Extraordinary Sixth Sense |Completed|

25: NOT ANYMORE

Caidence's POV

"What are we doing here?" I asked in confusion as he closed the door.

Nandito kami sa rooftop ng Logistic Hospital. Ipinagbabawal ang pagpunta rito but well, apo ng may-ari si Ishmael kaya nakausap niya nang maayos ang gwardiya na nagbabantay sa hagdan.

"How are you?"

"I asked first." I hissed when he didn't mind my question.

Naglakad ako palapit sa railings habang hinahayaang tangayin ng hangin ang nakalugay kong buhok. Mabuti na lang talaga at medyo makulimlim kaya naging relaxing ang ambiance para sa akin. Hindi ko namalayang napangiti na pala ako nang makita ang mga nagtataasang gusali sa paligid. Iba-iba ang disenyo niyon kaya mas lalo akong namangha.

If Kuya Clayton is still alive, I should have studied architecture instead of business.

"Ang ganda." Wala sa sarili kong bulong.

"Mm, sobra."

Gulat akong napalingon kay Ishmael na nasa tabi ko na pala. Diretso siyang nakatingin sa akin bago huminga nang malalim.

"I'm sorry... for what happened."

I averted my gaze awkwardly and chuckled.

"Wala ka namang kasalanan. Hindi naman ikaw ang pumana sa akin." I cracked a joke but it didn't make him laugh.

"It's my fault. Masyadong malaki ang tiwala ko sa ating sampu na mahuhuli natin ang Allerio na 'yon. Hindi ko inaasahang hahantong sa ganito ang lahat." Seryoso niyang saad habang nakatingin din sa malayo tulad ko.

"Masyado nating minaliit ang kakayahan ng killer. Maski ako, isang kurap ko nga lang ay nasa harapan ko na siya." I chuckled once again. "Pero salamat... kasi dumating ka—kayo."

"Sorry... kung natagalan ako." Humina nang kaunti ang boses niya dahilan para muli ko siyang lingunin. "I should've been there to protect you—all of you."

"Ishmael... can you do me a favor?"

"Favor?"

"I wanna know what will happen next." Walang pag-aalinlangan kong sabi.

Kumunot ang noo niya bago ako tinignan pabalik.

"Please?"

"Sorry... I can't."

I grabbed his hand as he was about to walk away.

"Please... do me a favor. Look at me, Ishmael. Look at my eyes." I pleaded. Is this is the only way, I'll do anything to make him say yes.

"Don't make me do this, Caidence. Stop." Matigas niyang tanggi habang hindi ako nililingon.

"No, please. Ishmael, listen to me... We're going to use your sixth sense to capture Allerio—"

"I said no, Caid. Ayoko. I'm sorry."

And then he left... again.

Saglit akong tumingala para pigilan ang sarili kong luha na pumatak.

Hindi ko siya maintindihan. Pinipilit ko siyang intindihin lagi pero itong bagay na makakatulong sana sa amin para mahuli ang killer, tinatanggihan niya.

Hindi niya ba maintindihan ang sitwasyong meron kami ngayon? Hindi niya ba alam na maaaring siya ang maging susi para mahuli namin sa Allerio? Bakit hindi niya magawang intindihin ang pinupunto ko?