''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?''
---
Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı...
Bu kadar uzun zaman sonra böyle bir giriş yaptığıma inanamıyorum, yıllar geçiyor ama biz hep bir aradayız, size çok teşekkür ederim :')
Bölüme geçmeden önce yukarıya ve aynı zamanda bölümün sonuna bıraktığım şarkı Yedinci Ev'in Karantina'nın özel bölümüne özel olarak yayınladığı şarkı, onlarla aylardır iletişim halindeyiz ve bugünü, 10 Eylül'ü birlikte planlayarak ilerledik. Umarım çok seversiniz, iyi okumalar dilerim. Bölüm sonunda görüşmek üzere sevgili sevgililerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KARANTİNA
ÖZEL BÖLÜM : Aile.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Abant, 11 Şubat)
(Zeynep'in Anlatımıyla)
Hani bir kız vardı bir yerlerde, okula başladığı ilk gün koridorlarda dolaşan ve kendisini bir anda bir felaketin ortasında bulan, hatırladın mı? Beni hatırladın mı eski dostum? Şimdi ayaklarım kar birikintilerinin üzerinde, basa basa yürüyorum yeni donmuş birikintilere. Bu sefer elim bomboş, tek başımayım hep beraber olduğumuz bu yerde.
Burası bizim yerimizdi. Şehrin gürültüsünden kaçmak istediğimiz her an arabamıza bindiğimiz ve birkaç saat sonra ulaştığımız yerimiz, evimizdi. Gecemizi var eden, bize gündümüzü de veren yerdi. Abant. Bizim için her şeyiyle özeldi.
"Tek gelmişsin," dedi otelin sahiplerinden biri olan Belma Hanım, artık bizi tanıyordu, "Sizi dört kişi görmeye alışmışım!"
Buruk bir gülümsemeyle başımı salladım.
"Biraz kafamı dinlemek istedim." dedim. Bana şaşkın bir yüz ifadesiyle baktıktan sonra odamın kapısının anahtarını uzattı.
"Umarım bir sorun yoktur Zeynep, anlatmak istersen buradayım." diye ekledi.
"Teşekkür ederim. Dediğim gibi, kafamı dinlemek istedim." diye mırıldanarak gülümsedim ve odamın anahtarı ile küçük valizimi alarak resepsiyonun kapısına doğru bir adım attım.
