Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 43

Πλευρά Ανθής :
Βγαίνω εξω διστακτικά με την μια πετσέτα που καλύβει μόνο τα απαραίτητα, από το σώμα μου. Καθώς πλησιάζω για να βρω ένα δωμάτιο να αλλάξω, τον βλέπω να κάθεται μπροστά από ένα τζάκι και να προσπαθεί να το ανάψει, όμως τα χαρτιά που χρησιμοποιεί δεν είναι από εύφλεκτο υλικό και όπως καταλαβαίνω δεν έχει προσαναματα ή έστω έναν αναπτήρα.

<<Εμ, μπορώ να σε βοηθήσω αν μου πεις που μπορώ να αλλάξω>>
<<Έλα εδώ>> είπε τελεσίδικα και παρολο που δεν ήθελα πήγα διστακτικά. Μόλις με είδε καλύτερα κοκαλωσε. Έγλειψε τα χείλη του και σηκώθηκε απότομα. Φυσικά αυτό με τρόμαξε γιατί άρχιζε να με πλησιάζει. Μόλις με έφτασε με πήρε από το χέρι και με έβαλε σε ένα δωμάτιο.

<<Πήγαινε να αλλάξεις και μετά έλα>> μου είπε ψηθηριστα και ανακουφίστηκα. Τον άκουσα να γελάει.
<<Γιατί το κάνεις αυτό, μου λες;;>> ρώτησα με νεύρο.
<<Με κοψοχολιασες>> συνέχισα ενώ κοίταξα το κενό.
<<Σταμάτα επιτέλους την γκρίνια μικρή, απλώς μου αρέσει να σε βλέπω έτσι.. τόσο αθώα>> είπε ψηθηριστα τη τελευταία λέξη και εντελώς αισθησιακά ενώ έφυγε, αφήνοντας με άγαλμα. Αυτό παραπάει. Μπορεί να είχαμε φιλήθει μα ποιος νομίζει οτι είναι. Αυτό ήταν θα αλλάξω και θα το σκάσω.

"Με την ροζ σατεν και τις κόκκινες κάλτσες;" είπε η εσωτερική φωνή μου.

Γαμω, γαμω, γαμω.

Αύριο όμως θα φύγω και δε θα ξανα επιστρέψω.

Μια σου και μια μου Κώστα.

"Έτοιμη πριγκιπισα;>> φώναξε από έξω και αρνήθηκα
<<Άιντε έχω ετοιμάσει και βραδυνό>>
<<Τώρα>> άλλαξα και κατέβηκα κάτω στεγνωνοντας τα μαλλιά μου με την πετσέτα. Μόλις με είδε εξεπλαγηκε.
<<Ουαου.. είσαι πολύ όμορφη>> είπε.
<<Ευχαριστώ>> είπα και χαμογέλασα.
<<Κάτσε να φάμε>>
συζητήσαμε για διάφορα θέματα. Με έκανε να γελάσω, μου ανοίχτηκε, εγώ με τη σειρά μου του εμπιστεύτηκα μερικά πράγματα για εμένα, τον θάνατο του μπαμπά μου, και αρκετά ακόμη.
<<Λοιπόν,.. ώρα για ύπνο>> είπε.
<<Όχι.. θέλω να πλύνω τα πιάτα πρώτα>>
<<Έχω προσλάβει υπηρέτρια.. απλώς ξεκινάει από αύριο το πρωί>>
<<Καλώς, ας την βγάλω από τον κόπο>> κάνω να πάω αλλά με πιάνει.
<<Δε την πληρώνω τσάμπα πριγκίπισσα>>
Άφησα έναν αναστεναγμό και τον είδα να γλείφεται.

Τι φάση;

Τι έχει πάθει;

<<Λοιπόν και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε.. για ύπνο μικρή>> μου έδειξε τον πάνω όροφο και πήγαμε.
<<Ξάπλα από μέσα>> είπε μόλις φτάσαμε.
<<Εντάξει>> είπε και ξαπλωσα.. όταν γύρισα από την άλλη με έσφιξε στην αγκαλιά του σαν αρκουδάκι και μου φίλησε απαλά τα μαλλιά.

<<Με αγαπάς πολύ ε;>>
<<Όσο δε φαντάζεσαι μικρή>>
<<Τι θα απογίνει η Μόνικα;>>
<<Δε θέλω να την ξανά αναφέρεις>> είπε αυστηρά.
<<Συγγνώμη>> είπα.
<<Μην απολογήσαι μικρή, και τώρα νανι>> είπε.
<<Εντάξει καληνύχτα>>
<<Καληνύχτα μικρή πριγκιπισα>> είπε και πάλι κατάφερε να με κάνει να νιώσω πανέμορφα.
Πλευρά Κωνσταντίνου :
Ξύπνησα το πρωί με το ζόρι αφού έπρεπε να βγάλω τον σκύλο μου, για βόλτα. Ανοιγοκλεισα πέντε-έξι φορές τα πονεμένα μου μάτια και κατέβηκα κάτω. Η ώρα ήταν 7 τα χαράματα. Προς μεγάλη μου έκπληξη συνάντησα τον αδελφό της Ανθής όταν κατέβαινα τα σκαλιά.

Ναι είχαμε πάει στο άλλο σπίτι το επόμενο πρωί. Δηλαδή εκεί που μένει η οικογένεια της Ανθής και η μητέρα μου.

<<Μπα πως και τόσο νωρίς;>> με ρώτησε.
<<Πρέπει να βγάλει κάποιος το σκυλί, η μαμά μου λείπει μαζί με τον Γιάννη.. έπρεπε να πάνε στον οφθαλμίατρο.. Και η Ανθή και εσύ δεν έχετε καμία δουλειά οπότε εγώ θα τη βγάλω>> είπα και σταμάτησε να κοιτάζει το κινητό του.
<<Μιας που ανέφερες την Ανθή πρέπει να σου μιλήσω λίγο ιδιαιτέρως>> μου είπε σοβαρά. Εγνεψα και βγήκα έξω. Αφού έκανε την ανάγκη της πήγαμε ξανά πίσω. Στον δρόμο σκεφτόμουν τι να με ήθελε.
Μόλις άφησα το λουρί της, με κοίταξε σοβαρός.
<<Κάτσε κάτω>> είπε και για πρώτη φορά υπάκουσα σε ξένο, μόνο και μόνο για εκείνη.
<<Τι με ήθελ-
<<Μη με ξανά διακόψεις>> είπε και συγκρατηθηκα. Περίμενα να ακούσω.
<<Η Ανθή είναι ένα πολυ ευαίσθητο κορίτσι Κωνσταντίνε, είναι ένα πολύ ήσυχο και πολυ ευαίσθητο παιδί. Μπορεί άνετα κάποιος να την κοροϊδέψει ή να την ξεγελάσει.
<<Αυτό το ξέρω εμένα τι μου τ-
<<Ξέρω πολύ καλά τι διαολο περνούσε μαζί σου, μην μου παίζεις την αθωα Περιστερεα>> γρύλισε με στο πρόσωπο μου και έμεινα μα τον κοιτάζω. Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι.
<<Σου δίνω μια τελευταία ευκαιρία, αν.. Αν τολμισεις να την κάνεις να κλάψει ορκίζομαι οτι θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια>> είπε και χτύπησε δυνατά τα χέρια του στο τραπέζι. Σηκώθηκα και πήγα να φύγω όμως με σταμάτησε.
<<Περιμένε πρίγκιπα, δε τελειώσαμε εδώ>> είπε ειρωνικά.
<<Έχω να σου πω άσχημα νέα για την μικρή>> είπε και παράξενευτηκα.
<<Τι έγινε πάλι;>> ρώτησα και έκατσα ξανά δίπλα του. Άφησε έναν αναστεναγμό απογοητεύσης.
<<Η μαμά μας.. παντρευεται ξανά>> άφησε και εμείνα να τον κοιτάζω.
<<Τ-τι;;>> είπα ενώ τραυλισα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ναι.. Κι όμως! Το κακό δεν αργεί να γίνει λένε.. Μα το ερώτημα είναι άλλο.. Είναι όντως κακό ότι η μαμά της Ανθής παντρεύεται ξανά; Γράψτε μου την γνώμη σας κάτω στα σχόλια!