Biz birer bıçaktık.
Biz birer yaraydık da aynı zamanda.
O gece bir otel odasında ona bir anı emanet etmiştim. Zihnimde kalan tek gerçek kırıntısını avuçlarına bıraktığımda bana düşman bakışları ince bir merakla örtülmüştü.
O bir aileden söz ediyordu bense kimsesizlikten.
O sukünetti bense kulakları tırmalayan bir çığlık.
Benim anım onun sesi olduğunda onun geçmişi benim tırnaklarım olacaktı ve günü geldiğinde bizden çalınan her şeyin bedelini ödetmek için tırnaklarımı geçmişe geçirmekten çekinmeyecektim.
Biz sadece birbirimizin değil tüm kayıp çocukların sesi ve elleri olacaktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Plastik Ruhlar Mezarlığı
General FictionPlastik Ruhlar Mezarlığı serisinin birinci bölümü *Bıçaklar ve Yaralar* Bıçaklar yaralar açar; yaralarsa bıçakları kullanmayı öğretirdi. Akademi, şehrin kullanılmayan gizli bir alanında bulunan ihtişamlı bir yapıydı. Neredeyse şehrin tamamı kadar...
