ထိုအချိန်ကစပြီး ဆုပေးပဲဲပြီးတဲ့အထိ ဖူယွမ်ဘက်က ရှဲ့ဟယ်ကို စကားစမပြောရဲတော့ဘူး.....
ဆုပေးပဲဲပြီးချိန်ရောက်တော့လဲ အခြားသူငယ်ချင်းတွေ ပါတီလုပ်ဖို့ ဖိတ်တာကို ရှဲ့ဟယ်ငြင်းဆန်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန််ဖို့ ကားပါကင်ဆီသွားခဲ့တယ်...ထိုအချိန်မှာ အမှောင်ရိပ်ထဲကနေ ဖူယွမ်ထွက်လာပြီး....
"ဘာတွေ အလျင်လိုနေတာလဲ ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့....."
ရှဲ့ဟယ်ကလည်း ဝတ်ကျေတန်းကျေပြန်ပြုံးပြလိုက်ပြီး...
" အိမ်ပြန်မလို့ပါ...."
ရှဲ့ဟယ်နားကို တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းလျှောက်လာနေသည့် ဖူယွမ်ကလည်း......
" ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်မှာလား... ရီဇဲဆီကိုသွားမှာလား...."
ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ အကြည့်တွေထဲမှာ မနှစ်မြို့ခြင်းတွေ ယိုဖိတ်ကျလာပြီး.....
" ဉက္ကဌဖူ....ခင်ဗျား သူများကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို သိပ်စွက်ဖက်လွန်းနေပြီ....."
ထိုစကားကြောင့် ဖူယွမ်ရဲ့ အမူအရာတွေ ပျော့ပြောင်းသွားပြီး.....
" ကိုယ်မင်းကို သဘောကျနေမှန်း မင်းမသိဘူးလား...."
ဘာလိုရှောင်ရှောင် မလွတ်နိုင်တော့မှန်း နားလည်လိုက်တာကြောင့် ရှဲ့ဟယ် တဲ့တိုးဆန်စွာပြန်ဖြေလိုက်တော့တယ်....
"ကျွန်တော်နဲ့ ဉက္ကဌရီအကြောင်းကို သိနေရက်နဲ့ ဒီလိုနားလည်မှုလွဲနိုင်တဲ့စကားတွေကို ဉက္ကဌဖူဘက်က မပြောသင့်ဘူး.... "
ဖူယွမ်က အရေးမစိုက်သော အမူအရာနဲ့.....
"ကိုယ် ဒီစကားကို အလေးနက်ထားပြီးပြောနေတာပါ...ဘယ်သူတွေ အထင်လွဲလွဲ ဂရုစိုက်နေမှာ မဟုတ်ဘူး...မင်း ရီဇဲကိုထားခဲ့ပြီး ကိုယ့်ဆီလာခဲ့...ကိုယ် မင်းကို သူ့ထက်သာအောင်ဂရုစိုက်ပေးနိုင်တယ်...."
ရှဲ့ဟယ် ကားတံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီး.....
" စိတ်မရှိပါနဲ့....ကျွန်တော် ပြန်နှင့်တော့မယ်...."
ဖူယွမ်က ရှဲ့ဟယ်ကို မတားဘဲ အလေးနက်ထားပြီးသာ စကားဆက်ပြောနေခဲ့တယ်.....
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
