodzinnego gniazda oraz drugi dzień, odkąd nikt nie zna jego lokalizacji. Wyłączył telefon całkowicie, co dodaje tylko kolejne zmartwienia. Ostatnia jego lokalizacja została zarejestrowana w środku kompletnej dziury w Kalifornii, oddalonej o prawie sto kilometrów od Moreno Valley, przez którą przechodzą tory kolejowe, więc istnieje prawdopodobieństwo, że przemieszcza się pociągiem. Policja przeczesuje pobliskie tereny, aczkolwiek nie są zbyt zaangażowani ze względu, że to ucieczka, a nie zaginięcie.

Wszyscy żyjemy w niewiedzy oraz nerwach. Karen Clifford stres doprowadził do tego, że dzisiejszą noc przespała w szpitalu pod kroplówką oraz silnymi środkami uspokajającymi i nasennymi. Daryl Clifford próbuje utrzymać stalowe nerwy, aczkolwiek cienie pod oczami wyłącznie powiększają się, ponieważ próbuje działać na własną rękę, a to go kompletnie pochłania. Liz Hemmings w szkole, w której pracuje, zwołała spotkanie z uczniami, aby z nimi pomówić o zdrowiu psychicznym młodych ludzi oraz przypomnieniu o istnieniu instytucji społecznych, chętnych do pomocy, kiedy znajdą się w ciężkich sytuacjach. Andrew Hemmings przypomina Darylowi o funkcjach życiowych, niezbędnych do funkcjonowania. Nauczyciele w szkole zaczęli przyglądać się własnym uczniom, a rodzice swoim dzieciom.

Szkoda, że musiało dojść do tragedii, aby niektórzy ludzie zrozumieli, że zdrowie psychiczne stoi na równi ze zdrowiem fizycznym.

Donośny dźwięk dzwonka wyrywa z transu, dlatego wsuwam telefon w kieszeń spodenek z Adidasa, które kupiłem pewnego razu w outlecie za dwadzieścia dolarów. Zakładam plecak na jedno ramię, wstając od ławki i kierując się w stronę wyjścia z klasy.

Przemierzam korytarz, który jeszcze nie jest oblężony przez innych uczniów, ponieważ wyjątkowo szybko zerwałem się z miejsca. Wychodzę wyjściem głównym, skąd mam najkrótszą drogę do domu.

Nie zdążyłem wyjść ze szkoły oraz znaleźć słuchawek w kieszeni, kiedy znajomy głos rozbrzmiewa w uszach:

- Hej, Luke!

Momentalnie zatrzymuje się w miejscu oraz spoglądam w prawą stronę, gdzie dostrzegam Caluma Hooda. Chłopak jest ubrany w krótkie spodenki oraz koszulkę na krótki rękaw, a wszystko uzupełniają Vansy we wzór szachownicy i okulary przeciwsłoneczne na nosie. Blond pasemko na włosach utrzymuje się w dalszym ciągu, chociaż lekko zanikło, ponieważ przyciął włosy.

- Hej - witam się, jednak nie mam pojęcia, czego się spodziewać. Nie było go od trzech dni w szkole, a dzisiejszego dnia widzę go pierwszy raz, chociaż Beatrice zaprosiła mnie na spacer na palarnię wraz z Ashley, ponieważ Ashton zgadał się z innymi znajomymi, czego oczywiście nie miałem mu za złe, więc zwyczajnie przyłączyłem się do dziewczyn.