ဉီးရဲ့မြတ်နိုးရာ..(ဉီးရဲ႕ျမတ္နိုးရာ..)

part10

နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေးသည် အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေတစ်ဆင့် ကုတင်ပေါ်က ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပေါ်သို့ဖြာကျနေလေသည်။မပူလွန်းပေမဲ့ စူးရှတဲ့အလင်းရောင်​လေးကြောင့် သူရိန်တစ်ယောက် အိပ်ရာကနေနိုးလာခဲ့သည်။

သူရိန်တစ်ယောက် အိပ်ရာကနေနိုးလာတော့ရင်ခွင်ထဲက အနွေးလုံးလေးကြောင့် ပထမဆုံးပြုံးမိလိုက်သည်။ အိပ်ရာထထချင်း ချစ်ရသူလေးရဲမျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်းနိုးထလာရတာက သူရိန်အတွက်တော့တစ်နေ့တာပြည့်စုံမှုလေးပင်..

ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်နေတဲ့အနွေးလုံးလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ လက်သေးသေးလေးနှစ်ဖက်ကိုသူရိန်ရင်ဘတ်မှာစုထားရင်း အေးချမ်းစွာအိပ်မောကျနေလေသည်။ မနေ့က ခရီးပန်းလာတာကြောင့် ဒီကလေး​လေးထက် သူရိန်ကစောနိုးနေလေသည်။
အရင်ကဆိုရင် အိပ်ရာထစမျက်နှာလေးကြည့်ချင်ရင်တောင် အစောကြီးနိုးနေတက်တာကြောင့်မကြည့်ရပေ..

အခုတော့ အိပ်မောကျနေတဲ့မျက်နှာလေးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ပါးပြင်လေးပေါ်လက်မလေးနဲ့အသာထိပွတ်ရင်း နူညံမှုလေးကိုခံစားမိနေသည်။ နှုတ်ခမ်းသားအိအိလေးကိုထိကပ်မိတော့ ဂျယ်လီတုံးလေးလို့အသည်းယားစရာကောင်းနေတာကြောင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ အသာဖိကပ်လိုက်တော့ အိစက်စက်နှုတ်ခမ်းလေးက အမြဲတမ်းနမ်းချင်လာအောင်ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းသည်။

"အွန်းး..အင်း.."

"ပြွတ်....ချစ်စရာလေးကွာ.."

ကလေးငယ်နိုးလာတော့မှာမလို့ နမ်းနေတာကို ရပ်ကာ နောက်ဆုံးတစ်ချက် စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး အသာလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

မျက်တောင်လေးတွေက လှုပ်ရှားလာကာ.. နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးမှ..တိုးညင်းစွာစကားလုံးတွေထွက်ကျလာသည်။

"အင်းးး..ဉီး..နိုးနေတာလား.. ကျွန်တော်အိပ်ရာထနောက်ကျသွားတယ်.."

ချက်ချင်းထထိုင်ပြီး မျက်လုံးလေးတွေကို ပွတ်ကာစကားတွေ ပြောနေတဲ့ကလေးငယ်ကြောင့် သူရိန်လည်း ထထိုင်လိုက်ကာ ကလေးငယ်လက်ကလေးကို အသာဆွဲယူလိုက်ပြီး..