"ဦး..ကျွန်တော်.. နေဝင်ဆည်းဆာလေးသွားကြည်ချင်တယ်.."
"ဟင်.. ကလေးသွားချင်လို့လား..ဦးလိုက်ပို့မှာပေါ့.."
"ဟုတ်..မနက်ဖြန်ဆိုရင်ပြန်ရတော့မှာဆိုတော့ ပုဂံကိုလွမ်းနေတော့မှာ.."
ခပ်ဆွေးဆွေးလေးပြောလိုက်တဲ့ကလေးငယ်ကြောင့် သူရိန်လည်း လက်ကလေးကို အသာကိုင်လိုက်ကာ...
"ကလေးသွားချင်တဲ့အခါကျရင် ဦးက နောက်ထပ်လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့.. မျက်နှာလေးညိုးမသွားပါနဲ့ဗျာ.."
လွန်းအိမ်ကို ကလေးတွေလို ချော့မော့နေတဲ့ဦးကြောင့် နှလုံးသားလေးက ခုန်ပေါက်ချင်နေသည်။လွန်းအိမ်တွက်ဆိုရင်..အမြဲတမ်းနွေးထွေးပေးတဲ့ဦးရဲ့ စကားတွေ.. အပြုအမှုတွေသည် လွန်းအိမ်တွက်တော့..အချစ်စီကိုတွန်းပို့နေသလိုပင်..
ဦးအနားမှာနေရရင် အရာရာပြည့်စုံသလို ခံစားရသည်။ တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ရဲ့ဘဝမှန်ကိုမေ့နေပြီး ပျော်နေမိသည်။
"ကလေး..ဦးတို့သွားကြတော့မလား.."
"ဟုတ်ကဲ့.. သွားကြမယ်လေ.."
"ခဏလေး.. အကျီလက်ရှည်လေးထပ်ဝတ်လိုက်အုံး ညနေခင်းဆိုရင် လေအေးတွေတိုက်တယ်.."
သူရိန်လည်း အကျီလက်ရှည်လေးကို ကလေးငယ်ကိုယ်ပေါ်မှာထပ်ဝတ်ပေးလိုက်ပြီး ပခုံးလေးကိုဖက်ကာ hotelမှထွက်လာခဲ့သည်။
ကလေးငယ်နဲ့အတူတူ ညစာလေးလည်းစားရင်း နေဝင်ဆည်ဆာလေးပါ ကြည့်လို့ကောင်းမဲ့နေရာလေးကိုခေါ်လာခဲ့သည်။
အဲ့နေရာလေးက Sunset garden Restaurent လေးပင်..
"ကလေး သဘောကျရဲ့လား.."
"ဟုတ်.. အရမ်းသာယာတယ်ဗျ.."
လွန်းအိမ်လည်း စားသောက်ဆိုင်လေးရဲ့သာသာယာယာရှိမှုလေးကိုအရမ်းသဘောကျမိသည်။ မကြာခင်နေဝင်တော့မဲ့ မြင်ကွင်းလေးနဲ့ လှပတဲ့နေရာလေးသည် တကယ်ကိုလိုက်ဖက်လွန်းလှပါသည်။ပုဂံမြို့ကြီးရဲ့နေဝင်ချိန်လေးသည် လွန်းအိမ်တွက်တော့..လွမ်းမောစရာပင်..
"ကလေး..ဘာစားချင်လဲ.."
"အွန်း..ဉီးကြိုက်တာမှာပေး.."
ကလေးငယ်ရဲ့အပြောကြောင့် သူရိန်လည်း ကိုယ်ကြိုက်တာထက် ကလေးငယ်ကြိုက်တက်တဲ့အစားအစာတွေသာအလေးပေးမှာလိုက်တော့သည်။ကလေးငယ်နဲ့နေစဉ်တစ်လျှောက်လုံး ကလေးဘာကြိုက်တက်လဲဆိုတာတွေကိုအသေးစိတ်ကအစမှတ်သားထားဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
ဉီးရဲ့မြတ်နိုးရာ..(ဉီးရဲ႕ျမတ္နိုးရာ..)
Romance"ဘယ်သူလဲ.. ငါမသိတော့ဘူး.. ငါအရင်က လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုအရမ်းမုန်းတယ်.. အခု လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ဖြူစင်တဲ့ကောင်လေးက်ိုကျ အထိခိုက်မခံနိုင်လောက်အောင်ချစ်မိနေပြီ.." မဟာသူရိန် "ဉီ.. သားဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲမသိပေမဲ့.. သားက လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးမဟုတ်ခဲ့ပါဘူး...
