Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 41

<<Πως πέρασες;;>> ρώτησε ειρωνικά ο Γιώργος.
<<Πως θες να πέρασα δηλαδή; σχολείο πήγα..>>
<<Όχι σε μένα ψέματα>> είπε θυμωμένος. Προσπάθησα να κοιτάξω αλλού.
<<Γιατί πήρες τόσες απουσίες Ανθή; δε σαρεσει πια το σχολείο;>> ρώτησε ειρωνικά.
<<Συγγνώμη>>
<<εξηγήσε μου, μη ζητάς συγγνώμη>>
Μπορεί να είμασταν αδελφια, αλλά όπου έπρεπε να με μαλώσει το έκανε και το κατάφερνε πολύ καλά.
<<Να.. εγω απλά-
<<Εγώ φταίω>> ακούσαμε τον Κωνσταντίνο από το βάθος του δωματίου. Ο Γιώργος γέλασε.
<<Εσύ;>>
<<Ναι εγώ>> είπε με θράσος και παραξενευτηκα.. Τι μπορεί να σκαρώνε παλι..
<<Μάλιστα μαλιστα και τι έκανες εσύ που η Ανθή πήρε τόσες απουσίες σήμερα;>>
<<Πολύ απλά εσύ που νοιάζεσαι τόσο πολύ για την αδελφούλα σου δεν έκατσες ποτέ σου να την διαβάσεις έστω μια φορά για να την δεχτούν στην τάξη... σήμερα μαλώσαμε και έφυγε από το σπίτι πολύ πιο αργά.. περίπου 10 το πρωί.. άρα εγώ φταίω.. αν δεν της είχα ρίξει νερό στην φούστα της δε θα γινόντουσαν όλα αυτά>> είπε και έμεινα άναυδη.

Αυτό το παιδί πρέπει να γραφτεί σε κάποια θεατρική σχολή και οπωσδήποτε.

Ο Γιώργος γύρισε σε μένα.

<<Λέει αλήθεια;>> ρώτησε και εγνεψα γρήγορα καταφατικά.

<<Αν είναι έτσι σου ζητάω συγγνώμη>> είπε και έσκυψε δίνοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο.
<<Ολα καλά>> το έπαιξα και καλά άνετη.
<<Ανθή θες να βγούμε;>> κοίταξα τον Γιώργο.

Ωχχ και τώρα αρχίζει το γλέντι.

Να τα μας τα να τα μας.

Ανακρισάρα σου έρχομαι.

<<Τελείωσες τα μαθήματα;>>
<<Ναι>>
<<Έφτιαξες την τσάντα σου;>>
<<Ναι>>
<<έφτιαξες τα ρούχα για αύριο;>>
<<ναι>>
<<Που βάζουμε το κινητό; και πότε το βγάζουμε;>>
<<Στην δεξιά τσέπη του μπουφάν και το βγάζουμε μόνο όταν είναι ανάγκη για να μη μας το κλέψουν>> είπα βαριεστημένα.
<<Όταν περνάμε τον δρόμο;>>
<<Κοιτάμε δεξιά-αριστερά>>
<<Σε περίπτωση που ο Κώστας πάει να σε φιλήσει τι κάνεις;>> ρώτησε και στενέψε τα μάτια του.
<<Ανταποδίδω>> είπα νιαζαρικα και με κοίταξε με μισό μάτι ενω ο Κώστας έσκασε στα γέλια με την φάτσα του.
<<Λάθος απάντηση νεαρή, δε πας πουθενά>>
<<Ωω έλα τώρα.. είμαι 15 δε μπορώ να δίνω φιλάκια;>>
<<Όχι, γιατί μετά απο αυτο έρχεται κάτι άλλο και.. Ωχ Θεέ μου τι λέω>>
Σκάσαμε στα γέλια και μας έκανε νόημα να σταματήσουμε.
<<Μπορώ να πάω;>>
<<Όχι Ανθή τέλος>>
<<Έλα..
<<Είπα όχι>>
<<Το φιλί είναι πολύ φυσιολογικό για την ηλικία της.. φυσικά και έχω σκοπό να την φιλήσω αλλά όχι από εγωισμό, αλλά από αγάπη.. γιατί κατάλαβα το λάθος μου.. οι γυναίκες δεν σημαίνουν πάντα γκόμενές της μιας βραδυάς... Γνωστό και ως : one stand night. Όχι, γιαυτό και δεν την εχω φιλήσει ακόμη.. επειδή θέλω να την προστατεύσω, να την αγακαλιασω, να της δίνω δύναμη και όχι να την παίρνω ρουφωντας της την ενέργεια. Γιώργο συγγνώμη που θα γίνω τόσο αδιάκριτος αλλά.. πότε έδωσες το πρώτο σου φιλί;>> είπε ο Κώστας και σήμερα νόμιζα οτι θα μείνω.

Αυτό το παιδί είναι το κάτι άλλο.

Ειλικρινά από πότε άρχισε να μιλάει τόσο σοφά;

<<Εμμ..
<<Άντε πες το>>
<<Πφφ στα..στα 12>>
Είχαμε μείνει να τον κοιτάζουμε.. ο Κώστας άλλαξε τώρα το ύφος του και τον κοίταζε με στυλ ντίβας ενω εγώ τον κοίταζα καλά καλά.
<<Και θες να πεις ότι εμένα δε με αφήνεις να φιλήσω στα 15 μου;>>
<<Άλλο τα κορίτσια άλλο τα αγόρια>>
<<Μπα, μπα, λάθος.. τα κορίτσια με τα αγόρια έχουν ίσα δικαιώματα και αυτό δε το λέω μόνο εγώ, το λέει η κοινωνία μας, το λέει η θρησκεία, το λεει-
<<Καλά καλά, φτάνει,.. Να προσέχεις Ανθούλα>>
<<Θα την προσέχω εγω φίλτατε>> είπε και γελάσαμε δυνατά όσο ο Γιώργος είχε πάρει μια εντελώς άλλη μορφή.
<<Όσο για σενα αν μάθω οτι έπαθε το οτιδήποτε θα έχεις να κάνεις μαζί μου>> του είπε και έδειχνε να καταλαβαίνει.
<<Ηρεμισε μεγάλε>>
<<Θα την γυρίσεις στις οχτώ!>> μας φώναξε από μακριά και συνεχίσαμε>>