Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 36

<<Έλα πάμε>> μου είπε.
<<Που πάμε>>
<<Όχι σχολείο πάντως>>
<<Που θα πάμε;>>
<<Θα δεις>> μπήκαμε στο αμάξι του, μιας που είχε πάρει το δίπλωμα και ξεκίνησε να οδηγάει.
Φτάσαμε σε μια μοναχική παραλία και κάτσαμε για λίγο στην άμμο. Χάζευα την ακρογιαλιά ενώ παράλληλα πετούσα τις μικρές πετρίτσες όσο πιο μακριά γινόταν. Με χαλάρωνε...
Όμως η απορία μεγάλωνε μέσα μου.
<<Γιατί με έφερες εδώ;>>
<<Για να χαλαρώσεις.. όσες φορές κιαν ήρθα εδώ με προβλήματα έφευγα χωρίς αυτά.. τα άφηνα πίσω μου και πίστεψα ότι θα σου άρεσε Ανθή>>
<<Πίστεψε με, το λατρεύω>> απάντησα ειλικρινά. Όντως μου άρεσε, με ηρεμουσε.
<<Χαίρομαι γιαυτό>>
<<Τέλος πάντων.. θέλω να μου πεις πως σου φέρονταν οι άλλοι και ειδικά αυτός ο τζιτζιφιόγκος>>
<<Ρε Γιώργο ασε με πρωινιατικα>>
<<Πφφ καλά.. αλλά μου χρωστάς αυτή τη συζήτηση>>
<<Εντάξει.. αρχήγέ>> είπα και γελάσαμε. Μας διακόπτει το τηλέφωνο του Γιώργου και το σηκώνει.
<<Έλα ρε μπρο>>
...
<<Ναι..
...
<<Να φέρω και την μικρή;>>
..
<<οκ>>
Το έκλεισε και μου έκανε νόημα να σηκωθούμε.

<<Που θα πάμε;>> ρώτησα.
<<Σε ενα μπαρ δυο στενά πιο κάτω>>
Τίναξα τα ρούχα μου απ' την άμμο και  τον ακόλουθησα.

Μετά από 10 λεπτά ...

<<Φτάσαμε>>
Μπήκαμε μέσα και κάτσαμε στη πρώτη μπάρα. Ήταν πρωί ακόμη αλλά είχε αρκετό κόσμο. Πιο πολλούς άντρες.

<<Θα πιεις κατι;>> με ρώτησε.
<<Όχι καλά είμαι>>
<<Ελα ρε μπρο>> είπε ο φίλος που του μιλούσε στο τηλέφωνο λογικά.
<<Που' σαι ρε>>
<<γεια μικρή>>
<<γειαα>>
<<Λοιπόν μείνε για λίγο εδώ εντάξει; έρχομαι σε λιγάκι>> εγνεψα θετικά και τον είδα να απομακρύνεται από εμένα. Μετά από λίγο ένιωσα καποιον να κάθεται στην διπλανή θέση αλλά δεν έδωσα σημασία.

<<Και εσύ εδώ μικρή;>> μόλις γύρισα για να κοιτάξω κοκαλωσα λίγο.
<<εμμ.. ναι>> είπα κάπως αμήχανα.
<<Γιατί δεν είσαι στο σχολείο;>> είπε ενώ άφησε τον καπνό να βγει από τα χείλη του.
<<Εσύ γιατί όχι;>> ρώτησα αμέσως, πίσω.
<<Γιατί ήθελα να ηρεμήσω απο εχθές και να επικεντρωθώ μόνο στο φιλί μας Ανθούλα>> είπε και ένιωθα οτι τα μάγουλα μου άρχιζαν ξανά να κοκκινιζουν και τις πεταλούδες μου να ενεργοποιούνται.
<<Σειρά σου τώρα>>
<<Εμμ και εγώ ήθελα να ηρεμισω.. μου πονάει ακόμα το μάγουλο μου>> είπα ενώ έπιασα το μάγουλο μου απαλά. Ξαφνικά ένιωθα να δακρύζω και βγήκα έξω στα γρήγορα.. κρύφτηκα πίσω από ένα στενό για να μη με βρει. Άρχιζα να κλαίω βουβά ενώ είχα φέρει κοντά τα γόνατα μου με το κεφάλι μου. Έκλαιγα για όλα αυτά που πέρασα αυτές τις μέρες αλλά και για το ότι η μητέρα μου δε με αγαπούσε.
<<Μη κλαις Ανθή>> ακούστηκε η φωνή του και τον κοίταξα.
<<θέλω να μείνω μόνη μου>> είπα και μαζεύτηκα πιο πολύ.
<<Γιατι κλαις;>>
<<Εχω τους λόγους μου υποθέτω>> είπα ειρωνικά και ρολαρα τα μάτια μου.
<<Όχι σε μενα αυτά Ανθή>> είπε σοβαρά και τον κοίταξα ειρωνικά ενώ σηκώθηκα από το πάτωμα.
<<Γιατί θα με κάνεις ντα;>> πέρασε τα χέρια του σφιχτά απ' τους ώμους μου και με κόλλησε στον τοίχο.
<<Ότι γουστάρω θα κάνω>> είπε ενώ με έσφιξε πιο πολύ.
<<Με πονάς>>
<<Τσ.τσ.τσ>>
<<Είσαι παράξενος>>
<<Τι εννοείς;>> αντιγύρισε τώρα αυτός την ειρωνεία.
<<Δε με αγαπάς έτσι;>>
<<Ανθή>>
<<Γιατί να το κάνεις; έτσι κι' αλλιώς ούτε η μάνα μου δε με αγαπάει>> είπα με δάκρυα στα μάτια μου ενώ με άφησε από το κράτημα του. Περπάτησα λίγα βήματα μπροστά και γύρισα πίσω μου.. κοιτούσε το πάτωμα και μετά εμένα. Έσφιξα τα δόντια μου και προχώρησα.

Πλευρά Κωνσταντίνου :
<<Ότι γουστάρω θα κάνω μικρή>> την δοκίμασα για άλλη μια φορά ενώ της έσφιξα το χέρι.
<<Με πονάς>> είπε και πληγωθηκα κάπως, μα έπρεπε να την δοκιμάσω κιαλλο.. έμεναν λίγα πράγματα ακόμη για να την βάλω δίπλα μου.. Για να την έχω στο πλάι μου.. Εξάλλου αυτή ήταν η συμφωνία μας.
<<Τσ.τσ.τσ>>
<<Είσαι παράξενος>>
<<Τι εννοείς;>>
<<Δε με αγαπάς έτσι;>> σε αγαπάω πιο πολυ απο σο νομίζεις, με κέρδισες μόνο και μόνο απο το ποσο ευαίσθητη είσαι και για το πόσο νοιάζεσαι για τους άλλους.. Ήθελα τόσο να της πω.
<<Ανθή>> της είπα,τελικά.
<<Γιατί να το κάνεις; έτσι κι' αλλιώς ούτε η μάνα μου δε με αγαπάει>> είπε με δάκρυα στα πανέμορφα γαλάζια ματάκια της ενώ εγώ την άφησα για κάποιο λόγο από το κράτημα μου. Περπάτησε λίγα βήματα μπροστά και γύρισε πίσω για να με δει πιο συντεντριμενο από ποτέ.. κοιτούσα το πάτωμα και μετά αυτήν όμως δεν μου έδωσε σημασία.. πήρε μια βαθια ανάσα και έφυγε με αργά βήματα μήπως και την σταματήσω αλλά όχι..  μια συμφωνία μένει πάντα συμφωνία..
Πρέπει να λήξει όλο αυτό μα δε ξέρω πότε.. Ίσως και μετά να μη με αγαπάει πια,γιατί μετά θα είναι αργά.
Γαμωτο σου Ανθή!

~~~~~~~~~~~~~~~~
Υποθέτω τώρα ξέρετε γιατί έδωσα, τέτοιον τίτλο! Πως νιώθετε για την σχέση Ανθή - Κωνσταντίνος; θα ανάψει αυτή η σχέση ποτέ ή θα παραμείνει στο περίμενε;