Birtakım yaratıkların kol gezdiği gibi söylentilerin dolaştığı Transilvanya'da işe başlamış genç bir kadındı Sakura.
Bu söylentilerin baş tacı olan Uchiha Şatosu'nda, küçük kontun bakıcısı olarak işe alınmıştı.
Yalnızca evde bekleyen kardeşleri iç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 11: •Labirentte İpucu•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 Aralık,1643
"Bayan Murrey sabahın erken saatlerinde şatodan ayrıldı, Bayan Haruno. Tasarımlarını tamamlamış. Haberiniz yok muydu?"
Uşağın söyledikleriyle kafası karışan kadın yutkunarak kaşlarını çattı, "Hayır... yoktu." Sabah, korkunç bir kabus ile yataktan fırlayarak uyanmıştı. Yaptığı ilk şey, yanındaki yatakta uyuyan Rosaline'yi kontrol etmekti ama ne kendisi oradaydı, ne de yatağı. Aynı zamanda odanın bir köşesinde duran bavulu ve ona ait ne varsa, hepsi gitmişti. Sanki hiç bu odaya gelmemiş gibi.
Sakura, gördüğü kabusun etkisiyle ayağa kalktığında biraz tökezledi. Bileği acıyordu, daha dün hiçbir şey yoktu. Zorlamamıştı da, rüya görürken korkudan kasıldığı için acıyor olabileceğini düşündü. Odasından çıktığında içinde korkunç bir dehşet vardı, bir şeylerin yanlış olduğundan çok emindi. Bu kadar gerçekçi bir kabus olabilir miydi? Bastığı çamurlu zemini ayak tabanlarında hala hissedebiliyordu. Göğsünde can çekişen, korkudan deliren kalbinin çarpıntısını hala duyabiliyordu. Bu kadar gerçek olmasına imkan yoktu.
Arkadaşını hiçbir yerde bulamayınca en sonunda Uşak Bram, ona inanması zor bir yanıt verdi.
"Neden bana haber vermedi?" Diye şaşkınlıkla sordu, "Biz yakındık, mutlaka ayrılacağını haber verirdi. Bu kadar ani ayrılmasına ne sebep olmuş olabilir? Ayrıca eşyalarını odadan hangi ara çıkardınız?"
"Demek ki sandığınız kadar yakın değilmişsiniz," İğneleyici konuşmasından sonra başını tekrar kitaba eğdi uşak, "Hem o kadar derin uyuyordunuz ki gidişini ruhunuz bile duymadı. Her neyse, artık arkadaşınız gitti ve izin günleriniz de sona erdi," Eliyle gözlüğünü düzeltti, "Yani akşam, iş elbisenizle küçük kontu ziyaret edebilirsiniz. Mutlaka edin," derken uyarıcı bir bakış attı, "Bu özel bir istek."
Sakura, odaya girmeden önce daha durgundu. Yanıt almak için girdiği odadan daha karışık bir kafa ile çıkmıştı. Rosaline nasıl ona haber vermeden şatodan ayrılırdı? Bunu yapmış olamazdı, mantıksızca. Gördüğü kabus zihnini tekrar işgal ederken, sadece bir saniyeliğine, kabusun gerçekliğini düşündü. Fakat böyle bir şey nasıl gerçek olabilirdi? Eğer Ross gitmemiş olsaydı rüyasını onunla paylaşır ve gerçek olmadığına karşı doğruluk alırdı. Fakat şu an bunu yapabileceği tek kişi Kont Sasuke idi.
