Aşk-ı İntikam (Tamamlandı)

-Bölüm 12-

Uraz ile ben hala birbirimize aptal bir şekilde bakıyorduk. Annem az sonra içeri girebilir ve onu burada görebilirdi. Hani insanların bazı zamanları vardır. Hıç ummadığın bir olay geldiğimde başına, tüm bildiklerini unutursun. Üstelik sanki o an senin için zaman durmuştur. Hiç bir şey düşünemez, uygulayamazsın. İşte bende şuan o anlardan birini yaşıyordum. Uraz'ın ani bir hareketle beni banyoya çekmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

İçeri girip kapıyı kilitledi. Annemin odanın kapısından içeri girdiğini duymuştuk. Tam da zamanında girmiştik banyoya. Kalbim hala hızlı atıyordu. Uraz'ı burada görseler olacakları bile tahmin edemiyordum.

Annemin sesiyle gözlerimi Uraz'a yönelttim. Herşey onun yüzünden olmuştu. Sudan bir sebep için gelmişti üstelik bir de bana şiddet uygulamıştı. Şuan ondan ölesiye nefret ediyordum.

" İdil içerde misin? "

Uraz'a bakmaya devam ederken gözleriyle cevap vermemi söyledi.

" Evet anne banyodayım da "

" Peki işin bittikten sonra içeri gel "

Annemin gidiş seslerini terliklerinin çıkardığı tıkırtılardan anlayabiliyorduk. Gözlerimi kapatıp bu anın hemen bitmesini istedim. Elimin sıcaklığıyla gözlerimi açtım.

Gördüklerim karşısında yüzümün kızardığını hissedebiliyordum. Uraz ile yaklaşık üç dakikadır dip dibeydik. Ve ben heyecandan olsa gerek bunu hiç farketmemiştim. Sırtım duvara dayalı o ise karşımda kollarını omzuma gelecek hizada koymuştu. Gözlerinin benim üzerimde olduğunu biliyordum. Kendimi toparlayıp kollarını aşağıya indirmeye çalıştım.

Ama hiç bir şekilde yerinden kımıldamıyordu. Hatta daha da ellerini duvara yaslıyordu.

Ben ise bu yaşadıklarımın şokunu bile atlatamamıştım. Bu akşam benim için kabus denilecek kadar kötü bir akşamdı. Gözlerim Uraz'ı bulduğunda hala bana bakıyordu.

" Umarım beni anladın? "

Başımı sallayarak evet dedim. Şuan konuşamıyordum. Dilim tutulmuştu sanki. Hemen gitmesini istiyordum. Onun yüzünden zaten yeteri kadar başıma bela almıştım. Hala kollarını indirmemişti en sonunda dudaklarımı aralayıp konuşmaya çalıştım. Bu arada Uraz'ın gözleri dudaklarıma kaymıştı.

" Anladım şimdi şu kollarını çeker misin? "

Bir anda gözleri koyulaşmıştı. Kahverengi gözleri siyaha yakın bir renk almıştı.

" Bana da anlat o zaman. Bu yaşadıklarımı neden burda bu şekilde olduğumuzu ve Benim neden hala gitmediğimi bana anlat!

Uraz'ın bu sözleriyle şoke olmuştum. Uraz'dan belki de böyle şeyler duymaya alışık olmadığımdandı. Gözleri hala gözlerimde kenetliydi. Cevap vermediğimde elini yumruk yapıp duvara sertçe vurdu. Ellerini benden ayırıp kapıya yöneldi.

Hala yaşadıklarımı kendime inandıramıyordum. Uraz'ın buraya gelişi, bana tokat atışı ardından o sözleri ve annem. Benim gibi bir kız için fazlaydı bu kadar şey. Ben yalnız kalmayı seçmiştim bu hayata karşı. Bi kadar gergin ve heyecanlı bir hayatı değil.

Balkona gittiğimde Uraz çoktan gitmişti. Bu gece yaşadıklarımı anlayamıyordum. Bana dediklerini ise hiç.

" Bana da anlat o zaman. Bu yaşadıklarımı neden burda bu şekilde olduğumuzu ve Benim neden hala gitmediğimi bana anlat! "