Tweelingtest

Hoofdstuk 14.2 ~ Off-road circuit deel 1

Vrijdag 15 april - 11.44 uur

De sfeer is onmiddellijk bedrukt. Wie zal er zo meteen afvallen? Terwijl enkele crew-leden ervoor zorgen dat de tafel er wat smakelijker uitziet en straks voor een beter beeld zal zorgen, bedenk ik me opeens dat Cor mij heeft gevraagd hier te zitten. Is dat net zo'n strategische zet als eerder, toen met Simone en Arlene?
Plotseling weet ik zeker dat twee broers van mij het niet gaan redden en nu is alleen nog de vraag wíe, al heb ik wel een ideetje.

De camera wordt nu ingezoomd op onze helft van de tafel en ik kijk ongemakkelijk voor me uit, niet wetend hoe ik me moet gedragen.

"Daniël, Olivier, toen jullie werd gevraagd of Tess jullie mocht vergezellen, wat óf heel slecht, óf heel goed uit kon pakken, hebben jullie ervoor gekozen dat zij mee mocht doen. Wij hebben jullie van tevoren aangegeven dat haar punten mee zouden tellen en ..."

Er valt een dramatische stilte, terwijl ik het antwoord al weet. Maar ik hoef niet te doen of ik gespannen ben, daar zorgt de grote lens wel voor.

"... Dat is een ontzettend goede keuze geweest. Jullie staan ruim bovenaan in het klassement en zitten bij de laatste vier tweelingen. Gefeliciteerd!"

Terwijl wij elkaar omhelzen en juichen - ik wat plichtmatiger dan de andere twee - draait de camera verder, naar mijn andere twee broers. Mijn blik drukt verslagenheid uit.

"Peter en Reinier, helaas hebben jullie het er een stuk slechter afgebracht. De dans was niet synchroon genoeg en ook de keuzes op de duikplank waren niet gelijk. Het spijt me, maar jullie liggen eruit."

Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat er wordt uitgezoomd. De gezichten van ons drieën moeten nu ook gefilmd worden en ik draai me snel naar Reinier toe, die ik in een wurgende omhelzing neem.
Ik zie aan zijn gezicht hoe jammer hij het vindt, maar ik merk ook dat hij wat anders op zijn lever heeft, hoewel hij dat niet kan zeggen met die draaiende camera voor onze neus.
Dit is een drama die hij niet in alle huiskamers wil laten afspelen en dat is mijn geluk.

Ik knuffel nu ook Peter en kijk ze dan beiden droevig glimlachend aan. Het is de spelleiders weer gelukt om een vernuftige - ietwat zieke - twist aan deze eliminatie te geven en ik gun ze zo weinig mogelijk sappige beelden.
Daniël en Olivier lijken hetzelfde te denken en pas als de camera's uit zijn, beginnen we ons weer te ontspannen.

Omdat de brunch is afgelopen, worden degenen die door zijn verzocht om naar buiten te gaan. Reinier wordt omringt door anderen voor het afscheid en ik zorg er voor dat hij die ruimte krijgt. Ik weet Peter mijn reservesleutel te overhandigen. Meer hoeft er nu niet gezegd te worden over hun eliminatie: dat komt vanavond wel.
Wat mijn geflirt betreft: ik heb de rest van de dag om met een verklaring te komen, maar ik heb nu het gevoel door het oog van de naald te zijn gekropen. De ogen van Reinier spreken nog steeds boekdelen en die weet ik succesvol te ontwijken.

Ik knipoog brutaal naar hem, terwijl ik naar de uitgang loop. De anderen lopen rumoerig achter me aan, waardoor hij niet bij me kan komen, en ik stap al in de bus die klaarstaat en waarin steeds meer ruimte vrijkomt. Ik loop gedecideerd naar achteren.
Terwijl Dennis en Sam bij mij komen zitten, kijk ik ze lachend aan, terwijl ik stiekem de hand van Dennis vasthoudt, verborgen achter de stoel van de rij ervoor. Het veroorzaakt een heerlijk gevoel. Sam knipoogt naar mij en lacht stralend. Hij is duidelijk al op de hoogte gebracht. Snel kijk ik naar de twee broers van mij die natuurlijk wel mee zijn gekomen en zie dat zij door de twee overgebleven vrouwelijke tweelingen en de presentatoren worden omringt. Ze nemen allemaal in het midden plaats en kijken geen enkele keer onze kant op. Precies wat ik nu goed kan gebruiken.

Als we ons bukken, zijn we aan het oog van de anderen onttrokken en Sam wendt zich diplomatiek naar het raam. Ik kijk in de prachtige ogen van Dennis en wij zitten de gehele rit in onze persoonlijke bubbel. Volgens mij zit het wel goed tussen ons.

Op die manier worden we naar een off-road circuit gebracht, maar ik kan me niet heel veel herinneren van het landschap er naartoe.
Blijkbaar was de lucht aan het betrekken, want zodra ik uitstap, valt er een druppel op mijn neus, gevolgd door de rest van de bui.