ဒီစကားမျိုးကြားရမယ်လို့ ရှဲ့ဟယ် ထင်မထားမိခဲ့ဘူး။ကျိုးရိကျယ်ကို မယုံနိုင်လောက်အောင် အံ့အားသင့်ပြီး စိတ်ဆိုးဒေါသထွင်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်လိုက်တယ်။
"ခင်ဗျား ဘာစကားပြောတာလဲ??"
ကျိုးရိကျယ်က မေးခွန်းကို ပြန်မဖြေဘဲ၊မသိမသာရှုတ်ချတဲ့ အကြည့်နဲ့ ပေါ့ပေါ့တန်တန်ကြည့်နေတယ်။
"ကျိုးရိအန် နဲ့ လတ်တလော အဲ့တာ လုပ်ဖြစ်သေးလား?"
"ဟင့်အင်း...."
ဖြေပြီးကာမှ ရှဲ့ဟယ်နောင်တရသွားတယ်။ဘာကြောင့်များ ကျိုးရိကျယ်ကို ပြန်ဖြေလိုက်ရတာလဲ??မကျေနပ်ဖြစ်သွားတာကြောင့် ရှဲ့ဟယ် ပက်ကနဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
" ခင်ဗျား နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ??"
"ဘာလို့ သူနဲ့ မလုပ်တော့တာလဲ??မင်းတို့တွေက ချစ်သူတွေမဟုတ်ဘူးလား?"
ကျိုးရိကျယ် ထောက်လှမ်းရေးလုပ်နေပြီ....
"ခင်ဗျား နဲ့ မဆိုင်ဘူးလို့ ပြောထားပြီးပြီနော်!!"
ရှဲ့ဟယ် အသံတွေတုန်နေတယ်။
"ဒါပေါ့ ငါနဲ့ဆိုင်တာပေါ့"
ကျိုးရိကျယ် ရဲ့ အကြည့်တွေက ရှဲ့ဟယ် ပေါ်မှာပဲ စူးစိုက်ကပ်တွယ်နေတယ်။
"ငါကမင်းအတွက်နဲ့ အမှန်တရားကိုဖုံးကွယ်ပေးထားရတာလေ။အဲ့တော့ ငါ့မှာ တာဝန်အပြည့်ရှိတယ်။မင်းက ငါ့ညီနဲ့ အဲ့တာမလုပ်ဖြစ်ဘူးဆိုတော့ တခြားကောင်တွေနဲ့ ဖောက်ပြန်ပြီး ငါ့ညီကို အရူးလုပ်နေလားဆိုတာ သိရမှဖြစ်မှာပေါ့..."
"ခင်ဗျား... ခင်ဗျား ပေါက်ပန်းစျေးစကားတွေမပြောနဲ့!!!"
ရှဲ့ဟယ်ရဲ ရင်ဘက်တစ်ခုလုံး ဖားဖိုကြီးလို နိမ့်ချည် မြင့်ချည်ဖြစ်နေတဲ့ အပြင် မျက်နှာတစ်ခုလုံးပေါက်ထွက်တော့မတတ်နီရဲနေပြီ။
"ကျွန်တော်...အဲ့လိုလူစားမျိုးမဟုတ်ဘူး!!!"
"ငါ ပေါက်ရပြောနေတာ ဟုတ်၊မဟုတ်ဆိုတာ မင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်ရုံနဲ့တင် သိနိုင်တာပဲလေ"
အစကနေ အဆုံးထိ ကျိုးရိကျယ်ရဲ့ လေသံက ရေသေကန်တစ်ခုလို တည်ငြိမ်နေတယ်။
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
