Πέφτω με τα μούτρα στα μαξιλάρια και αρχίζω να κλαίω ενώ παράλληλα διάφορα σκεπτικά περνανε απ' το αθώο μυαλό μου.
Μπράβο Ανθή, για ακόμη μια φορά κατάφερες να την κάνεις έξαλλη και τώρα θα σε στείλει στην κόλαση.
Σηκώθηκα και έκατσα στο γραφείο μου, διάβασα τα μαθήματα μου όπως κάνω καθε μέρα και μόλις τελείωσα αν και εξάντλημένη έπρεπε να κατέβω και να ακούσω τι θα μου έλεγε.
Ανοίγω δειλά την πόρτα και πηγαίνω με σιγανά βήματα προς την κουζίνα.
<<Ήρθες;>> ρώτησε ειρωνικά και κοντόστάθηκα απέναντι της.
<<Ναι μαμά>> είπα με σκυμμένο το κεφάλι ενώ έπαιζα νευρικά με τα δάχτυλα μου.
<<Μη με λες έτσι>> είπε τόσο απλά και την κοίταξα με γουρλωμένα τα μάτια μου.
<<Και πως να σε->>
<<ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ>> φώναξε και ξανακατεβάσα το κεφάλι μου.
<<Τι με ήθελες;>> ρώτησα σιγανά και περίμενα να ακούσω τι θα μου ελεγε αυτή τη φορά.
<<Ήρθε η ώρα για την τιμωρία σου.. αφού δε μπορώ να σου πάρω το κινητό μιας που το έχω κάνει ήδη σκέφτηκα κάτι πολύ καλύτερο>> είπε με ένα πονηρό ύφος και ένιωθα ήδη απαίσια.
<<Πριν μου πεις μπορώ έστω να σου πω κάτι, έστω δύο λόγια, μπορεί να αλλάξεις την γνώμη σου για εμένα>> παρακάλεσα και φάνηκε σκεπτική.
<<Έχεις ένα λεπτό>>
<<Μαμά..(με κοίταξε δολοφονικά αφού δε της άρεσε της κυρίας να την λέμε έτσι!).. ξέρω πως αυτά τα 10 χρόνια από τότε που έφυγε ο μπαμπάς σε απογοητεύω, ξέρω πως δεν είμαι άξια για να λέγομαι κόρη σου ή μέχρι και να είμαι δίπλα σου, όμως θέλω να με δεχτείς. Σε ικετεύω μαμ- κυρία Χριστίνα? δε θα ξανααντιμιλησω, δε θα ξαναπώ τίποτα. Σε παρακαλώ.. (τηξ πλησίασα όσο μπορούσα) πονάω... Θα επανόρθωσω όμως, στο ορκίζομαι, μόνο μη με στείλεις εκεί, σε παρακαλώ>> είπα και στο τέλος ξεσπασα ενώ είχα πέσει κατω στα γόνατα και την κοίταζα με τα δάκρυα μου να μη μπορούν να σταματήσουν να ρέουν. Εκείνη δεν είχε συγκινηθεί ούτε λίγο όμως άρχιζε να με πλησιάζει. Φοβήθηκα και έκανα δύο βήματα πίσω. Με πλησίασε κι άλλο και μου χαϊδέψε τα μαλλιά. Όχι τρυφερά αλλά έστω απαλά. Ηρέμισα κάπως..
<<Σήκω επάνω>> είπε αυστηρά και σηκωθηκα γρήγορα.
την κοίταξα προσπαθώντας να την αγκαλιάσω και για πρώτη φορά με άφησε να μείνω εκεί. Ένιωσα ασφάλεια, ένιωσα την αγάπη της για πρώτη μου φορά.
Έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μη τσιριξω απο τη στεναχωρια μου γιατί πρώτη φορά την αγκάλιαζα.. Ύστερα βγήκα απο την αγκαλιά της ενώ σκούπισα την μύτη μου.
<<Λοιπόν;>>
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η συμφωνία μας
Teen Fiction> φοβήθηκα αρκετά ώστε να αρχίζω να γνεφω πολλές φορές μαζί. > είπε και πριν κλείσει τη πόρτα με ξανά κοίταξε. > άφησε ενώ έκλεισε δυνατά την πόρτα ενώ με άφησε μόνη, να παλεύω με τις ανάσες μου. Η σκληρότητα δεν αλλάζει το άλλο πρόσωπο, απλά υποτ...
