Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 60

<<Τι εννωειται;>> ψελισα απογοητευμένη και έκλεισα τα μάτια μου σφιχτα, σφιγγοντας τα δόντια μου. Βρισκόμουν στο απαίσιο κρεβάτι και ένιωθα πιο χάλια από ποτέ.
<<Κυρία μου θα σας το ξαναπω γιατί καταλαβαίνω ότι σας είναι δύσκολο, όμως οι εξετάσεις εδώ δείχνουν ξεκάθαρα ότι δε μπορείτε να κάνετε παιδί, δεν είστε γόνιμη, λυπάμαι>> ο Κώστας μου έπιασε το χέρι.
<<Δε πει..>>
<<Πειράζειι!>> φώναξα ελάχιστα με πολλά δάκρυα στα μάτια.
<<θέλετε να σας φέρω ενα νερό; πρέπει να πήγαινεται έχω και αλλους πελάτες>> είπε βιαστικά ο γιατρός και έπεσα στην αγκάλια του Κώστα αμέσως.
<<Πάρε με από εδώ>> του ψηθηρισα κλαίγοντας και με πήρε στην αγκαλιά του.
<<Πόσο;>> ρώτησε κοφτά ο Κώστας.
<<155>> δήλωσε.
<<Τιιιι θα τον πληρώσεις και απο πάνω;>> ρώτησα απελπισμένη.
<<Ναι.. την δούλεια του κάνει δε φταίει εκείνος Ανθή, σοβαρεψου>> μου είπε και κοίταξα τον γιατρό καλύτερα.
<<Συγγνώμη>> είπα τελικά και ξαναγυρισα στον Κώστα.
<<Όλα καλά.. αντίο σας.. >>
<<Αντίο>>
Βγήκαμε έξω και με κουβάλησε προς το αυτοκίνητο.. σταμάτησε για να πάρει ανάσα.
<<Συγγνώμη>> ψηθηρισα και ξεσπάσα για άλλη μια φορά.
<<Ειι μην ανγωνεσαι.. Ξέρεις πόσο το ηθελα αυτό το παιδί.. Όμως δε φταις εσύ Ανθή εντάξει;>> είπε και ένωσε τα χείλη μας.
<<Σαγαπω πολύ>> είπα και με αγκάλιασε πιο σφιχτα.
<<Για εμένα θα ήσουνα η καλύτερη μητέρα πάντως>>
<<Αλήθεια;>> ρώτησα ενώ ένιωθα να χάνω τις ανάσες μου.
<<Ναι.. μη στεναχωριέσαι όμως εντάξει; θα ξανάπροσπαθησουμε σε παρακαλώ μωρό μου δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι, σε παρακαλώ>> είπε και με φίλησε γλυκά στο κεφάλι.
(+++)
Ήμασταν έξω στην αυλή, ήταν απόγευμα και το ηλιοβασίλεμα ήταν απλα μαγευτικό. Καθόμουν στην βεράντα ενώ κάπνιζα απ' το πολύ άγχος, και φυσικά απ' την στεναχώρια. Πήρα κρυφά ένα πακέτο από τον Κώστα , είχα τελειώσει ήδη το μισό πακέτο όταν εμφανίστηκε και αυτός.
<<Ανθή το παιδί κοιμάται.. πρέπει να πεις στην μητέρα σου να το κράτησει και αυτή λι..>>
Το βλέμμα του έμεινε να κοιτάει το τσιγάρο στο χέρι μου και κοίταξα αλλού,προσπαθώντας να το κρύψω μάταια.
<<Ανθή τι νομίζεις ότι κάνεις;>>
<<Καλά είμαι εσύ;>> είπα χαλαρά.
<<Σβηστο!>> προστάξε μα δε κουνήθηκα.
<<Ανθή!>>
<<Γιατί αφού δεν είμαι έγκυος ποο>> γκρίνιαξα.
<<Δεν έχει σημασία εδώ μιλάμε για την υγεία σουυ>> είπε και μου άρπαξε το τσιγάρο απ τα χέρια.
<<Ειι>>
<<Ήξερα ότι κάτι μου ελειπε αλλά δε πίστευα ποτέ ότι θα μου έπαιρνες εσύ τα τσιγάρα>> είπε και κοίταξα αλλού.
<<Μπορείς να θυμώνεις όσο θέλεις όμως εγώ δε θα αφήσω το μωρό μου να καταστραφεί>> είπε και εμείνα. Σηκώθηκα απότομα καρφώνοντας το βλέμμα μου πάνω του.
<<Τ-τι;>> ρώτησα ενώ χαμογέλασα.
<<Είσαι γόνιμη μωρό μου οι εξετάσεις βγήκαν λάθος με ενημέρωσε πριν μια ώρα>> ανακοίνωσε και έπεσα στην αγκαλιά του.
<<Αρα;>>
<<Ναι ναι ναιι θα κάνουμε παιδάκι>> είπε και με φίλησε ενώ δάκρυα χαράς κυλούσαν από τα μάτια και των δύο μας.
<<Δηλαδή; θα κάνω παιδάκι; ΘΑ ΓΕΝΝΉΣΩ?;>> είπα τσιριχτα και χαζόγέλασε.
<<Ναι μωρό μου θα γεννήσεις>> είπε και χαμογελάσαμε.
<<Αγόρι η κορίτσι;>> ρώτησα χαμογελαστή και μου χαμογέλασε γλυκά και εκείνος.