Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 51

<<Δηλαδή δε με μισείς πια;>>
<<Φυσικά και όχι>>
<<Να σε ρωτήσω κάτι;>>
<<Ότι θέλεις Ανθούλα>> είπε γλυκά και την κοίταξα απορημενα.
<<Τι σε εκανε να αλλάξεις την γνώμη σου γαι εμένα;;>> τότε σηκώθηκε επάνω, πήρε ένα χαρτί μέσα απ' το γαλάζιο μπαούλο και μετά από λίγο μου το έδωσε στα χέρια.
<<Τι είναι αυτό;>>
<<Δε περίμενα να στο πω ποτέ όμως τώρα δε μπορώ να κάνω πίσω.. όπως ξέρεις ο πατέρας σου δε πρόλαβε να σου κλειρονομησει κάτι..
<<Ναι>> είπα ενώ αυτό που είπε με έβαλε σε σκέψεις.
<<Ε λοιπόν μια εβδομάδα πριν φύγει .. είχε γράψει αυτό το σημείωμα και μου τόνισε να το ανοίξω μόλις πεθάνει>> είπε και έσμυξα τα φρύδια μου.
<<Τι γράφει;>> ρώτησα.
<<Δες και μόνη σου>> πήρα το σημείωμα στα χέρια μου και το άνοιξα προσκετικα.

'Σημείωμα'
Αποστολέας : Σπύρος Παπαδόπουλος
Παραλειπτης : Χριστίνα Ρόζα

<<Χριστίνα μου, αγάπη μου.. πλέον είμαι στον άλλον κόσμο.. Παράδεισος ή κόλαση; αυτό το ξέρει ο Θεός... Σαγαπαω και πάντα θα σε προσέχω απο εκεί ψηλά και την κορούλα μας.. Τέλος πάντων για να μπούμε στο θέμα. Η μικρή μας είναι μόνο 8 χρόνων, σε παρακαλώ κάνε κάτι για να μη νιώθει αυτήν την έλλειψη, οτιδήποτε. Βρες έναν τρόπο και γέμισε της αυτό το κενό γιατί είναι μεγάλο. Ποτέ δε θα ξεχάσω πόσο θύμωνε μαζί μου, αν και ήταν πολύ γλυκούλα μάλλον τώρα θα έχει τύψεις. Χριστίνα μου.. αυτή είναι η τελευταία επιθυμία μου για να είμαι καλά, για να κοιμηθώ ήσυχος. Εκπληρωσε την.. Σαγαπαω, αντίο και εις το επανιδείν>> με αυτό άφησα κάποια δάκρυα ελεύθερα.
<<Ο-όντως νιώθω.. νιωθω τύψεις>> ψέλλισα και καθησα με απόγνωση στο στρώμα. Ήρθε κοντά μου και με έβαλε στην αγκαλιά της.
<<Δε χρειάζεται, τώρα έχεις εμένα.. θα σου καλύψω όλα τα σημάδια σου.. και απο τις δυο πλευρές. Θα εκπλησωρω την τελευταία του επιθυμία κιας είναι αργά>> είπε και την εσφιξα πιο πολύ.
<<Άρα το κάνεις μόνο για τον μπαμπά;>>
<<Φυσικά και όχι, περισσότερο το κάνω για εσένα μωρό μου>> είπε και με φίλησε στο κούτελο.
<<Λυπάμαι, θα επανορθωσω όσο είναι νωρίς>>
Είπε και την φιλησα γλυκα στο μαγουλο.
<<Σε ευχαριστώ πολύ, σε αγαπάω>> είπα και μου χαμογελάσε.
<<Εγώ σε ευχαριστώ, που μου δίνεις δύναμη πάντα και όλα αυτά τα χρόνια είχες τόση μεγάλη υπομονή μαζί μου>> είπε και μείναμε αγκαλιά για λίγο. Ξαπλώσαμε και τότε παρατήρησα καλύτερα την γυμνή μέση της.. κόκαλωσα. Σηκώθηκα απότομα και έμεινα να την κοιτάζω.
<<Μαμάκα.. ποιος σου τα έκανε αυτά;;>> είπα δείχνοντας της τις μελανιές της τρομοκρατημένη.
<<Κανείς αγάπη μου>> είπε και προσπάθησε να τις κρύψει με τα χέρια της. Προσπάθησα να ηρεμίσω και ήρθα πιο κοντά της.