Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 28

Πλευρά Ανθής :

Για μια στιγμή πάγωσα.

Τι να με ήθελε άραγε;

Κιαν όλα θα κατέληγαν σε κάτι κακό;

Κιαν δεν έπρεπε να μιλήσω;

Γαμωτο την έκατσα.

<<Ανθή>> ακούστηκε η φωνή του απ' το δωμάτιο και πήγα ως εκεί διστακτικά.

Η μητέρα του έλειπε στην δουλειά, στην νυχτερινή βάρδια της.

Και ο Γιάννης έλειπε, είχε πάει κάπου βόλτα με τη παρέα του.

Βηματισα αργά και πριν ανοίξω τη πόρτα σταμάτησα.

<<Να περάσω;>>

<<Έλα εδώ>> είπε αυστηρά και άνοιξα τη πορτα.

<<Εμ αύριο έχω διαγώνισμα, και πρέπει να διαβάσω, και επίσης θέλω καλό βαθμό στο τετράμηνο οπότε εμένα να με συγχωρείς αλλά πρέπει να..
<<Είπα έλα εδώ>> είπε και ξεροκαταπια. Τον πλησίασα και έμεινα όρθια μπροστά του.
<<Κάτσε.. Κάτσε>> είπε ειρωνικά και υπάκουσα.

<<Τι με ήθελες;>>
<<Από σήμερα θα μου μιλάς στον πληθυντικό, εκτός βέβαια όταν θα είναι μπροστά η μάνα μου, τότε θα μου μιλάς στον ενικό>>

<<Εντάξει>> πήγα να φύγω όμως με σταμάτησε η φωνή του.
<<Και κάτι ακόμα>>
<<Ναι;>>  περίμενα να ακούσω τι θα μου έλεγε,όμως ξαφνικά σηκώθηκε απότομα και άρχιζε να με πλησιάζει. Έκανα πολλά βήματα πίσω και όταν βρήκα αδιέξοδο, με χαστούκισε τόσο δυνατά που σχεδόν πήγα να πέσω κάτω μα το τελευταίο δευτερόλεπτο στηριχτικα από κάπου. Με θολωμένα τα μάτια, απ' τα δάκρυα, προσπάθησα να τον κοιτάξω.

<<Μη ξαναγίνει αυτό που έγινε το απόγευμα... εντάξει Ανθούλα;>> ρώτησε ειρωνικά χαιδεύοντας μου το μάγουλο και του εγνεψα γρήγορα καταφατικά. Σηκώθηκα και έφυγα από εκεί.

<<Έξω απ' το σπίτι μου>> είπε ψυχρά μα δε μπορούσα να κάνω αλλιώς. Πρώτα σιγουρεύτηκα ότι το εννωούσε και μετά έφυγα. Η καρδιά μου άρχιζε να παγώνει.

Γιατί όλοι τους να με μισούν τοσο πολύ;

Τι έχω κάνει τέλος πάντων;

Γιατί;

Γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό;

Πονάω...

Ήμουν για μια ακόμα φορά μόνη μου  και κοίταζα τα άστρα. Δεν είχε φώτα, δεν είχε στρώμα, δεν είχε ούτε καν γρασίδι για να ξαπλώσω έστω. Είχε μόνο τσιμεντώληθους, οι οποίοι πονούσαν τρομερά το σώμα μου. Απογοητευμένη αποφάσισα να μη κοιμηθώ και το πρωί να κάνω καμιά κοπάνα. Έτσι κι αλλιώς είχα ελάχιστες απουσίες.

Καθόμουν και χάζευα το φεγγάρι.

Ξαφνικά άρχιζαν να ακούγονται κεραυνοί.

Δε το πιστεύω. Απλά δε το πιστεύω.

Στη συνέχεια άρχιζαν να πέφτουν σταγόνες βροχής.

Μέσα σε μόνο μια ώρα, άρχιζε να βρέχει κανονικά.

Είχα γίνει μούσκεμα.

Είδα τα φώτα ανοιχτά και είπα να δοκιμάσω, ήλπιζα να με αφήσει.

Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε κατευθείαν.

<<Τι θες;>> ρώτησε ξερά.
<<Λίγη από τη συμπόνια σου ίσως..>>
<<Ανθή, μιλά κανονικά>>
<<Θ-ελω να μπω μέσα>>
<<Λυπάμαι αυτό δεν->>
<<Σε παρακαλώ Κωνσταντίνε>>είπα ενώ ένιωθα τα μάτια μου υγρά.
<<Κρυώνω και πονάω παντού>> συνέχισα ενώ αφοσίωσα το βλέμμα μου κάτω.
Το χέρι του με τράβηξε προς τα μέσα και ήδη ένιωθα κάπως καλύτερα. Μου έκανε νόημα να περιμένω και πήγε προς το δωμάτιο. Μου έφερε δύο πετσέτες και από τι κατάλαβα το εσώρουχο το βρήκε από τη τσάντα μου. Μου τα πέταξε όλα μαζί και χαμογέλασα αδύναμα. Πήγα να κάνω ένα μπάνιο.. πριν μπω τον άκουσα να λέει κάτι του τύπου -μη σπαταλισεις πολύ νερο- αλλά εγώ μπήκα.. έτσι κι αλλιώς δεν ειχα σκοπό.
Έκανα το μπάνιο μου και μόλις σε 15 λεπτά είχα βγει. Ντύθηκα, χτένισα τα μαλλιά μου και βγήκα έξω από το δωμάτιο.

<<Ευχαριστώ>> είπα  και πήγα προς την εξώπορτα. Πριν όμως την ανοίξω με σταμάτησε ο γρήγορος βηματισμός του που ακουγόταν.

<<Εδώ θα κοιμηθείς Ανθή>>
<<Ευχα-
<<Δε το κάνω για σένα, απλα πρώτων η μάνα μου θα έρθει σε λίγο και δεύτερον επειδή μόλις έκανες μπάνιο και θες να ξαναλουστεις;>>
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
Ξαφνικά είδαμε και οι δύο από το παράθυρο το φως του αμαξιού, της κυρίας Χρυσούλας.
<<Γρήγορα έλα μαζί μου>> είπε και με τράβηξε απ' το χέρι. Έκλεισε γρήγορα τα φώτα και με πήγε στο δωμάτιο του.
<<Θες να-
<<Μπες απλα>> είπε και εγώ χώθηκα αμέσως κάτω από τα σκέπασματα. Ακούσαμε βήματα και γύρισα από την άλλη. Κάποια στιγμή τα στιβαρά του χέρια πέρασαν γύρω απ' τη λεπτή μέση μου και με αγκάλιασε σαν αρκουδάκι.
<<Κωνσταντίνε->>
<<Σσσ... χαλάρωσε Ανθή>>
<<Καληνύχτα>> είπε αφήνοντας μου ένα φιλί στο κούτελο μου.

Τι φάση περιοδο εχει;

Αλλά δε μπορώ να συγκρατηθώ, νομίζω πως άρχιζω να νιώθω όντως κάτι γιαυτόν.

Κάτι αληθινό.

~~~~~~~~~~~~~
Λοιπόν? Δε το περιμένατε έτσι;
Η μικρή Ανθή ερωτεύτηκε όπως και ο Κωνσταντίνος μας..
Άραγε θα υπάρχει εξέλιξη σε αυτούς τους δύο τελικά; Γράψτε μου την γνώμη σας στα σχόλια!