2.Bölüm

212 22 155
                                    




~








Sabah 11 de olan dersime rahatlıkla yetişebilirdim. Ama Hendery le konuşacağımız için daha erken okulda olacaktım. Saat 9 a gelirken uyandığımda yatağı boştu, çoktan gitmişti. Çok büyük aptallık etmiştim, nasıl barışırdı benimle bilmiyordum. Bu durumu halletmeyi şimdilik ertelemiştim. Hiçbir şey yememiş -yiyememiş- ve direkt okula geçmiştim.

Kantin katına geldiğimde saat çoktan 10 olmuştu. Bu süre bizim için yeterliydi. Hendery le konuşmak bana iyi gelecekti. Buna inanıyordum. Daha önce de çok kez yalnız kalıp konuştuğumuz olmuştu. Bizim arkadaşlığımızın en iyi yanı birbirimizi dinleyebiliyor ve konuşabiliyor olmamızdı. Herkes birbiriyle gülüp eğlenebilirdi ama herkes birbirini dinlemez, anlayamaz ve konuşamayabilirdi.

-"Günaydın şekerim,"

Deli çocuk beni gülerek karşılamış somurtmamın dağılmasını sağlamıştı.

-"Günaydın"

-"Kahvaltı yaptın mı bari?"

Sorusuyla ona bakmış ve cevap vermeyip burun kıvırmıştım. Beni anlamış ve bizim için bir şeyler alıp getirmişti. Birazdan son zamanlarda yaşadığım bu garip durumu sonunda biriyle konuşacaktım, sesli söyleyecektim. Nasıl yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu ama Hendery e güveniyordum.

Getirdiği atıştırmalıklardan sadece kimbaptan birkaç lokma yiyebilmiştim, her nedense içim almıyordu. Normalde iştahlı biriydim. Biraz.

-"Evet Jeno-shi~ seni dinliyorum"

Söze nasıl başlayacaktım bilmiyordum ama bir şekilde başlamalıydım, elbet gerisi gelirdi.

-"Tam olarak sorun ne ve neyi anlatmam gerekiyor bilmiyorum. Cidden son günlerde çok dalgınım. Gerginim. Kafam allak bullak ve kafamın içinde bir yığın saçma sapan düşünce var. En kötüsü de bunların hiçbirine engel olamıyorum-"

-"Bir dakika bir dakika, çok genel konuşuyorsun hiçbir şey anlamıyorum. Daha açık konuşalım bana güvenebilirsin, rahat ol ve açık açık anlat,"

Demiş ve tamamen köşeye sıkıştırmıştı beni. Yine gerilmiştim işte,

-"Her şeyi açık açık anlatırsam benim bir aptal olduğumu düşünebilir- hatta benden tiksinebilirsin."

Evet her ihtimali düşünüyordum. Hendery nin gözünde nasıl görünüyordum hiçbir fikrim yoktu ama içinde bulunduğum durumu hiçbir şekilde açıklayamazdım.

-"Buna bırakta ben karar vereyim Jeno, önyargılı olma ve etrafındaki insanların düşüncelerine yön vermeye çalışma en azından bu şekilde olumsuz olarak yapma. Kes artık zırvalamayı neler oluyor konuş artık"

Arkadaşımı sinirlendirmeye niyetim yoktu.

-"Homofobik misin?"

Göz devirmesiyle anında cevap vermişti,

-"Olmadığımı sende çok iyi biliyorsun? Evet sıradaki,"

İçime su serpmeye başlamıştı, sanırım konuştukça daha da rahat edecektim.

-"Bu konuşmayı ilk kez biriyle yapıyorum ve zorlanmam normal lütfen üzerime gelme cümlelerimi seçmeye çalışıyorum. Aklımdan çıkmıyor. Zaten kendimi bildim bileli o var ama son dönemlerde birçok şey farklı, ben mi öyle görüyorum sadece yoksa gerçekten bir şeyler farklı mı bilmiyorum ama farklı olduğu kesin. Yapmamam gereken şeyleri yapıyorum, düşünmemem gereken şeyleri yapıyorum-"

For Nomin | İki Bisikletin Hikâyesi Donde viven las historias. Descúbrelo ahora