Aşk-ı İntikam (Tamamlandı)

- Bölüm 22 -

“ Hiç bir hata yoktur,
  Hiç bir raslantı yoktur.
  Tüm olaylar ders alalım diye..
  Yollanmış lütuflardır..! ”

   # Robin Sharma #

Hayat ;

Denize vurmuş ay ışığının, tüm şaheserliğini sergilerken güneşin gelmesiyle kaybolması kadar korkaktır. Denizde kıyıma vuran dalgaların, bir an da her şeyi yutması kadar serttir. Aşk acısı çeken bir insanın, aşktan kaçması kadar saçmadır. Ya da paleti eline alan bir ressamın, fırça darbelerini yansıtamaması kadar beceriksizdir. Ya da seni bana vaad etmeyecek kadar acımasız.

Kendi halimde yazdığım defterimi kapatıp rafa kaldırdım. Bazen bir insanın içinde hissettiklerini yazması gerekir. Yoksa o çok sevdiğin yalınızlığını insanlarla paylaşırsın. En iyisi onlarla fazla konuşmamak. Yatağımdan doğrulup rafa kaldırdığım ütülenmiş formalarımı giymeye başladım. Saçlarıma şekil vermek için aynanın karşısına geçtim. Yüzümü aynada incelediğimde elimi istemsiz olarak dudaklarıma getirdim. Yanağıma. O dokunmuştu ve belki de ilk defa bu kadar huzur bulmuştu bu dudaklar. Yüzüme yayılan gülümseyle onu özlediğimi farkettim.

Uraz ne ara beni bu kadar bağlamıştı bilmiyorum. Ondan hoşlanıp hoşlanmadığımıda bilmiyorum. Can'layken de benzer duyguları yaşamıştım. Ama bu gerçekten farklıydı. Eşsiz bir duygu.

Kahvaltımı yapmayıp evden ayrıldım. Niye bilmiyorum ama içimdeki mutluluk bir an da kaybolmuştu. Yerini ürperti ve umutsuzluk kavramıştı. Bazı psikologlarında dediği gibi önceden olacak bir olayın ön sezgilerini hissedebilir miyiz?  Ah hayır bugün güzel geçecek.

Okula vardığımda tek başına bankta oturan Selin'in yanına ilerledim. Yine bir derdi olduğu yüz ifadesinden belli oluyordu.

" Birileri yine fazla hüzünlü! " Biraz daha yaklaşıp yanına oturdum.

" Haksız mıyım? "

Kafasını olumsuz anlamda salladığında haklı olduğumu bir kez daha anlamıştım. Buraya geleli neredeyse iki ayı geçecekti ve ben Selin'le o kadar fazla konuşmama rağmen onun bu ruhsal bunalımlarından anlayabiliyordum.