Tweelingtest

Hoofdstuk 4.1 ~ Mijn nieuwe plekje

Vrijdag 1 april - 13.57 uur

Uiteindelijk wordt het vrijdagmiddag, nadat ik heb genoten van een rustig ochtendje inclusief uitslapen. Sam haalt me op, zoals afgesproken, en we gaan op weg naar het huis. Tot mijn grote plezier is het in de binnenstad gelegen, wat betekent dat het historische waarde heeft, maar ook dat het uniek is. Het betreft een herenhuis van vier verdiepingen. Ik verdien bij tijd en wijle een aardig centje, maar dit ligt nèt iets boven mijn budget, zeker in de huidige goede staat.

"De dakpannen bijvoorbeeld kunnen niet bij een regulier bedrijf worden besteld, dat moet bij een specifieke zaak aan worden geschaft."

Sam houdt zijn verkoperspraatje goed, maar ik kijk hem even in paniek aan. Ik ben dan uitmuntend in zaken regelen, in zelf klussen ben ik een ware kluns.

"Ik ben toch een huurder, waar dat voor geregeld wordt?"

Hij stelt me lachend gerust. "Zeker, maar mocht het eens hard waaien en je hebt last van vliegende pannen, dan weet je in ieder geval wat er moet gebeuren. Hier heb ik een lijstje voor je met adressen en nummers die je dan kunt bereiken. Bovenaan zie je het nummer van de makelaar, onder wiens toezicht dit huis staat."

Dat klinkt al een stuk beter en ik bekijk het mapje, dat hij me overhandigd, goed. Er staat nog niks vast, maar het is fijn om te weten dat dit al geregeld is.

Terwijl ik met een opgewonden gevoel in mijn maag de vijf slaapkamers, die zich zowel op de tweede als op de derde verdieping bevinden, één voor één opmeet door mijn voetstappen zo gelijkmatig als mogelijk neer te zetten, voel ik me ook genoodzaakt om alle aanwezige matrassen uit te proberen en alle kastjes in de badkamer open te trekken.
De begane grond lopen we volledig langs, dat bestaat uit een aparte voorkamer en een gezellige woonkeuken waar we direct aan de grote tafel plaatsnemen aangezien die het hart van het huis vertegenwoordigd. De ruime hal is voorzien van mooie authentieke vloertegels en de vierde verdieping ga ik nooit gebruiken: dat is de zolder. Mocht ik zoveel troep vergaren dat ik die nodig zal moeten hebben, is het raadzaam om eerst even achter de oren te krabben en pas op de plaats te maken.

Vanuit de hoge ramen gezien, valt op dat de voortuin van postzegelformaat is. Het 'Te Koop' bordje past er net in en ik zie al dat de achtertuin slechts íetsje groter is. Beide zijn totaal betegeld en dientengevolge onderhoudsvrij.

Het huis is al net zo praktisch, want het is compleet gemeubileerd, wat ik erg prettig vind. Nu hoef ik me niet druk te maken om nieuwe gordijnen, bestek, zitplaatsen en dergelijke. Hoewel de bewoners al enkele maanden eerder zijn vertrokken, is alles in goede staat gebleven.

"Een schoonmaakster komt om de week langs om alles bij te houden," zegt Sam, die nog steeds aan tafel zit, terwijl hij naar mijn verrichtingen kijkt.

"Ah," zeg ik, want dat verklaart de stofvrije oppervlaktes.

De huur is een schijntje voor wat ik ervoor terug krijg en ik weet direct dat mijn keuze is gemaakt. Zonder ook maar een beetje moeite te hoeven doen, of een ander huis te bekijken, heb ik mijn plekje gevonden.
De last die van me afvalt is groter dan ik dacht.

Sam knikt als ik aangeef het huis te willen betrekken. "Dat had ik wel gedacht. Hoewel mijn eigenlijke werk iets heel anders omhelst, kan ik zo beginnen bij een makelaar," zegt hij met een knipoog.
In alle ernst reageer ik daar positief op. Ik ben het grondig met hem eens; dit is echt een schot in de roos.

"Waar kan ik tekenen?"