#Unicode
Happy New Year ရယ်၊ စနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်ရယ်၊ လွတ်လပ်ရေးနေ့ရယ်က ဆက်သွားတာမို့ လင်းရာနဲ့မမား အိမ်ပြန်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
ဒီနေ့ကျောင်းပြန်တက်ရတော့ မတက်ချင်ဘဲ ပျင်းနေပြီး အိမ်ပြန်ချင်နေပါပြီ။ ပြတင်းပေါက်နားမှာ ထိုင်တာကြောင့် ကော်ရစ်တာက ဖြတ်သွားသမျှလူတိုင်းကို မြင်နေရတာမို့ လိုက်ငေးနေမိတော့သည်။
"ချယ်ရေ ပြတင်းပေါက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ကောင်လေး အိပ်ငိုက်နေပါတယ်ဗျို့ . . ."
"အမေ့"
အနားကပ်ပြီး အော်လိုက်တဲ့အသံကြောင့် လင်းရာ လန့်ပြီး ယောင်လိုက်မိတဲ့အထိပါ။
ဘယ်ကောင်လဲကွဆိုပြီး မော့ကြည့်မိလိုက်တော့ ဟိုလူကြီး။ ဒီလူကြီး လူကိုသေအောင် သတ်နေတာလား ဘာလား။
"ဟဲ့ . . . ငါက . . . စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းအောင် သင်ပြပေးနေလို့ ငါ့ကလေးတွေ အိပ်ငိုက်စရာ အကြောင်းကို မရှိဘူးနော် ဘုန်းစစ်ပိုင်။ နင်သိဖို့ . . ."
စစ်ပိုင်နဲ့ချမ်းမြေ့ ပထမနှစ် MP အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး နောက်ဆုံးတန်းမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။
"ဟဲ့ ဂျပလွတ်တွေ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်သွား။ သူများအခန်းထဲ လာပြီး ဝင်ထိုင်မနေနဲ့။ ငါစာသင်ရဦးမယ်"
"ချယ်ကလည်း။ ကိုယ့်တပည့်လေးတွေကို နှင်ထုတ်ရက်တယ်ပေါ့"
"နှင်ထုတ်ရုံနဲ့မရရင် ရိုက်ထုတ်ဖို့လည်း အစီအစဉ်ရှိတယ်"
"လုပ်ရက်တယ်ပေါ့လေ"
"ဟိုဘက်ကမ်းတောင် လွန်နေသေးတယ်"
"မယုံပေါင်။ ချယ်က ဒီလောက်လှတာ စိတ်သဘောထား အဲ့လောက်မဆိုးဘူးဆိုတာ သိပြီးသား ဟဲဟဲ"
"နေပါဦး ဒီကောင်တွေ ငါကသဘောကောင်းလွန်းလို့ ငါ့အချိန်ပဲ စ'နောက်ရဲကြတာလားဟေ။ ဟုတ်လား ကလေးတွေ"
"မဟုတ်ဘူးချယ်။ ချယ့်တစ်ယောက်ထဲပဲ စ'တာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့အစ်ကိုတွေ မစ'ရဲတာဆိုလို့ ဌာနမှူး အချိန်ပဲရှိတယ်"
"ဪ . . . ဘုန်းစစ်ပိုင်တို့ ဒေါ်ခင်လဲ့လဲ့သူကြ ကြောက်တယ်ပေါ့လေ။ အေးလေ အဲ့ဒါမှ မကြောက်ရင်လည်း နင်အတီးခံရဖို့ပဲ ရှိတယ်"
YOU ARE READING
မြတ်နိုးစွာ နှောင်ဖွဲ့မိသော
Romanceတကယ်ပါ ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း လူကြီးကို တစ်ခါလွမ်းခဲ့တာ။ ခင်ဗျားပေးခဲ့တဲ့ Foot Chainလေးက ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်း ခင်ဗျားကိုလွမ်းဖို့ သတိပေးနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော် ခြေတစ်လှမ်း လှမ်းရမှာတောင် ကြောက်နေခဲ့မိတာ။
