Sa Susunod Na Habang Buhay | SB19 KEN ✔

SSNHB - 36

Mabilis na lumipas ang mga araw at ngayon na nga ang pinaka-aantay na araw ng pamilya ni Ken at Grace. Dave and I spent the rest of 2 weeks making sure that we gathered strong evidence to put Mark and Ramon Herrera behind the bars.

Sa nakalipas na dalawang linggo ay patuloy ang pagbabanta sa buhay ko pero dahil sa palaging pagmomonitor ni Dave sa akin at kay Ken ay agad kaming nakakaiwas sa kapahamakan. Laging may mga nakapaligid na pulis sa amin na siyang kumikilos kapag sinusubukan akong saktan ng mga tauhan ni Ramon Herrera.

Sa nakalipas na araw din ay napansin ko rin ang pagiging ilang ni Ellena sa akin mula nung huli kaming magkausap. Madalas ko rin siyang nakikitang problemado dahil sa mga ginagawa ni Ramon Herrera. Alam kong nahihirapan na siya at gusto ng bitawan ang mag-ama, pero hindi ko alam kung ano ang pumipigil sa kaniya.

Napabaling ang atensyon ko kay Ken na tahimik lang na kumakain ng pancake habang nakaupo kami sa couch at nanonood ng balita. Tinitigan ko ang maamo at seryoso niyang mukha. Mayroon na lang pala akong tatlong araw para makasama siya.

Sa mga lumipas na araw ay siniguro kong masusulit ko ang bawat oras na kasama ko siya. Lagi kaming namamasyal tuwing pagkatapos ng trabaho ko sa law firm, at sa gabi naman ay lagi kaming sa may balcony na nakakatulog. Sa mga araw na iyon ay ramdam kong nag-uumapaw na ang saya at pagmamahal sa puso ko.

Tumingin ako sa oras at nakitang alas otso y media na. Sumandal ako sa balikat ni Ken. I am now wearing my office suit at inaantay na lang si Dave. Dave and Ken didn't let me drive all alone again. Natakot na sila na baka may mangyari na namang masama sa akin. Hindi na rin ako nakipagtalo at sinunod na lang ang gusto nila.

"Papunta na raw ba sila Liam?" Tanong ko sa kaniya at kumuha ng piraso sa pancake na kinakain niya. Agad naman niyang hinati yung pancake at sinubuan ako bago sinagot ang tanong ko.

"Oo, dadaanan daw muna nila sila mama at papa eh, kasi gusto daw akong makita." Sagot naman niya.

"So, isasabay na lang namin ni Dave sila Tito and Tita. Sasama ba sa korte sila Khloe and Kat?" Tanong ko muli. Umiling naman ito.

"Hindi na daw sila sasama. Dito na lang daw sila. Bali si Paulo at Jake ang sasama kila mama at papa. Tapos si Dustin at Liam ang kasama namin dito nila Khloe at Kat." Sagot niya muli.

"Wait lang. Timplahan lang kita ng kape mo. Baka padating na si Dave." Saad niya at hinalikan ako sa pisngi bago siya tumayo para pumunta sa kusina.

Napangiti naman ako ng makita ko ang papalayo ng likod. Sa natitirang araw namin, mula ng aminin naming mahal namin ang isa't isa ay walang oras o araw na hindi ako hinahalikan ni Ken sa pisngi o noo kapag hihiwalay siya sa akin ng ilang minuto o oras.

Maliit na bagay lang sa iba, pero para sa akin lahat ng ito ay malaki. Everything that Ken do is a big deal for me. Kasi si Ken yun eh. Sa kaniya galing. Siya ang gumawa. Kaya hindi ko alam kung paano ko masasanay muli ang isip at puso ko sa oras na mawala na siya. Hindi ko alam kung masasanay pa ba ako na wala siya sa tabi ko.

Pero kailangan.

Kailangan ko patuloy na maglakad papunta sa dulo. Dahil alam kong ang relasyon lang namin dito sa mundong ito ang mauunang matapos pero hindi ang pangarap ko. At alam ko na hindi niya gugustuhin na huminto ako.

Kasi kahit mawala siya at kahit huminto ako, hindi hihinto ang oras at mundo para sa aming dalawa. Kailangan naming magpatuloy sa paglalakad kahit na magkaiba na ang landas na tatahakin namin. Pero kahit magkaiba, alam kong sa huli... magtatagpo muli kami sa gitna. Gaya ng kung paano kami nagtagpo sa gitna ng daan. Sa gitna ng trapiko at ng aksidente.

Sa gitna ng magulong mundo na hindi tumigil kahit may buhay ng binabawi.

Napatingin ako sa bintana ng may marinig akong dalawang sasakyang huminto sa tapat ng bahay. Nang silipin ko ang labas ay nakita kong sabay lang dumating si Dave at ang pamilya at kaibigan ni Ken.