ရှဲ့ဟယ်ကို ကျိုးရိအန်ကအကြာကြီးပွေ့ဖက်ထားပြီး နှစ်ဉီးသား အနမ်းတွေနဲ့ တွယ်ယှက်နေကြတယ်။အနမ်းတွေကြောင့် ကျိုးရိအန်နည်းနည်းလေး heat တက်လာတာကြောင့် ရှဲ့ဟယ်ကို အောက်ကိုပို့လိုက်ပြီး ခံစားရလွယ်တဲ့ လည်တိုင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။သူ့ရဲ့အသံကလဲ ကွဲအက်နေတယ်။
"ကိုယ်မင်းကို လိုချင်တယ်..."
ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ မျက်နှာနီရဲနေပြီ။ကျိုးရိအန်ကတစ်မနက်လုံးရှုပ်ပွနေအောင်လုပ်ထားပြီးပြီလေ။ရှဲ့ဟယ် အထိတ်တလန့်နဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။
"ငါ..အလုပ်သွားရဉီးမယ်"
သူ့အောက်က ငယ်ရွယ်ပြီး ရှက်သွေးဖြာနေတဲ့လူငယ်လေးကိုကြည့်ပြီး ကျိုးရိအန် ကျီဆယ်ချင်လာတယ်။
ဒါ့ကြောင့် ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ လည်ဇလုတ်ကို ခပ်ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်တယ်။
"တစ်ခါတည်းပါ....OK???"
ရှဲ့ဟယ် မျက်လုံးတွေနီရဲနေတဲ့အထိ ထိတ်လန့်သွားတယ်။အလုပ်နောက်ကျရင် လစာအဖြတ်ခံရလိမ့်မယ်။ဒါပေမယ့် ကျိုးရိအန်ကိုလဲ လက်မလျှော့လိုက်ချင်ပြန်ဘူး။ရှဲ့ဟယ်က စိုစွတ်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကျိုးရိအန် ကိုကြည့်လိုက်တယ်။
ဒီမျက်ဝန်းတွေကိုမြင်လိုက်တဲ့အခါ ကျိုးရိအန် မကျီစားချင်တော့ဘူး။ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ သူ ဒီလူငယ်လေးကို စနောက်ပြီးနေပြီ။ကျိုးရိအန် ဒါကို ချက်ချင်းလုပ်ပစ်လိုက်ချင်နေပြီ။ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ချစ်ရသူလေးကို အခက်အခဲမဖြစ်စေချင်ဘူး။ကျိုးရိအန် ပြုံးနေရင်းနဲ့ ထိုလူငယ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ထပ်နမ်းလိုက်တယ်။
"မစတော့ပါဘူးကွာ...အိပ်ရာကနေ ထကြစို့"
ရှဲ့ဟယ် စိတ်သက်သာရာရသွားပုံနဲ့ လေမှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ကျိုးရိအန်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ကနေ အမြန်ထွက်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကောက်စွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်တယ်။
[444: =口= ဆရာသခင် Host ကို အရမ်းလေးစားသွားပြီ။ကောင်းလိုက်တဲ့ သရုပ်ဆောင်ချက်]
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
