"မောင်..ပင်ပန်းနေပြီလား.."
"မပင်ပန်းပါဘူး..အသည်းရဲ့.. "
မိုးတိမ်တို့ နိုင်ငံခြားကနေ လေယာဉ်စီးလာလိုက်တာ.. အခုတော့မြန်မာနိုင်ငံကိုရောက်လာခဲ့သည်။ တစ်ခါတည်းဘဲ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားမှာစိုးတော့.. expess carကိုသာစီးလာခဲ့သည်။ အကောင်းစားbusကိုရွေးစီးလာပေမဲ့ ခရီးပန်နေပြီမလို့ မောင်ကတော့ ပင်ပနနေလောက်ပြီဆိုတာ မိုးတိမ်သိပါသည်။ မိုးတ်ိမ်ကတော့.. အမြဲတမ်းခရီးတွေသွားလာပြန်လိုက်မလို့..သိပ်ပြီးတော့မပင်ပန်းပါ..
"မောင်..ရောက်ဖို့လည်းလိုပါသေးတယ်.. ငါ့ပခုံးပေါ်မှီထားလိုက်နော်."
ရှိန်းလည်းအရမ်းတော့မပင်ပန်းပေမဲ့ နည်းနည်းနွမ်းနေတာကြောင့် အသည်းရဲ့ပခူံးလေးပေါ်ခေါင်းတင်ကာ မှီထားလိုက်တော့သည်။ အသည်းရဲ့လက်ကလေးတွေက ဆံပင်လေးတွေကိုပွတ်ပေးရင်း..
"မောင်အိပ်ချင်ရင်အိပ်လိုက်နော်..ပင်ပန်းနေတာကိူး.."
"မောင်က အဆင်ပြေပါတယ် အသည်းရဲ့.. ခဏလေးဘဲမှီထားမှာ.."
"ဟုတ်ပါပြီ..မောင့်သဘော..."
"အသည်း..အဖိုးအဖွားက ကိုယ့်တို့ကိုသဘောတူလောက်မှာလား.."
"အင်း...သေချာမသိပေမဲ့.. အဖိုးအဖွားက ငါက်ိုချစ်ကြတယ်.. အဲ့တော့ သူတို့လက်ခံပေးလောက်မှာပါ.."
" မောင်တိူ့ကိုသဘောမတူမှာကြောက်နေတာ.."
"အဆင်ပြေမှာပါမောင်ရယ်..ငါတို့အတူတူကြိုးစားကြမှာဘဲ.."
"အင်း..မောင်တ်ို့အတူတူကြိုးစားကြတာပေါ့.."
"ကဲ..ဟုတ်ပါပြီဗျာ..အခုတော့ ဘာမှမတွေးဘဲအနားယူလိူက်နော်..."
"အင်းး.."
ရှိန်းလည်း အသည်းရဲ့ပခုံးလေးမှာမျက်လုံးမှိတ်ကာ ခဏမှေးနေပေမဲ့ အိပ်ချင်လာတဲ့စိတ်ကိုထိန်းမရစွာ အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ ရှိန်းကခရီးပန်းရင်အရမ်းအိပ်တက်သည်လေ...
မိုးတိမ်လည်း..မောင်အိပ်ပျော်သွားတော့မှ.. သီးချင်းလေးနားထောင်ရင်း လိုက်ပါလာတော့သည်။
အချိန်၂နရီလောက်ကြာသွားတော့..bossဆီကဖုန်းဝင်လာသည်။ ဒါပေမဲ့မိုးတိမ်ဖုန်မဟုတ်လို့..ကောင်လေးကိုနိုးလိုက်ပေမဲ့...နှစ်ခြိုင့်စွာအိပ်မောကျနေလေသည်။
YOU ARE READING
ဉီးရဲ့မြတ်နိုးရာ..(ဉီးရဲ႕ျမတ္နိုးရာ..)
Romance"ဘယ်သူလဲ.. ငါမသိတော့ဘူး.. ငါအရင်က လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုအရမ်းမုန်းတယ်.. အခု လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ဖြူစင်တဲ့ကောင်လေးက်ိုကျ အထိခိုက်မခံနိုင်လောက်အောင်ချစ်မိနေပြီ.." မဟာသူရိန် "ဉီ.. သားဘယ်လိုရှင်းပြရမလဲမသိပေမဲ့.. သားက လွန်းအိမ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးမဟုတ်ခဲ့ပါဘူး...
