Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 9

Ξάπλωσα κουρασμένη στο κρεβάτι του, το οποίο ήταν σαφώς πιο ζεστό από το δικό μου και είχε και μια τόσο όμορφη και χνουδωτή κουβέρτα..
<<Κοιμήσου εδώ για απόψε μωρό μου, δε θα επιτρέψω σε κανέναν να σε πάρει μακριά μου>> είπε και μου άφησε ενα γλυκό φιλί στο μέτωπο. Με σκέπασε καλύτερα και έφυγε από το δωμάτιο. Κουκουλιαστηκα και γύρισα πλευρό για να μπορέσω να κοιμηθώ,όμως οι φωνές τους ακούγονταν σε όλο το δωμάτιο, κάνοντας με να μη μπορώ να κλείσω μάτι. Δεν άντεξα και αναγκάστηκα να κρυφακουσω.

<<Δε θα την πας εκεί, με άκουσες;>> τόνισε ο αδελφός μου.
<<Μπα τι μας λες; και ποιος εισαι εσύ που θα μου πεις τι να κάνω>> ειρωνευτηκε εκείνη.
<<Είμαι κάποιος που νοιάζεται για αυτό το χρυσό κορίτσι κα->>
<<Βρωμοκοριτσο>> διόρθωσε η μητέρα μου και κατέβασα ξανά το κεφάλι μου.
<<Αρκετα σε ανεχτηκε μαμά, δεν σου αξίζει να έχεις μια τόσο χρυσή κόρη όσο είναι αυτή>>
<<Γιώργο, στο δωμάτιο σου!>>
<<Δεν είμαι 13 μητέρα, 20 είμαι>> είπε ειρωνικά και εκείνη χτύπησε το χέρι της στο τραπέζι.
<<Και εγω 50 είμαι αλλά δε σας έχωσα σε ορφανοτροφειο ρε όταν μπορούσα, αλλά μην σκας!, μπορεί εσένα να μη μπορώ να σε βάλλω όμως εκείνη είναι ακόμα 15... είπε πονηρά.. μπορώ να την χώσω άνετα μέσα, κάτσε να γυρίσει από την Χρύσα και θα σου πω εγώ>>.
είπε και για άλλη μια φορά έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν τον κατηγορώ. Μόνο να με βοηθήσει ήθελε. Ακούστηκαν βήματα και ξάπλωσα αμέσως στο μαλακό κρεβάτι. Η πόρτα άνοιξε.
<<Ανθή, κοιμάσαι;>> ρώτησε μα δε μπορούσα να μιλήσω, μόνο σιγοεκλαιγα.
<<Τα άκουσες όλα έτσι δεν είναι;>> είπε και με ξεσκέπασε ενώ τον κοιτάξα καταθλιπτικα. Του εγνεψα μόνο θετικά και με πήρε στην αγκαλιά του.
<<Ωω γλυκιά μου, μην στεναχωριεσαι, αν δε κάνω εγώ κάτι θα κάνει ο Θεός μωρό μου, δεν άφησε ποτέ κανέναν ατιμώρητο, θα τα πληρώσουν όλα>> είπε και μου φίλησε στοργικά το κεφάλι όσο με είχε στην αγκαλιά του.

Κάτι μου λέει ότι δε θα περάσω καλά εκεί.