Η συμφωνία μας

Κεφάλαιο 17

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα, και καλυβομαι αμέσως με την κουβέρτα. Ήταν εκείνος. Με πλησίασε και καθησε δίπλα μου. Ένιωθα τοσο άβολα.
<<Ποιος σου τα έκανε αυτά;>> απαίτησε να μάθει αναφερόμενος στις μελανιές που σχημάτιζαν απαρηγόρητα τα μπράτσα μου.
<<Μόνη μου>> είπα ψέματα ενω έτρεμα.
<<Σιχαίνομαι τα ψέματα>>
<<Δεν είναι κάτι καινούργιο, μη νοιάζεσαι>>
<<Θέλω όνομα>> γέλασα ειρωνικά.
<<και εγω θέλω την ησυχία μου όμως δε τη έχω, και εγώ θέλω μια ήρεμη ζωή αλλά δεν την έχω, και εγώ θέλω πίσω τον πατέρα μου αλλά μάντεψε; ΔΕ ΤΟΝ ΕΧΩ>> φώναξα λίγο παραπάνω απο σο ήθελα.
<<Πρώτον. Μη μου φωνάζεις εμένα παλιό ηλιθια δευτ->>
<<Ότι γουστάρω θα κάνω>> μετά από αυτό δεν άργησε το χέρι του να χτυπήσει βίαια το μαγουλο μου. Στην προσπάθεια μου, να κάνω ένα βήμα πίσω έχασα την ισορροπία μου και μόλις έπεσα κατω μαζεύτηκα σε μια γωνια κλαψουριζοντας. Άρχισε να με πλησιάζει και έκλεισα τα μάτια μου τόσο σφιχτά που νόμιζα ότι θα βγουν απ' την θέση τους.
<<Α-φ-ησε με>> είπα με τη φωνή μου να τρέμει μόλις με ακούμπησε στο μαγουλο. Δεν με άκουσε, απλά συνέχισε να κάνει κυκλικές κινήσεις πάνω στο σημείο που χτύπησε.
<<Πόνεσε;>>
<<Ό-ο-χι>> είπα ψέματα μόνο και μόνο για να μη του δώσω την ευχαρίστηση όμως η απάντηση που έδωσα δε τον έπεισε και πολύ,αφού σηκώθηκε όρθια ενώ απο εκεί πάνω με κοιτούσε με μίσος.
<<Πρόσεχε τα λόγια σου>> είπε.
<<Πρόσεχε τις κινήσεις σου>> ανταπέδωσα.
<<Πρόσεχε τους τρόπους σου>>
<<Πρόσεχε τον χαρακτήρα σου>>
<<Πρόσεχε το τόνο σου νεαρή!>>
<<Πρόσεχε την συμπεριφορά σου μικρέ!>>.. Πήρα θάρρος..
<<Ως εδώ και μη παρέκει>>
<<Το ποτήρι ξεχηλυσε>> απάντησα ειρωνικά.
<<ΕΣΈΝΑ ΘΑ ΞΕΧΥΛΗΣΩ ΜΩΡΗ ΑΝ ΔΕ ΣΚΑΣΕΙΣ>> φώναξε ενώ χτύπησε με δύναμη τον τοίχο από πίσω μου, κατι που φυσικά με έκανε να αρχίζω να φοβάμαι πάλι.
<<Φ-φ-ο-β-α-μ-α-ι>> το μόνο που είπα και γέλασε ειρωνικά.
<<Μη τολμισεις να μου ξανα υψωσεις την φωνή σου, το κατάλαβες;>> είπε μέσα στο αυτί μου και ανατριχιασα, ενω πάγωσα στην θέση μου.
<<ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΑΜΩ ΤΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ;>> φοβήθηκα τοσο πολύ που άρχιζα να γνεφω πολλές φορές μαζί.
<<Έτσι μπράβο>> είπε και πριν κλείσει τη πόρτα με ξανά κοίταξε.
<<Μη παίζεις με την φωτιά μικρή>> τελείωσε ενώ έκλεισε δυνατά την πόρτα ενώ με άφησε μόνη, να παλεύω με τις ανάσες μου.