Love You, Sunset

Chapter 28: Back?

Rita's POV

"Hello po Lolo? Yes in 30 minutes, I'll be boarding my flight na po. See you there!"

Hayyy ang sarap sa feeling. After 2 years, finally makakauwi na rin ako ulit sa Pilipinas.

I got to meet a lot of friends dito sa 2-year course ko abroad. Buti nga pinayagan ako ni Lolo na magpunta here sa Australia to study kasi super love ko talaga ang painting, kahit nung mga bata pa kami.

Marami akong naging kaibigan nga dito sa Australia pero iba pa rin sina Joanna and Arra. Iba pa rin yung family, alam mo yun? Na hindi mo sila kayang ipagpalit kahit kanino.

Si Arra. Namimiss ko na yung dating Arra. Yung masaya lang, walang inggit, walang galit. Actually napatawad ko na rin naman siya sa nangyaring aksidente sa akin. It was just so sad on my part na mismong kapatid ko pa pala ang gagawa nun sa akin.

Nakapagsorry na sa akin si Arra kaya napatawad ko na rin siya kaya lang si Lolo pinakulong talaga siya. Like mga bata pa kami noon eh, di naman talaga siguro niya sinasadya. Siguro din kasalanan ko kaya naging ganun siya. Nung iniuwi naman siya ni Daddy noon sa bahay, mabilis ko siyang nakalaro at naging magkaibigan kami. Bakit? Kasi bali-baliktarin mo man ang equation, ako at ako lang din naman ang kapatid niya eh.

Baka nga kasalanan ko.

Nag-umpisa lang naman ang lahat nung nakilala ko si Steven. We were the best of friends. Sabi ni Arra gusto niya sanang siya lang daw ang kaibigan ni Steven pero sabi ko pwede naman kaming maging magkakaibigang tatlo eh. Isama pa namin yung pinsan kong si Joanna pero bihira lang kami magkita noon kasi malayo sila sa mansion namin nina Lolo.

Doon ko lang nalaman na mula nang dinala ni Daddy sa bahay si Arra kasama yung stepmom ko, na malalim na pala ang inggit ni Arra sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit pero lahat naman ng meron ako ay shinshare ko rin naman sa kanya so bakit? Lahat daw kasi ng bagay, ako lang palagi ang meron o nakukuha or binibigay. Si Lolo naman kasi, mas lalo ako iniispoil nung namatay si Daddy. Pero di alam ni Lolo na shinashare ko din kay Arra yung mga mamahaling gifts niya sa akin. Yun nga lang, madalas, hindi naman tinatanggap ni Arra.

Baka nga kasalanan ko.

Kasalanan ko nga yata kung bakit nabalot ng inggit si Arra. Hindi pa siguro sapat yung pagmamahal na binibigay at pinaparamdam ko sa kanya. Kaya nagawa niyang humiling sa Mommy niya na magbayad ng tao para sagasaan ako.

Pero past is past na rin naman. Di ko na rin matandaan kung ilang taon na si Arra sa kulungan. Alam ko naman na hindi siya talaga ganoong tao, na dulot lang ng inggit yung mga masama niyang nagawa sa akin.

"Calling all passengers of Philippine Airlines Flight PR 143 bound to Philippines, your boarding gate is now open. Please proceed to Gate Number 7. Thank you"