Tweelingtest

Hoofdstuk 10.1 ~ Wisseltruc

Maandag 11 april - 08.47 uur

Het weekend heb ik bijgetankt in mijn eigen huis en alle broers kwamen af en toe - gezamenlijk of apart - bij mij chillen. We hebben rustig aan gedaan en genoten van een paar dagen niks moeten en alles mogen. Af en toe gingen ze naar het hotel om te zwemmen, te fitnessen en te socializen. Ik ben ook een keer meegegaan, maar Esther en Hinke waren op dat moment hinderlijk aanwezig en ik vond er daardoor niet zoveel aan, zeker gezien onze recentste ervaring. Dennis zie ik niet, maar die werkt veel tussen de bedrijven door, dus dat had ik ook niet verwacht.

Wat wel fijn is, is dat we de komende week zonder vaag angstgevoel kunnen starten, want degenen die niet door waren - Matthias en Barend - zijn reeds vertrokken.

Uiteindelijk is die tweeling, door het spetterende feest, nog verdrietiger op huis aan gegaan wat ik wel een beetje sneu vond. Maar de herinnering is wel mooier geworden en ik hoop dat vooral dat laatste ze bijblijft.

Pas als ik ze maandag weer zie, durf ik bij mezelf toe te geven dat ik Dennis heb gemist. Sam ook, maar die zou ik zo kunnen bellen en dan zou ik hem zien en spreken terwijl dat bij Dennis niet zo vanzelfsprekend is. We ontbijten gezamenlijk met de drie mannelijke en de drie vrouwelijke tweelingen die over zijn. Zij met z'n allen, en ik: het buitenbeentje. Ik snap steeds beter waarom er twee presentatoren zijn, want de kamer is gevuld met mensen en gelach en toch voel ik me eenzaam.

Emma-Nore vraagt op een gegeven moment de aandacht en die krijgt ze.

"We gaan vandaag een klein stukje rijden en hebben plannen bij een centrum van kunst en cultuur. Verder zeg ik niks."

Met die cryptische uitspraak laat ze de klaarstaande bus zien en we laden onszelf in, waarna de tweelingen automatisch naast hun eigen broer of zus gaan zitten, zoals ik al een beetje had verwacht. Ik kan altijd bij mijn broers gaan zitten, maar ik wil niet te behoeftig overkomen. Als ik nu niet laat zien dat ik op eigen benen kan staan zullen ze me nooit meer met rust laten.
Achterin de bus, de rij waar meer dan twee stoelen staan, zie ik Simone en Arlene plaatsnemen en opgelucht ga ik bij ze zitten. Het maakt de rit draaglijker en zorgt dat ook ik mee kan doen met de lol.

De twee zussen zijn geweldig goed gezelschap. Zowel Simone als Arlene zijn allebei verpleegkundigen in het ziekenhuis en ze komen om en om aan met de meest ranzige, doch hilarische verhalen.

"Hij duwde iedereen aan de kant, inclusief zijn wankele kamergenoot, riep ook echt: 'weg, weg!' en liet vlak voor de toiletten alles lopen. De stánk! Je zult het niet geloven. Het ergste is dat die kamergenoot óók alles liet lopen en moest kotsen van de eh... aroma's. Het was zo ontzettend goor!"

Het verhaal is te erg voor woorden, maar ze weet het zo hilarisch te brengen dat de tranen me over de wangen lopen en er komt zelfs een gedrocht van een snurk uit me zetten.
Van schrik ben ik direct stil, zeker als ik zie hoe Dennis naar me kijkt. Met een hoofd zo rood als een boei, kijk ik naar buiten en zie tot mijn grote opluchting dat we een parkeerplaats op rijden. Mijn stem klinkt verstikt als ik dat roep en vervolgens kijk ik stiekem naar Dennis. Hij kijkt nog steeds terug en het lachje om zijn lippen kan ik niet helemaal plaatsen. Het zorgt er voor dat ik nog roder word en ik stap uiteindelijk als laatste uit, waar Cor iedereen al aan het verdelen is.

"Tess, jammer genoeg kan jij niet meedoen aan deze specifieke opdracht. Je mag wel toekijken, maar geen woord tegen je broer zeggen. Om die reden mag je ook niet van ruimte wisselen."

Ik knik en vind alles prima. Ik heb geen idee wat de bedoeling gaat zijn, maar daarvoor moeten we in de betreffende ruimtes gaan staan om niet, door middel van wat voor communicatie dan ook, oneerlijk spel te spelen. Cor legt alles in mijn ruimte uit, Emma-Nore in de andere.
Tot mijn schrik zie ik dat ik bij Dennis ingedeeld ben, al heeft hij zijn naamplaatje verwisseld met die van Sam. Ik kijk daar even fronsend naar, maar word door de stem van Cor gemaand om te luisteren naar zijn uitleg.