Πλευρά Κωνσταντίνου :
Σταύρωσε τα χέρια της σαν να φοβόταν μα στην ουσία την δοκίμαζα προτού της ανοιχτώ..
Ναι ναι ξέρω τι θα πείτε, είμαι μαλακας.. Θα μπορούσα να βρω άλλον τρόπο όμως δε σκέφτηκα κάτι καλύτερο και την ήθελα δικιά μου. Δικιά μου με τον λάθος τρόπο αλλά την ήθελα μόνο δικιά μου!
<<Πότε θα καταλάβεις ότι ποτέ σου δε θα βρεις φίλους;>> της είπα απότομα.
Δε μίλαγε μονο έκλαιγε.
<<Φυτό>> ξαναείπα.
<<Θελω να τελειώσεις για μένα>> είπα με τη καυτή μου αναπνοή να χτυπάει τον λαιμό της.
<<Θέλω να σε κάνω να αναστενάζεις>> είπα μα το εννωουσα με την καλή έννοια.
<<Α-ασεμε>> είπε και μπορουσα να καταλάβω οτι η ανάσα της γινόταν πιο βαριά.
Μωρό μου..
Πλευρά Ανθής
Όχι τώρα, αν θες το συζητάμε για τα 18 μου.
<<Θέλω να ουρλιάζεις για να βγω από μέσα σου>>
<<Εσυ ήσουν αυτος που μου έλεγε να βρω το λιοντάρι που εχω μεσα μου.. εσύ ήσουν αυτος που με βοηθάγε να τα ξεπερνάω αυτά που μου έκαναν.. και τωρα δες.. Ειπα ενω ανοιξα τα μάτια μου, μα ακόμη κοίταζα το κενό ενώ το πρόσωπο μου ήταν κολλημένο στον τοίχο..Τωρα εσυ εισαι αυτος που κρατάει το πιστόλι.. ακριβώς εκει που με ακουμπήσες.. Στην καρδιά μου>> ειπα ενώ δάκρυα ετσουζαν πλεον τα ματια μου όταν τα ανοιγόκλεινα.
<<Αχ να 'ξερες πόσο σε μισώ>> είπε και με έφτυσε. Δεν έκανα καν τον κόπο να σκουπίστώ.
<<Ας αρχίσει η τιμωρία σου>> είπε και ένιωσα ένα ακόμα αόρατο μαχαίρι στην καρδιά μου.
Θεέ μου... είμαι μόνο 15, συγγνώμη.. Για ολα.. Για τότε που παραλίγο να καψω μια εκκλησία στα 8 μου, συγγνώμη... για τοτε που αδιαφορούσα στο μάθημα των θρησκευτικών, και για κάθε φορα που έχανα την πρώτη ώρα για να μη κάνω προσευχή ή ακόμη και την πρώτη μέρα του σχολείου στον αγιασμό. Συγχώρεσε με θα επάνωρθώσω. Μόνο άφησε με.
<<Θέλω να σου κάνω τόσα πολλά, δυστυχώς για εσένα δεν έφερα προφυλακτικά,τσουλακι>>
Τον κοίταξα βαθιά στα μάτια του, με τα δικά μου να τρέμουν. Μαύρο επάνω στα μπλε θαλασσί δικά μου.
<<Δ-δεν έχεις καμία εξουσία πάνω στο σώμα μου>> είπα και με έπιασε δυνατά από τον λαιμό κολλωντας με στον τοίχο.
<<Τώρα έχω;;>> ρώτησε προκλητικά.
<<Τι συμβαίνει εδώ;;>> ρώτησε ο διευθυντής του σχολείου.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. είπα από μέσα μου ενώ κοίταξα προς τα πάνω.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η συμφωνία μας
Teen Fiction> φοβήθηκα αρκετά ώστε να αρχίζω να γνεφω πολλές φορές μαζί. > είπε και πριν κλείσει τη πόρτα με ξανά κοίταξε. > άφησε ενώ έκλεισε δυνατά την πόρτα ενώ με άφησε μόνη, να παλεύω με τις ανάσες μου. Η σκληρότητα δεν αλλάζει το άλλο πρόσωπο, απλά υποτ...
