<<Στο δωμάτιο σου νεαρή.. ΤΩΡΑ! και που σε, κομμένο το κινητό.. τρεις μήνες>>. Ανακοίνωσε αυστηρά και χωρίς να πω τίποτα έτρεξα προς το δωμάτιο μου και έπεσα με τα μούτρα στα σεντόνια. Έσφιξα τα δόντια μου και δάγκωσα τα χείλη μου.
Πονάω.
Η ιδια μου η μητέρα δε με αγαπάει.
Τι έχω κάνει για να το αξίζω όλο αυτό; ξέρω ότι ίσως δεν είμαι και η καλύτερη κόρη, η άριστη μαθήτρια, η καλή αδελφή και τα σχετικά όμως αυτό σίγουρα δε το αξιζω.
Έχω μονο τον αδελφό μου για στήριγμα και χαίρομαι που τον έχω δίπλα μου.
Πραγματικά δε ξέρω τι' θα κάνα χωρίς αυτόν.
Με αυτές τις σκέψεις γυρίζω πλευρό και ο ύπνος με παίρνει μέσα σε λίγα λεπτά.
<Μετά από δύο μέρες>
Το επόμενο πρωί σηκώνομαι και αυτή τη φορά τσεκάρω το κινητό μου, πριν το παραδώσω.
Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου ώρα : 6:00πμ.
Τέλεια, όχι απλά τέλεια!
Σε δύο ώρες περίπου, έχω σχολείο, και δεν έχω ούτε λεφτά για φαγητό. Πεινάω και πονάω ταυτόχρονα. Δε ξέρω τι άλλο με περιμένει εκεί έξω.
Και όταν λέω 'εκεί έξω' εννοώ φυσικά το αγαπημένο μου σχολείο.
Την πιάσατε την ειρωνεία ετσι;
.. γιατί βολτες δε βγαίνω.. Μου το έχει απαγορέψει και αυτό.
Δεν έχω φίλους.
.. βέβαια ούτε εγώ θα έκανα παρέα μαζί μου.
Η συγκεκριμένη παρέα όμως μου ασκεί σωματική βία, με αρχηγό τους τον.. Βασίλη.
.. και φυσικά όλα αυτά γιατί είμαι πολύ αδύνατη και επειδή φοράω γυαλιά.. στη τελικη ούτε εγώ θα έκανα παρέα μαζί μου.
Στραβά δόντια,αδύνατο πρόσωπο, σπυράκια, σιδεράκια,...και πολλά άλλα.
Φοβάμαι να τους αντιμετωπίσω.
Δε μπορώ κι' ολας.
Είναι 5 συνολικά. 5 αγόρια που θέλουν να με δείρουν και δε ξέρω και γω τι άλλο.
Φοβάμαι.
Φοβάμαι πάρα πολύ.
Σηκώνομαι κακόδιάθετη από το στρώμα και κατευθύνομαι μαζί με το κινητό μου στην κουζίνα. Αφού ετοιμάζομαι όσο πιο σεμνά μπορώ αφήνω με δυσκολία το κινητό στο τραπέζι. Όχι ότι είμαι εξαρτημένη από αυτό αλλά μου αρέσει να χαραμιζω τον χρόνο μου σε άσκοπα ηλεκτρονικά παιχνίδια, για να έχω τι να κάνω.
<Στο σχολείο>
<<Ε παιδιά, κοιτάξτε ποια ήρθε>>
Ακούω τον Αντρέα από πίσω μου μα δε δίνω σημασία.
<<Γιατί δεν σταματάς μωρή;>> ακούω αυτήν τη φορά τον Βασίλη αλλά το μόνο που κάνω είναι να βάλλω τη κουκούλα μου και να συνεχίσω να προχωράω,πιο γρήγορα.
<<Θα με κοιτάς όταν σου μιλάω φυτό>> λέει τελικά και μου κάνει μια τρικλοποδια, με αποτέλεσμα να χτυπήσω άσχημα τα πόδια μου και τους αγκώνες μου. Με πλησίασαν απειλητικά και ο ίδιος με κόλλησε στον τοίχο. Το μόνο που άκουγα ήταν πολλά χαχανιτά μαζί καθώς δεν έβλεπα τίποτα από τα δάκρυα που είχαν μαζευτεί γύρω από τα μάτια μου.
<<Μας αποφεύγεις σπασικλακι;>> γρύλισε στο πρόσωπο μου και ήδη άρχιζα να φοβάμαι για το τι θα προκύψει στη συνέχεια. Εδώ που ήμασταν δεν μας έβλεπε κανεις.
Γαμωτο.. μου την είχαν στημένη.
Άνοιγα το στομα μου όμως δεν έβγαιναν λέξεις. Οι χορδές μου με εγκατέλειψαν προσωρινά.
<<Τι λέτε να τη κάνουμε;>> τον άκουσα να λέει στους φίλους του και πήγα να ξεφύγω από το κρατημα του, όμως άδικος κόπος, ήταν πολύ πιο δυνατός από εμένα. Άφησε να φύγει απ' το στόμα του ένα τεχνιτό γέλιο και έκλεισα τα μάτια μου. Είχα παγώσει και μόνο στη σκέψη ότι θα ξαναπερνουσα τα ίδια και τα ίδια.
<<Α-αφησε με.. σε παρακαλώ>> ψελισα ενώ δεν μπόρεσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Τον άκουσα όμως να γελάει σιγανά.
<<Αστην ρε θα χάσουμε την Μόνικα>> παραπονέθηκε ο Κωστής και η ελπίδα μέσα μου αναγεννήθηκε.
<<Πο ρε Κωστή.. με αγριοκοιτάξε όταν οι ματιές μας συναντήθηκαν .. την γλίτωσες και σήμερα τσουλακι>> είπε και πήγε να φύγει μα μετά χαμογέλασε στραβά και φοβήθηκα. Έβγαλε άτσαλα τα γυαλιά μου από τα μάτια μου με αποτέλεσμα να μη βλέπω και το επόμενο δευτερόλεπτο τα ακουσα να σπάνε. Τον κοίταξα με γουρλωμένα τα μάτια και ενώ εγώ έκλαιγα όλοι γελούσανε μαζί μου. Σηκώθηκα μα δεν έβλεπα τίποτα. Έκανα δύο βήματα μπροστά αλλά έπεσα πάνω τους κατάλάθος και με εσπρωξαν προς τα πίσω με αποτέλεσμα να ξαναχτύπησω.
Πόναγα παντού αλλά σημασία είχε ότι δε με πείραξαν.
Τουλάχιστον όχι ακόμη..
και η Μόνικα αν και ψωνιο με έσωσε σήμερα άθελά της.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η νεαρή κοπέλα καλείται να ξεπεράσει όχι μόνο τις δυσκολίες που υπάρχουν στο σπίτι αλλά και στο σχολικό περιβάλλον...θα μείνει άραγε δυνατή μέχρι το τέλος η θα παρατήσει κάθε προσπάθεια για ένα καλύτερα μέλλον
~ αφήστε μου ένα σχόλιο με την γνώμη σας~
See you next time byeee😜
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η συμφωνία μας
Teen Fiction> φοβήθηκα αρκετά ώστε να αρχίζω να γνεφω πολλές φορές μαζί. > είπε και πριν κλείσει τη πόρτα με ξανά κοίταξε. > άφησε ενώ έκλεισε δυνατά την πόρτα ενώ με άφησε μόνη, να παλεύω με τις ανάσες μου. Η σκληρότητα δεν αλλάζει το άλλο πρόσωπο, απλά υποτ...
